Οταν ο Κένεντι το 1961, από τις πρώτες του μέρες ως 35ος πρόεδρος των Η.Π.Α, υποσχόταν πως οι αστροναύτες της χώρας θα πατήσουν στην Σελήνη πριν από το τέλος της δεκαετίας, δεν είχε στο μυαλό του απλώς ένα διαστημόπλοιο που θα προσεγγίσει τον δορυφόρο μας.
Παρουσίασε ένα πρόγραμμα όπου περιλάμβανε πολλές παραπάνω προκλήσεις, από μια απλή επίσκεψη. Οι αστροναύτες θα έπρεπε να βγουν στην επιφάνεια της Σελήνης, να περπατήσουν, να συλλέξουν πληροφορίες και εν τέλει να... καρφώσουν την σημαία των Η.Π.Α. Στο πλαίσιο αυτό, μέσα στη «μέθη» της προετοιμασίας για το πιο σημαντικό ταξίδι της ανθρωπότητας, έπεσαν στο τραπέζι ιδέες για πιθανά οχήματα που θα έδιναν στους αστροναύτες την ευκαιρία να καλύψουν όσο περισσότερο έδαφος μπορούσαν.
Οταν οι Η.Π.Α «κατέκτησαν» την Σελήνη
Στο πλαίσιο των προγραμμάτων Apollo η NASA σχεδίασε πολλά οχήματα, αλλά μόλις ένα από αυτά εν τέλει κατασκευάστηκε. Η αλήθεια ωστόσο είναι πως η αρχική ιδέα, δεν προέκυψε τόσο από τις πρακτικές ανάγκες των αποστολών, όσο από την διάθεση επιστημόνων και υπευθύνων της κυβέρνησης να αγγίξουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Ενας αστροναύτης που περπατάει στη Σελήνη είναι σίγουρα εντυπωσιακό θέαμα. Ενας αστροναύτης πάνω σε μια διαστημική μηχανή όμως, θα προκαλούσε απίθανη αίσθηση. Η απόλυτη επίδειξη, τεχνολογικής και επιστημονικής, δύναμης, την ώρα που η Σοβιετική Ενωση, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή Κένεντι, είχε στείλει τον πρώτο άνθρωπο (Γιούρι Γκαγκάριν) στο διάστημα.
Ο Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα
Ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, με την κούρσα για την κατάκτηση του διαστήματος να έχει ξεκινήσει, το περιοδικό Collier's δημοσιεύει μια σειρά από άρθρα που περιγράφει τις ιδέες του αεροναυπηγού Βέρνερ φον Μπράουν γύρω από τις διαστημικές πτήσεις. Με τίτλο «Ο άνθρωπος θα κατακτήσει το διάστημα σύντομα!» η σειρά των αφιερωμάτων εισάγει τους αναγνώστες στην ιδέα ενός ταξιδιού έξι εβδομάδων στην Σελήνη, κατά το οποίο οι αστροναύτες θα ταξιδεύουν πάνω της με τρακτέρ 10 τόνων!
Εξώφυλλο του περιοδικού Collier's από το 1952
Η ιδέα του φον Μπράουν γρήγορα απορρίφθηκε, ως μη εφικτή. Ο «αρχιτέκτονας» των αμερικανικών πυραύλων Saturn V όμως επανήλθε το 1964 όταν σε συνέντευξη του στο Popular Science πρότεινε οι μεταφορές των αστροναυτών να γίνουν με μικρά, ανοιχτά οχήματα, τουλάχιστον στις πρώτες αποστολές.
Το ζήτημα της μεταφοράς πάνω στη Σελήνη ήταν κάτι που απασχολούσε για μεγάλο διάστημα τόσο την NASA. Οι επιστήμονες της υπηρεσίας διαστήματος αναζητούσαν τρόπους κατασκευής κινητών «κατοικιών» πάνω στον δορυφόρο μας. Το 1967, η AT&T που βρισκόταν σε συνεργασία με την NASA δημοσίευσε μια έκθεση των πιθανών μελλοντικών συστημάτων σεληνιακής μετακίνησης. Προτάθηκαν πολλά οχήματα τα οποία όμως, παρότι εξασφάλιζαν βιώσιμες συνθήκες για τους αστροναύτες, είχαν μεγάλο μέγεθος. Καθότι οι διαστημικές αποστολές δεν... φημίζονται για ευρυχωρία τους, οι προτάσεις αυτές απορρίφθηκαν.
Κάπου εκεί βρέθηκε ένας μηχανικός από το MIT, ο David Gordon Wilson, για να προτείνει ίσως την πιο... cool ιδέα που ακούστηκε στα προγράμματα Apollo. Αντί για μεγάλα οχήματα, οι αστροναύτες θα κινούνται με ηλεκτροκίνητες μηχανές! Πιο εύκολη μεταφορά, μικρότερο κόστος κατασκευής, αλλά και μεγαλύτερη ταχύτητα. Η ιδέα μεταφέρθηκε στα γραφεία της NASA και ήταν κοντά στο να υλοποιηθεί, όμως τελικά οι επιστήμονες της αμερικανικής υπηρεσίας προτίμησαν την ιδέα του «δικού» τους, φον Μπράουν, που είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζεται.
Οι αστροναύτες John W. Young και Charles M. Duke δοκιμάζουν το Lunar Rover σε τεχνητές συνθήκες Σελήνης
Τα Lunar Rovers, τετράτροχα ανοιχτά οχήματα με σαφώς μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο από ότι μια μηχανή, δημιουργήθηκαν για τις αποστολές Apollo 15, 16 και 17. Ωστόσο, η NASA κράτησε την πρόταση του Wilson ως εναλλακτικό πλάνο, σε περίπτωση που τα Lunar Rovers εμφανίσουν κάποια δυσλειτουργία. Παρότι δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις προσπάθειες της NASA να κατασκευάσει «διαστημικές» μηχανές, είναι γνωστό ότι το 1969 μια ομάδα επιστημόνων δούλεψε πάνω στην κατασκευή μιας πρότυπης μηχανής, που θα μπορούσε να προοριστεί για την αποστολή Apollo 15.
Η δοκιμή της «διαστημικής» μηχανής
Προς δυσαρέστηση των... περισσότερων, οι μηχανές ποτέ δεν μπήκαν μέσα σε πύραυλο για να εκτοξευτούν στην Σελήνη, παρόλο που είχαν περάσει όλα τα «crash test». Πότε όμως δεν είναι αργά. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια... διαστημική επιδρομή μοτοσικλετιστών στη Σελήνη, σε κάποια μελλοντική αποστολή. Η τεχνολογία υπάρχει!