Κυβερνητική απόφαση ήταν οι ανταλλαγές της λίμνης Βιστνωίδας και των παραλιμνίων με άλλα ακίνητα του δημοσίου είπαν απολογούμενοι, 8 χρόνια μετά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, οι μοναχοί Εφραίμ και Αρσένιος.
Μάλιστα ο τελευταίος, λίγο πριν ολοκληρώσει την απολογία του, με δάκρυα στα μάτια, είπε στους δικαστές: Λάθη μπορεί να έκανα, αλλά απατεώνας δεν είμαι...
Ο ηγούμενος Εφραίμ, από την πλευρά του υποστήριξε ότι ήταν χρέος την μονής να διασφαλίσει την περιούσια της και πάνω σε αυτή τη βάση κινήθηκαν, έχοντας την πεποίθηση ότι η λίμνη αλλά και οι παραλίμνιες εκτάσεις ανήκουν στη μονή με χρυσόβουλα και άλλους τίτλους. Μάλιστα, τόνισαν πως κινήθηκαν με συμβιβαστική διάθεση απέναντι στο δημόσιο και στόχο να σωθούν και να προστατευθούν τα ιερά κειμήλια της Μονής.
«Πάλι τα ίδιο θα έκανα»
«Κάλεσα τον προϊστάμενο των υπηρεσιών που είχε την αρμοδιότητα για το αγιορείτικο αρχείο και του είπα να κοιτάξει τί έγγραφα και αποδεικτικά στοιχεία έχουμε για την κυριότητα της Μονής στη λίμνη Βιστωνίδα.
Εγώ ως επιστήμονας μου είπε ότι συνάγω πως η λίμνη είναι της Μονής. Πήγα και στο Πατριαρχείο και μου είπαν ότι θα πρέπει να μεριμνήσουμε για τη διεκδίκηση της λίμνης Βιστωνίδας. Επίσης και η Ιερά Κοινότητα έστειλε επιστολή ότι καλώς κάνει η Μονή που διεκδικεί τη λίμνη Βιστωνίδα. Και τώρα αν μπορούσα να κάνω ,πάλι τα ίδιο θα έκανα» είπε ο ηγούμενος της Μονής συμπληρώνοντας « έρχεται το κατηγορητήριο να μου πει στην ουσία ότι είμαι ένας απατεώνας. Αμαρτωλός είμαι, απατεώνας όχι . Θέλαμε όλα τα ζητήματα να τα λύνουμε συμβιβαστικά. Πάμε εκεί με αφοσίωση και με γνώμονα την ακτημοσύνη και μας λένε ότι πήγαμε να κλέψουμε το κράτος; Εμείς οι μοναχοί είμαστε διδάσκαλοι του έθνους για μία ζωή . Για όλες τις νομικές ενέργειες ακολουθούσαμε την άποψη των νομικών μας συμβούλων. Δεν υπήρξε καμία παρέμβαση της Μονής».
Όπως είπε ο κατηγορούμενος πληγώθηκε όταν διάβασε στο κατηγορητήριο ότι έπεισε τους κρατικούς αξιωματούχους πως η λίμνη είναι της Μονής. «Αν δεν το έκανα θα έκανα απιστία στη συνείδησή μου» υπογράμμισε τονίζοντας πως όλοι οι μοναχοί ήταν ενημερωμένοι από δικηγόρους για τις ενέργειες τους. «Δηλώνω με πάση συνείδηση ότι έκανα το έργο μου και πάλι και τώρα θα έκανα το ίδιο γιατί στην καρδιά μου βασιλεύει ότι η λίμνη αυτή ανήκει στη Μονή».
Στην απολογία του ο ηγούμενος επεσήμανε πως ο πατέρας Αρσένιος και συγκατηγορούμενος του εκτελούσε αποφάσεις της Γεροντίας. «Ο πατέρας Αρσένιο εκτελούσε αποφάσεις της Γεροντίας. Πάντοτε τον συνόδευε - άγραφος κανόνας- ένας άλλος Γέροντας. Εγώ ασχολιόμουν με το πνευματικό έργο, ήμουν αφοσιωμένος στην εξομολόγηση , την κατήχηση των νέων αδερφών» είπε τονίζοντας πως όσα υπέγραψε ήταν ενώπιον της Γεροντίας και μετά από υπόδειξη των δικηγόρων.
Αναφερόμενος δε στις επαφές τους με κρατικούς αξιωματούχους και πολιτικούς, υποστήριξε ότι κάποιους τους είδε στο ακροατήριο πρώτη φορά, ενώ κάποιους άλλους τους είχε συναντήσει μόνο μία φορά. Όσο για τους υπουργούς, υποστήριξε ότι πράγματι τους συνάντησε με τον Σάββα Τσιτουρίδη να τους ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί το κράτος να τους αποζημιώσει και πως ήταν κυβερνητική απόφαση να προχωρήσουν σε ανταλλαγές.
«Ο κ. Τσιτουριδης μας είπε ότι είναι δύσκολο να μας αποζημιώσουν. Έτσι πρότεινε τις ανταλλαγές. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί ....Εμάς μας ενδιέφερε η Μονή να έχει παρουσία στην περιοχή και για εθνικούς λόγους. Φάνηκε η ανταλλαγή να ήταν κρυσταλλωμένη απόφαση της κυβέρνησης γιατί δεν ήθελε να ακούσει άλλη συζήτηση. Οι φορείς όπως μάθαμε δεν συμφωνούσαν ότι η λίμνη ήταν της Μονής. Γι’ αυτό και έβαλαν ως όρο οι ανταλλαγές των ακινήτων να ήταν εκτός των Νομών Ροδόπης και Ξάνθης. Αυτό δεν ήταν πρωτοβουλία της Μονής , ούτε το διανοηθήκαμε ποτέ να φύγουμε από την περιοχή.
«Λάθη μπορεί να έκανα αλλά απατεώνας δεν είμαι»
Με δάκρυα στα μάτια το μοναχός Αρσένιος υποστήριξε και αυτός με τη σειρά του ότι τού ανατέθηκε ο ρόλος να βρει μία λύση στη διαμάχη που είχε ξεσπάσει για την λίμνη Βιστονίδα και πως τόσο ο ίδιος όσο και όλοι οι γέροντες κινήθηκαν με γνώμονα των συμβιβασμό. Οπως είπε ωστόσο, αυτοί που προκάλεσαν το πρόβλημα ήταν πολιτειακοί παράγοντες της περιοχής και όχι οι ψαράδες, με τους οποίους η μονή είχε πολύ καλές σχέσεις.
«Μας εξουσιοδότησε η Γεροντία πήγαμε και είδαμε τον κύριο Φωτιάδη στο Υπουργείο ,όπως κάνουν όλες οι Μονές. Μας είπε ότι είχε φόρτο εργασίας. Το θέμα δημιουργήθηκε μετά τον Αύγουστο του 2003 όταν κάποιοι από τους πολιτευτές άρχισαν να δημιουργούν θέματα....Πάντοτε είχαμε συμβιβαστική διάθεση .Όταν προχώρησε η διαδικασία οι δικηγόροι ήρθαν και μας είπαν πάλι να κάνουμε προσπάθεια συμβιβασμού μέχρι να πετύχουμε το δίκιο μας....Με προτροπή των συμβούλων μας πήγαμε να κάνουμε παράσταση στο ΝΣΚ....Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το ορυμαγδό των δημοσιευμάτων το 2008.Εμείς πάντα με καλή πίστη προσπαθούσαμε να βρούμε λύση και ζητούσαμε από το ελληνικό δημόσιο να αντιμετωπίσει όπως θέλει αυτό το θέμα. Και ενώ περιμέναμε μία πρόταση για να κρατήσουμε τη διαχείριση ακούμε: «εσείς πρέπει να φύγετε». Και μάθαμε λίγο αργότερα ότι ο τρόπος αυτός είναι οι ανταλλαγές γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για να γίνουν οι αποζημιώσεις. Δεν μας άρεσε από την αρχή η ιδέα της ανταλλαγής. Ο κύριος Μπασιάκος μας είπε ότι ήταν κυβερνητική απόφαση η επιλογή αυτής της λύσης...Θα δεχόμαστε οποιαδήποτε πρόταση του δημοσίου για τον περιορισμό των ακινήτων»
Η δίκη μπήκε στην τελική της ευθεία με την πρόταση της εισαγγελέως να προσδιορίζεται για τις 15 Δεκεμβρίου.