Ταινία για τον διάδοχο του Νουρέγιεφ, Σεργκέι Πολούνιν -Λίγο πριν χορέψει στο Παλλάς [εικόνες & βίντεο]

«Παιδί θαύμα», επαναστάτης, ανατρεπτικός, «διάδοχος του Νουρέγιεφ», «Τζέιμς Ντιν του μπαλέτου», δύστροπος, αλαζόνας, δέσμιος του ταλέντου του ή του κορμιού του.

Μερικοί μόνο χαρακτηρισμοί και λίγα απ΄οσα έχουν ειπωθεί για τον Ουκρανό σταρ του μπαλέτου Σεργκέι Πολούνιν, ο οποίος κατά γενική ομολογία δεν αποτελεί μία συνηθισμένη περίπτωση καλλιτέχνη.

Η πολυτάραχη ζωή του «κακού παιδιού» του χορού, βρίσκεται στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ με τίτλο «Ο Χορευτής» («Dancer»), το οποίο βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου.

«Η αλήθεια είναι όταν ξεκίνησα το ντοκιμαντέρ δεν ήθελα στην πραγματικότητα να συμμετέχω.

Μου πήρε καιρό να εμπιστευτώ την παραγωγό (Gabrielle Tana) και να μπω σε αυτή τη διαδικασία.

Αυτό που κατάφερε για μένα η ταινία ήταν να σκεφτώ την οικογένεια μου, να σκεφτώ τους φίλους μου και όλα αυτά που έκαναν για μένα τα οποία είναι πολύ σημαντικά.. Θα μπορούσα να πω ότι το ντοκιμαντέρ έριξε περισσότερο φως στο ίδιο μου το μυαλό» ανέφερε, τον περασμένο Οκτώβριο, ο Σεργκέι Πολούνιν, στην πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας».

Παιδί φτωχής οικογένειας που τον σπούδασε με αυταπάρνηση, έφτασε στο Λονδίνο από το Χορογραφικό Ινστιτούτο του Κιέβου με την υποτροφία του ιδρύματος Ρούντολφ Νουρέγιεφ, το 2003, σε ηλικία 13 ετών.

Προικισμένος με έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, έγινε σολίστ το 2009 στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου και ένα χρόνο αργότερα ο νεότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του βρετανικού συνόλου.

Παρότι φιλόδοξος, μετά από δύο επιτυχημένα χρόνια, δεν δίστασε να εγκαταλείψει το Royal Ballet, δηλώνοντας ότι «ο καλλιτέχνης μέσα μου πέθαινε».

Το ίδιο αιφνιδιαστικά εγκατέλειψε στη συνέχεια τα δυο ρώσικα θέατρα που τον κάλεσαν, τα θέατρα Στανισλάφσκι και Νοβοσιμπίρσκ, ενώ το 2013, μια μόλις εβδομάδα πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Εξπρές του Μεσονυχτίου», στο Λονδίνο, απλώς εξαφανίστηκε.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα πάρτι, οι καταχρήσεις και η ασταθής συμπεριφορά του ήταν το μελάνι στις πένες των ταμπλόιντ εκείνης της περιόδου.

Φήμες τον ακολουθούσαν ότι χόρευε υπό την επήρεια κοκαΐνης, ότι στόχος του ήταν να ενώσει τη διαλυμένη οικογένειά του, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες των συναδέλφων του και του ίδιου, εκείνος έψαχνε να βρει ένα νόημα στο χορό και στη ζωή και υπέφερε σιωπηρά και μόνος.

Στο απόγειο της δόξας του, στην ηλικία των 25 ετών, οδηγημένος στο όριο της αυτοκαταστροφής από την επιτυχία του, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος παρά ως δώρο.

Μέσα από τις μνήμες της ζωής του - ιδιαίτερα της παιδικής ηλικίας, της οικογένειας και της θυσίας των οικονομικά πιεσμένων γονιών του στην Ουκρανία - το ντοκιμαντέρ «Ο Χορευτής» ξεδιπλώνει την περίπλοκη ιστορία του, αποκαλύπτοντας έναν νεαρό άνδρα στα όριά του.

Η ταινία υφαίνει την αφήγησή της μέσα από αρχειακό υλικό, παθιασμένα στιγμιότυπα χορού, ενώ παρουσιάζει αληθινές σκηνές της σημερινής καθημερινότητάς του, συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες στη ζωή του, όπως επίσης και ένα αξιόλογο απόθεμα από οικογενειακές φωτογραφίες και βίντεο που έχουν παραχωρηθεί κυρίως από τη μητέρα του Γκαλίνα, που υπήρξε ο αυστηρός οδηγός του Σεργκέι.

«Το να είσαι χορευτής είναι μια πολύ σκληρή δουλειά» είπε ο Πολούνιν στο κοινό του Δαναού μετά την προβολή της ταινίας στις Νύχτες Πρεμιέρας.

«Ο Μίκι Ρουρκ μου έδωσε κάποτε την πιο πολύτιμη συμβουλή, «Το μυστικό για να πετύχεις είναι η περισσότερη δουλειά».

Οταν είσαι παιδί ξεχνάς για πάντα το παιχνίδι, ζεις και εργάζεσαι με πολύ μεγάλη πειθαρχία και αυστηρότητα. Αν θέλεις να γίνεις ένας μεγάλος χορευτής, όμως, πρέπει να δουλέψεις συστηματικά από μικρή ηλικία.

Εγώ δούλεψα πολύ όταν ήμουν μικρός, έτσι όταν έφτασα πλέον στα 19 μπορούσα πραγματικά ν' απολαύσω τον χορό. Δεν χρειαζόταν να εστιάσω πια στην τεχνική μου, όσο στην έκφραση και στην ερμηνεία. Και αυτή είναι η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω στους νέους χορευτές: να δημιουργούν, να δουλεύουν σκληρά και να απολαμβάνουν».

Η ταινία φωτίζει τη σύνθετη προσωπικότητα του 27χρονου χορευτή, που έκανε το μπαλέτο viral στο διαδίκτυο, με το βιντεο «Take me to Church» που σκηνοθέτησε ο Ντέιβιντ Λα Σαπέλ να κάνει θραύση συγκεντρώνοντας εκατομμύρια θεατές στο youtube από όλον τον πλανήτη.

Σε λίγες μέρες ο παγκοσμίου φήμης χορευτής θα επιστρέψει στην Ελλάδα (1-2-3 Δεκεμβρίου) στο Παλλάς για να παρουσιάσει μαζί με τη σύντροφό του στη ζωή και στη σκηνή Ναταλία Οσίποβα, το πρώην μεγάλο αστέρι των Μπολσόι, μια παράσταση που συγκεντρώνει εγκωμιαστικά σχόλια κοινού και κριτικών και φέρει την υπογραφή του περίφημου Sadler's Wells του Λονδίνου.

Στην Οσίποβα, ο Πολούνιν βρήκε το άλλο του μισό, όπως ομολογεί ο ίδιος, «όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί».