Λίγο παραπάνω από πέντε μήνες απέχουμε από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία (23 Απριλίου ο πρώτος ο γύρος, 7 Μαΐου ο δεύτερος) και τα βλέμματα είναι στραμμένα στους υποψηφίους.
Ο τελευταίος που δήλωσε υποψήφιος είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν, επικεφαλής του κινήματος «En Marche!» («Εμπρός!»)
Η Liberation φιλοξενεί την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, στο εξώφυλλό της τον Μακρόν, με έναν άκρως ειρωνικό τίτλο: «Μακρόν, προσοχή στο σκαλί», γράφει, κάνοντας λογοπαίγνιο ανάμεσα στη λέξη «marche» (σκαλί) και το όνομα της πολιτικής του κίνηση.
Και γράφει σε άρθρο της:
Οι προεδρικές φιλοδοξίες του Εμμανουέλ Μακρόν; «Δεν μπορεί να πετύχει...». Ενας πιστός του Φρανσουά Ολάντ γελάει όταν μιλάει γι'αυτόν, με ένα γέλιο που δείχνει και λίγο αμήχανο. Η αγωνία του προέδρου Ολάντ για τον Μακρόν είναι έκδηλη, παρότι το μέλλον του δείχνει πολύ αβέβαιο.
«Η φιλοδοξία του Μακρόν τρέφεται με την απογοήτευση που υπάρχει για τον Ολάντ. Αλλά επειδή είναι πολύ θολό το πρόγραμμά του, συνεχίζει να μεγαλώνει σαν φούσκα. Θα έρθει η στιγμή που θα ξεφουσκώσει», αναλύει ένας υπουργός της κυβέρνησης Ολάντ.
Ο Μακρόν, πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ και θεωρούμενος «προδότης» αφού έβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας, δεν έχει κόμμα, ούτε βουλευτές. Απευθύνεται στο «σύνολο των Γάλλων» και όχι σε αριστερό ή δεξιό ακροατήριο. Ωστόσο, ο βηματισμός του δείχνει καταδικασμένος σε αποτυχία, αφού η ιδεολογική τοποθέτηση είναι μειοψηφική πλέον στη γαλλική κοινωνία.
Μεταξύ της γαλλικής Δεξιάς και Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ ένας αρκετά μεγάλος πολιτικός χώρος για να εκλεγεί κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο Μακρόν παραμένει ένα πραγματικό φαινόμενο, είναι δημοφιλής και έχει απήχηση τόσο σε αριστερούς όσο και σε δεξιούς ψηφοφόρους.
Το πολιτικό τοπίο της Γαλλίας αφήνει ελάχιστο χώρο στον Μακρόν να βρεθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2017. Σήμερα, η Αριστερά συγκεντρώνει περίπου το 35% των ψήφων που θα τις μοιραστούν τρία κόμματα: ο ριζοσπάστης, φίλος του ΣΥΡΙΖΑ Jean-Luc Mélenchon, ο σοσιαλιστής υποψήφιος (Ολάντ, Βαλς ή Μοντεμπούρ) και ο Μακρόν, συν τους υποψηφίους των Οικολόγων και της άκρας αριστεράς. Είναι δύσκολο σε αυτές τις συνθήκες να ξεπεράσει κάποιος το πλαφόν του 20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ακόμη κι αν προσελκύσει ένα κομμάτι της κεντρώας ψήφου.
Αυτό που δεν συμφέρει καθόλου τον Μακρόν είναι να έχει υποψήφιο στη Δεξιά τον Αλέν Ζιπέ, που συγκεντρώνει πολλές συμπάθειες. Το καλύτερό του είναι να έχει υποψήφιο τον Νικολά Σαρκοζί, που βρίσκεται χαμηλά στις δημοσκοπήσεις.
«Το κέντρο είναι το Τρίγωνο των Βερμούδων της γαλλικής πολιτικής ζωής: ξέρει κάποιος πότε μπαίνει αλλά δεν ξέρει ποτέ πότε βγαίνει», λέει ο σοσιαλιστής βουλευτής, πιστός στον Ολάντ, Julien Dray.
Απέναντι σε αυτή τη βραχυκυκλωμένη κατάσταση, οι πιστοί του Μακρόν αναγνωρίζουν σε κατιδίαν συζητήσεις ότι ο πολιτικός χώρος για τον υποψήφιό τους είναι πολύ μικρός, αλλά βεβαιώνουν ότι υπάρχει. Κυρίως, αρνούνται να κλειστούν στο «statu quo» μιας πολιτικής ζωής όπου οι σοσιαλιστές διαδέχονται την Δεξιά και τανάπαλιν. Εκτιμούν ότι οι Γάλλοι είναι έτοιμοι να ανασυνθέσουν γενναία το πολιτικό τους σκηνικό.
Πιθανόν το στοίχημα του Μακρόν δεν είναι να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές αλλά να διαμορφώσει μια κοινοβουλευτική ομάδα 20 βουλευτών, στις εκλογές. Δύσκολο για έναν υποψήφιο που δεν έχει κόμμα, άρα δεν έχει εκλογικές περιφέρειες!
Η άλλη μεγάλη δυσκολία του Εμμανουέλ Μακρόν είναι η ιδεολογική του τοποθέτηση, σχεδόν μειοψηφική στη γαλλική κοινωνία. Ο Μακρόν είναι φιλοευρωπαίος, φιλελεύθερος στα οικονομικά και στα κοινωνικά θέματα. Δεν συμμερίζεται τα αιτήματα των Γάλλων για προστασία από την παγκοσμιοποίηση ούτε τα ζητήματα που προκύπτουν από την κρίση ταυτότητας. Πώς θα κρατήσει έναν ψηφοφόρο της Αριστεράς όταν δηλώνει ότι οι εργασιακοί νόμοι δεν είναι αρκετά σκληροί; Πώς να κινητοποιήσει έναν ψηφοφόρο τη Δεξιάς όταν τάσσεται υπέρ των νέων στα προάστια του Παρισιού;
Προς το παρόν ο Μακρόν δεν έχει λύσει αυτά τα προβλήματα σε ιδεολογικό επίπεδο. Αρκείται σε κάποιες γενικές προτάσεις (όχι στο 35ωρο για τους νέους), ζητάει εργασιακή προστασία για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά καθώς και δικαιώματα στο ταμείο ανεργίας.