O πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, είναι δεδηλωμένος ευρωπαϊστής. Μέχρι πρότινος στα τηλεοπτικά διαγγέλματα που απηύθυνε στον ιταλικό λαό απ' το γραφείο του στεκόταν πάντα ανάμεσα σε δύο σημαίες: της πατρίδας του και της Ε.Ε.
Όμως τελευταία η σημαία με τα αστέρια της Ε.Ε. έχει φύγει απ' το κάδρο με απόφαση του Ρέντσι.
Σχεδόν καθημερινά ο ο Ιταλός πρωθυπουργός γκρινιάζει «γι' αυτούς εκεί στις Βρυξέλλες».
Κι όχι επειδή ξαφνικά έγινε πολέμιος της Ε.Ε., αλλά επειδή αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα κι η Ευρώπη είναι μέρος αυτού του προβλήματος.
Κι όμως, το θέμα δεν είναι η προβληματική λειτουργία της Ευρώπης, αλλά η ασθενούσα Ιταλία. Από τη δικαιοσύνη μέχρι τη διοίκηση, τα τηλεφωνικά δίκτυα και τα ταχυδρομεία, όλα παρουσιάζουν προβλήματα στη λειτουργία τους.
Για να μην μιλήσει κανείς για το πολιτικό σύστημα της χώρας. «Μέχρι και 866 μέρες», σύμφωνα με τον Ρέντσι, χρειάζονται για να ψηφιστεί ένας νόμος.
Η πολιτική κάστα, όπως λένε στη γείτονα, περνά ζωή και κότα με τις ατέλειωτες συζητήσεις και τις διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων. Όχι όμως και η χώρα.
Γι' αυτό κι ο Ρέντσι θέλει να συντομέψει τις πολιτικές διαδικασίες, να συρρικνώσει π.χ. δραστικά τη Γερουσία και πρακτικά να της περιστείλει τις εξουσίες.
Αλλά δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει σωστά τις προθέσεις του στον ιταλικό λαό. Λόγος για τον οποίο πολλοί αντιτίθενται στα σχέδια του πρωθυπουργού – σύμφωνα δε με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι περισσότεροι.
Κι ο αριθμός εκείνων που δηλώνουν ότι θα απορρίψουν τη συνταγματική αναθεώρηση του Ρέντσι στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου αυξάνεται αργά αλλά σταθερά εδώ κι εβδομάδες.
«Δεν θα κάτσω να με ψήνουν...»
Για τον Ιταλό πρωθυπουργό θα είναι η πιο κρίσιμη ψηψοφορία στα δύο χρόνια της θητείας του. Γιατί το έχει ξεκαθαρίσει πολλάκις ότι αν χάσει θα παραιτηθεί.
Στην εξουσία μένεις μόνον αν μπορείς να αλλάξεις κάτι, είπε το Σαββατοκύριακο σ' ένα τηλεοπτικό σώου. «Δεν θα κάτσω να με ψήνουν», λέει εννοώντας ότι χωρίς πλειοψηφία θα μεταβληθεί απλώς σε άθυρμα των αντιπάλων του.
Κι αυτοί είναι απλωμένοι σ' όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, αλλά ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα.
Αν επικρατήσει το «ΟΧΙ» τότε η Ιταλία θα ολισθήσει πρώτα σε μια πολιτική και στη συνέχεια πιθανώς και σε μια οικονομική κρίση, εκτιμούν αναλυτές. Κι αυτό θα είχε σοβαρότατες συνέπειες και για τη Ευρώπη.
Γι' αυτό και στη συνάντηση των υπ Εξ την περασμένη Κυριακή στις Βρυξέλλες πολλοί ανήσυχοι συνάδελφοι ρωτούσαν τον επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας τι στο καλό συμβαίνει στη χώρα του.
Η Ευρώπη έχει ήδη αρκετά προβλήματα να αντιμετωπίσει:
από το Brexit και την εκλογή του απρόβλεπτου Τραμπ μέχρι τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και τη διαχείριση του προσφυγικού κι από την κόντρα με την Τουρκία μέχρι τα προβλήματα που προκαλούν με τις πολιτικές τους οι κυβερνήσεις Πολωνίας κι Ουγγαρίας...
Το τελευταίο που θα χρειαζόταν αυτή τη στιγμή η Γηραιά Ήπειρος θα ήταν μια «ιταλική κρίση».
Έρχεται το Ital-exit;
Αλλά αυτή ακριβώς η κρίση φαίνεται πως σιγοβράζει σύμφωνα με πολλούς οικονομικούς αναλυτές.
Το spread των ιταλικών ομολόγων ανεβαίνει σταθερά: απ' τις 138 μ.β στις 14 Οκτωβρίου στις 160 στις 4 Νοεμβρίου και στις 176 την περασμένη Τρίτη. Σαφέστατη ένδειξη ότι οι αγορές ανησυχούν.
Κι ίσως έχουν δίκιο, γιατί αν χάσει ο Ρέντσι στο δημοψήφισμα, τότε θα σημάνει η ώρα των λαϊκιστών, από τη Λέγκα του Βορρά -που φιλοδοξεί να κληρονομήσει τους ψηφοφόρους του γηρασμένου και εξασθενημένου Μπερλουσκόνι- μέχρι το Κίνημα 5 Αστέρια του Μπέπε Γκρίλο.
Ο κωμικός-που-έγινε-πολιτικός κι οι οπαδοί του είναι εναντίον όλων, και ιδίως εναντίον της Ε.Ε. Και στις δημοσκοπήσεις βρίσκονται μια ανάσα πίσω απ' το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι.
Αν πέσει ο Ρέντσι, τότε μπορεί να ακολουθήσει ένα νέο δημοψήφισμα με θέμα την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, εξέλιξη εξαιρετικά δυσάρεστη για την Ευρώπη, αφού οι ευρωπαϊστές μέχρι πρότινος Ιταλοί είναι τώρα βαθιά απογοητευμένοι.
Και πώς να μην είναι; Οι τιμές εκτινάσσονται στα ύψη, η αγοραστική τους δύναμη ροκανίζεται μέρα με τη μέρα, τα χρέη της χώρας διογκώνονται δραματικά, όπως κι ο αριθμός των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων.
Σχεδόν οι μισοί νέοι της χώρας είναι άνεργοι και πολλοί επιρρίπτουν την ευθύνη στην παγκοσμιοποίηση και την Ε.Ε.
Κι η πιθανότητα να ακολουθήσουν οι Ιταλοί τους Βρετανούς στην πόρτα εξόδου δεν είναι πια αδιανόητη. Το πουλόβερ της Ε.Ε. έχει αρχίσει να ξηλώνεται, φοβούνται αναλυτές...