Μία απο τις αγαπημένες της ρουτίνες είναι να χάνεται μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα, ωστόσο στο θέατρο βρίσκει την ταυτότητά της και δη πάνω στο σανίδι του Διάνα, όπως δηλώνει στο iefimerida.gr
Η Ελένη Ράντου επιλέγει για αυτή τη σεζόν το ψυχολογικό θρίλερ της Ζίνι Χάρις «Για μια ανάσα…», ενα έργο-ταξίδι σε όλους τους φόβους μας, αλλά κι ένα ταξίδι πέρα από την απομόνωση και την εσωστρέφεια που μας επιβάλλουν οι καιροί.
Την βρίσκουμε να επιστρέφει στο θέατρο Διάνα, με τον Σταμάτη Φασουλή στη σκηνοθεσία ενός έργου που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά το Royal Court στο Λονδίνο.
«Το θέατρο Διάνα είναι το θεατρικό μου σπίτι. Όπου και αν πάω, πάντα εκεί επιστρέφω. Είναι ο χώρος της καλλιτεχνικής μου ελευθερίας, εκεί έχω κάνει τις πιο σημαντικές μου υπερβάσεις. Εκεί νοιώθω να βρίσκω την ταυτότητά μου 15 χρόνια τώρα» τονίζει μιλώντας για το έργο στο iefimerida.gr.
«Η φετινή «Ανάσα» είναι μία υπέρβαση. Είναι ένα κείμενο τόσο σύγχρονο που όταν το διάβασα αναγνώρισα σκέψεις που με απασχολούσαν χρόνια τώρα. Το να είσαι στη λεγόμενη αγορά, έστω και θεατρική, το να διαχειρίζεσαι την τύχη σου και τόσα χρόνια σαν παραγωγός, το να προσπαθείς να κρατάς την ανθρωπιά σου, μέσα σε αυτή τη ζούγκλα της οικονομικής αρπακτικότητας, είναι μία εμπειρία που θα ήθελα να καταθέσω επί σκηνής».
«Όλη η ζωή είναι ένας αγώνας επιβίωσης»
Θα μας συστήσετε την πρωταγωνίστρια σας;
«Η Αννα είναι ένα πλάσμα χωμένο στην προσωπική της αναζήτηση. Αναζητά την αξία της ανθρώπινης ζωής μέσα στην αγορά. Σε αυτό το ταξίδι μετά από ένα έντονο φλέρτ με το χρήμα και τον καπιταλισμό, μπαίνει μέσα της η αμφιβολία.
Γνωρίζει τη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού. Άλλωστε το μέρος που καθηλώνεται σε αυτό το οδοιπορικό, το Χάρντεν Χάρντεν, είναι ένας κρατήρας στη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού. Άλλωστε σε αυτή την πλευρά του φεγγαριού δεν έχουμε καθηλωθεί όλοι, τα τελευταία χρόνια;».
Ένας αγώνας επιβίωσης επί σκηνής, αλλά φαντάζομαι και εκτός και για εσάς, όπως και για τους περισσότερους Έλληνες.
«Όλη η ζωή είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Το θέμα είναι τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις σε αυτόν τον αγώνα. Έχω δει να θυσιάζονται σχέσεις, αγάπες, έρωτες, αξίες, έχω δει πολλά. Ο άνθρωπος είναι αδίστακτο πλάσμα όταν αφορά στην επιβίωση και τελευταία που οι καιροί βάζουν έντονα το ζήτημα της επιβίωσης, έχω τρομάξει με τους ανθρώπους.
Χρειαζόμαστε Αννες, προσωπικά την έχω ανάγκη την ηρωίδα τώρα».
«Η ζωή πάντα μας κάνει πλάκα»
Έχουν ανατραπεί ποτέ για εσάς ισορροπίες μέσα σε μία νύχτα, όπως στην ηρωίδα σας;
«Αν δεν προλάβεις να δεις την ανισορροπία να ρχεται, αναρωτιέσαι, πώς ανατρέπονται όλα μέσα σε μία νύχτα. Προσωπικά το κακό το βλέπω να ρχεται, δεν σημαίνει βέβαια οτι μπορώ να το προλάβω, αλλά κάτι μέσα μου μου λέει ότι πρέπει να το περιμένω».
Η αλήθεια είναι πως ενώ τηλεοπτικά το προφίλ σας έχει ταυτιστεί με την κωμωδία, στο θέατρο σας έχουμε δει να χειρίζεστε εξαιρετικά δραματικά κείμενα. Έχετε προτίμηση σε κάποιο είδος;
«Ακόμα και τα δραματικά κείμενα που διαχειρίζομαι, έχουν πάντα χιούμορ. Ένα κείμενο μονόπλευρα δραματικό δεν θα με ενδιέφερε γιατί λατρεύω τη ζωή και η ζωή πάντα έχει χιούμορ. Πάντα μας κάνει πλάκα».
«Τη γυναικεία φιλαρέσκεια την έχω γραμμένη στα παλιά μου τα παπούτσια»
Σας αγχώνει ο χρόνος που περνά και το ρωτώ, όσον αφορά στη γυναικεία φιλαρέσκεια;
«Με αγχώνει που πονάνε τα κόκαλά μου και γίνεται το σώμα μου πιο δυσκίνητο. Τη γυναικεία φιλαρέσκεια την έχω γραμμένη στα παλιά μου τα παπούτσια και όσο μεγαλώνω ακόμα περισσότερο. Τις δυνάμεις μου δεν θέλω να χάσω. Την ευκινησία του μυαλού και του σώματός μου».
Είναι ρόλος το να είναι κάποια μητέρα; Εσείς επιλέγετε το, φίλη, ή τυπική μαμά με την κόρη σας;
«Εμείς είμαστε μια κατηγορία από μόνη της με την κόρη μου. Δεν είμαι μόνο εγώ φίλη της, είναι και αυτή φίλη μου. Συμβουλεύουμε η μία την άλλη, ουσιαστικά ενηλικιωνόμαστε μαζί».
Το «πρώτη φορά αριστερά» ήταν όπως το φανταζόμασταν;
«Η πρώτη φορά αριστερά ήταν ένα σχήμα λόγου..».
Τι κρατάτε από το 2016 και τι επιθυμείτε από το 2017;
«Από το 2016 κρατάω την τόλμη να ξαναμπώ στην θεατρική περιπέτεια με τόση αυτοθυσία και γενναιοδωρία όσο απαιτούσε η φετινή «Ανάσα» και επιθυμώ το 2017 να δώσει ένα ελάχιστο σήμα, μια ελάχιστη προοπτική ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Έχουμε πολύ ανάγκη από γενναίες πράξεις και δικές μας και των άλλων».
Μία χρονιά που χαρακτηρίστηκε από το προσφυγικό, το οποίο θίγεται κ στην παράσταση. Τελικά, μας χάλασαν οι πρόσφυγες ή μήπως μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους.
«Μας αποκάλυψαν. Στον κάθε ένα μας προέβαλλαν τον εαυτό που έκρυβε».
Ποια είναι η αγαπημένη σας ρουτίνα;
«Να χάνομαι μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα. Να χαϊδολογώ το σκύλο μου. Να γελάμε μέχρι δακρύων με την κόρη μου. Να μπουρδουκλωνόμαστε όλη η οικογένεια στο κρεβάτι και να πειράζει ο ένας τον άλλον».
«Για μια Ανάσα..» στο θέατρο Διάνα
Με τους: Ελένη Ράντου, Ελένη Ουζουνίδου, Αντώνη Καρυστινό, Μελέτη Ηλία, Κρίς Ραντάνοφ, Γιώργο Ματζιάρη
Απόδοση Κειμένου: Ελένη Ράντου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη
Βοηθός Σκηνογράφου: Δήμητρα Χίου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος Μουσική: Ναλίσσα Γκρήν
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Ματζιάρης
Ένα ταξίδι στους φόβους του σύγχρονου «δυτικού» ανθρώπου, στους δαίμονες του, τις αξίες, τους εφιάλτες και τα όνειρά του, μια βαθιά κριτική στα σύγχρονα αδιέξοδα και συγχρόνως, ένα γοητευτικό παραμύθι με αφόρητες αλήθειες.
Παραστάσεις: Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη: 20:00, Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 21:00, Κυριακή: 19:30
Τιμές: Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Πλατεία: 19 ευρώ
Εξώστης: 17 ευρώ
Φοιτητικό: 15 ευρώ
Ανέργων: 12 ευρώ
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΝΑ, Ιπποκράτους 7, Αθήνα, Τηλ.: 2103626596