Ο Αμερικανός καθηγητής πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, Marc Meredith, ειδικός στις αμερικανικές εκλογές, αναλύει τις συνέπειες της εκλογής Τραμπ στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ.
«Η λαϊκή ψήφος δίνει μια καλή ιδέα της κοινής γνώμης στη χώρα. Αλλά προφανώς, η κοινή γνώμη δεν κερδίζει εκλογές, αλλά οι μεγάλοι εκλέκτορες. Επομένως, το να επαναλαμβάνει κανείς ότι η Χίλαρι Κλίντον πήρε περισσότερες ψήφους δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα, αυτό που έχει νόημα είναι να δούμε το εκλογικό σύστημα. Πολλοί το αμφισβητούν. Αλλά για να περάσουμε σε απευθείας εκλογή προέδρου στις ΗΠΑ απαιτείται συνταγματική αλλαγή και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Επομένως, για να υπάρξει αλλαγή, θα πρέπει να γίνει αλλιώς. Θα πρέπει κάθε πολιτεία να αλλάξει το νόμο ώστε οι μεγάλοι εκλέκτορες να εκλέγουν τον υποψήφιο που πήρε τις περισσότερες ψήφους σε εθνικό επίπεδο» δηλώνει ο αμερικανός καθηγητής στην Liberation.
«Δεν πιστεύω ότι η Χίλαρι Κλίντον έχασε τις εκλογές γιατί δεν την στήριξε το Δημοκρατικό κόμμα. Τα μέλη του Δημοκρατικού κόμματος ψήφισαν Κλίντον όσο και τα μέλη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ψήφισαν Τραμπ, δηλαδή το 90%. Αλλά το Δημοκρατικό κόμμα δεν έχει ηγέτη σήμερα. Δεν θα είναι ο Ομπάμα, δεν θα είναι η Κλίντον, δεν θα είναι ο Σάντερς. Θα είναι κάποιο νέο πρόσωπο. Κατεύθυνσης Σάντερς, κατεύθυνσης Κλίντον, λευκός ή μαύρος; Πραγματικά όλα είναι ανοιχτά.
Πιστεύω ότι οι Δημοκρατικοί θα αναζητήσουν τον νέο Ομπάμα. Σήμερα δεν υπάρχει κανείς τέτοιος. Και δεν πρόκειται αυτός να είναι ο ίδιος ο Ομπάμα, ο καιρός του πέρασε.
Κατά τη γνώμη μου ο επόμενος Δημοκρατικός υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές θα είναι κάποιος άγνωστος σήμερα στο πλατύ κοινό. Δεν θα είναι η Μισέλ πιστεύω. Οταν ο Ομπάμα εξελέγη για πρώτη φορά, είχε έρθει από το πουθενά. Επίσης ο Τραμπ, σε λίγο χρονικό διάστημα, πέρασε από τη φάση της πλάκας στον Λευκό Οίκο. Μπορεί να ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο με κάποιο νέο πρόσωπο, το οποίο θα έχει νέο όραμα και θα μπορεί να ενώσει τους Αμερικανούς.
Το μάθημα που πήραμε από τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κερδίσει χωρίς τις ψήφους των Λευκών. Κυρίως σε πολιτείες όπως η Πενσυλβάνια, το Ουισκόνσιν, το Μίτσιγκαν όπου οι Λευκοί κάτοικοι είναι πλειοψηφία. Χρειάζεται λοιπόν ένας υποψήφιος για να δημιουργήσει μια μεγάλη συμμαχία και αυτό είναι δύσκολο, γιατί θα πρέπει να συμπεριλάβει τους Αφρο-αμερικανούς, τους ισπανόφωνους και έναν ικανοποιητικό αριθμό Λευκών. Η Κλίντον δεν μπόρεσε να το κάνει αυτό. Επίσης, δεν την στήριξαν όσο ήθελε οι νέοι, κυρίως οι νέοι από τα χαμηλά στρώματα, χωρίς πτυχία.
Τώρα, αν το Δημοκρατικό κόμμα στραφεί προς τα αριστερά, τύπου Σάντερς, πιστεύω ότι ένα νέο κόμμα θα δημιουργηθεί στο Κέντρο. Κάποιος σαν τον Μάικλ Μπλούμπεργκ, πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει υπάρξει στη ζωή του Δημοκρατικός, Ρεπουμπλικανός και ανεξάρτητος, θεωρείται το ιδανικό παράδειγμα για έναν τρίτο δρόμο. Σε πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, πολλοί ευκατάστατοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον Τραμπ, αλλά ούτε στον Σάντερς. Επομένως αν η επιλογή γίνει μεταξύ του ενός ή του άλλου, δεν βλέπω πώς αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν ο,τιδήποτε άλλο από το να στραφούν σε τρίτο δρόμο.