Μπορεί το διήμερο συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών -σήμερα κι αύριο- στην΄Εσση να εξελιχθεί σε άλλη μια τελετή στέψης για την Άνγκελα Μέρκελ, επικυρώνοντας τυπικά το χρίσμα της για τις εκλογές του φθινοπώρου, αλλά το κλίμα αυτή τη φορά δεν είναι τόσο ευχάριστο για τη γερμανίδα καγκελάριο.
Η κυριαρχία της, βεβαίως, στο κόμμα δεν αμφισβητείται. Η γερμανική οικονομία καλπάζει, οι εξαγωγές αυξάνονται, η ανεργία έχει πέσει επί των ημερών της σε ιστορικό χαμηλό, η αγοραστική δύναμη των Γερμανών ενισχύεται. Υπάρχει όμως το μεγάλο αγκάθι του προσφυγικού. Οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι η πολιτική της των ανοικτών θυρών δείχνει πόσο ελάχιστα νοιάζεται η «σιδηρά καγκελάριος» για τις ανησυχίες των ψηφοφόρων. Εδώ και ένα χρόνο η Μέρκελ, η φυσική αυτοσυγκράτηση της οποίας καταγγέλθηκε ως αναποφασιστικότητα σε κρίσεις όπως η ελληνική, δέχεται επιθέσεις για εκείνο το αλησμόνητο “wir schaffen das” - «θα τα καταφέρουμε», όταν αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα για να δεχθεί τους πρόσφυγες στη Γερμανία- μια κίνηση που έμελλε να την αποξενώσει από μεγάλο κομμάτι των κομματικών εταίρων, της βάσης, αλλά και του κοινού.
«Επί πολλά χρόνια η Μέρκελ θεωρείτο μια ψυχρή υπολογίστρια σε θέματα τακτικής εξουσίας, αλλά στο θέμα του προσφυγικού μετέτρεψε μια κρίση σε ευκαιρία για να πάρει θέση και έλαβε μια απόφαση ιστορικών διαστάσεων», δήλωσε στο πρακτορείο Bloomberg ο Ούλριχ Σαρτσινέλι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Koblenz-Landau. «Κι αυτό θα αναδειχθεί σ' ένα μεγάλο κεφάλαιο της κληρονομιάς της».
Δεν συμφωνούν, όμως, όλοι στο κόμμα της μ' αυτή την άποψη. Πολλοί της προσάπτουν τη διαρροή ψηφοφόρων προς το ξενοφοβικό, ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο ανεβαίνει σ' όλες τις δημοσκοπήσεις και ήδη εκπροσωπείται σε αρκετά τοπικά κοινοβούλια.
Το ενδιαφέρον λοιπόν του συνεδρίου εστιάζεται στο ποσοστό αποδοχής που θα εξασφαλίσει τελικά η Άνγκελα Μέρκελ από τους 1.001 συνέδρους. Το καλύτερο ποσοστό της το πέτυχε το 2012, όταν την εξέλεξε το 98% των συνέδρων και το χειρότερο το 2004 όταν έλαβε 88,4% των ψήφων. Στην τελευταία επανεκλογή της προ διετίας είχε λάβει 96,7%.
Έτσι, οποιαδήποτε χαμηλότερη επίδοση -ειδικά αν είναι πολύ χαμηλότερη- θα είναι ένας κόλαφος για το πρεστίζ της «σιδηράς καγκελαρίου», που ενδεχομένως θα αποδυναμώσει τη θέση της ενόψει των ομοσπονδιακών εκλογών. Και βέβαια θα είναι μια εξέλιξη που θα αναγκαστεί να λάβει υπόψιν της η Μρκελ, όσο κι αν διατείνεται ο περίγυρός της ότι εκείνη θα επιμείνει στην τήρηση των αρχών και των αξιών της Χριστιανικής Ένωσης (CDU).
Τα περισσότερα γερμανικά ΜΜΕ, ωστόσο, θεωρούν ότι και φέτος η Μέρκελ θα λάβει ευρεία υποστήριξη παρά την προσφυγική κρίση, την έριδα με το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας (CSU) και την εσωκομματική γκρίνια.
Όπως σημειώνει κι ο Spiegel «αφότου η καγκελάριος ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει και τέταρτη θητεία στους Χριστιανοδημοκράτες γίνεται αισθητή η συσπείρωση, ενώ τα ποσοστά τους ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις. Οι περισσότεροι απ' τους συνέδρους είναι επαγγελματίες πολιτικοί, που ακολουθούν συντεταγμένα και πειθαρχημένα την αρχηγό. Έστω κι αν το κάνουν μόνον για να μη δώσουν στους ανταγωνιστές την ικανοποίηση και για να μην εμφανιστούν προς τα έξω ως ένα διχασμένο κόμμα.»
Ο ξένος Τύπος σημειώνει με νόημα ότι το συνέδριο που θα αποφασίσει να κρατήσει κι άλλο τη Μέρκελ στο θώκο της έρχεται μόλις δύο 24ωρα μετά την πτώση μιας ακόμη ευρωπαϊκής κυβέρνησης, της ιταλικής αυτή τη φορά, λόγω της αγανάκτησης των ψηφοφόρων για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, την παρατεινόμενη οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό. Ο Ματέο Ρέντσι, που είχε εξαπολύσει κατά καιρούς φραστικά πυρά κατά του Βερολίνου για την εμμονή του στη δημοσιονομική πειθαρχία και την πολιτική της λιτότητας θα είναι σύντομα παρελθόν -ο δεύτερος ηγέτης μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας φέτος μετά τον Κάμερον-. Η Άνγκελα Μέρκελ απ' την άλλη είναι εδώ. Κι ίσως παραμείνει -είτε μας αρέσει είτε όχι- και μετά τον Σεπτέμβριο του 2017...