Πόσοι από εσάς που επιλέγετε τζιν τόνικ έχετε αναρωτηθεί πώς δημιουργήθηκε το ποτό που πίνετε; Ποιοι ξέρετε την ιστορία του;
Μην νομίζετε πως απλά μια μέρα κάποιου του ήρθε να δοκιμάσει να πιει το τζιν με λίγο τόνικ, γιατί η ιστορία είναι πιο ενδιαφέρουσα.
Ας γυρίσουμε πίσω στα 1800, όταν το πρώτο τζιν τόνικ δημιουργήθηκε από έναν Βρετανό αξιωματικό στην Ινδία. Τότε, ο μόνος τρόπος να καταπολεμηθεί η ελονοσία ήταν η λήψη κινίνης, η οποία προερχόταν από τον φλοιό δένδρων της Νότιας Αμερικής. Η κινίνη ήταν δύσκολο να καταναλωθεί μόνη της εξαιτίας της πικρής της γεύσης, οπότε ο αξιωματικός άρχισε να προσθέτει τζιν στο ποτήρι του. Το πρώτο τόνικ ήταν κινίνη αραιωμένη σε νερό.
Την ύπαρξη του τζιν, από την άλλη, την οφείλουμε στον Φρανσίσκους Σίλβιους, ο οποίος και πάλι το προόριζε για φάρμακο ενοχλήσεων όπως το λουμπάγκο. Η γεύση του, όμως, λατρεύτηκε με αποτέλεσμα να γίνεται δημοφιλές και να ταξιδεύει στην Αγγλία, όπου και έγινε πιο δημοφιλές και από την μπύρα. Το τζιν γρήγορα θεωρήθηκε ακόμα και πιο υγιεινό από το νερό, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την χολέρα.
Η κατανάλωσή του, όμως, έφερε άλλα προβλήματα με πολλούς να πεθαίνουν εξαιτίας του εθισμού τους σε αυτό. Τότε, ήταν που βγήκε η φήμη πως το τζιν είναι το ποτό των αλκοολικών.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να επιβάλλει φόρους ώστε να περιοριστεί το πρόβλημα, με τους πολίτες να αντιδρούν και τις αιματηρές να συγκρούσεις να είναι αναπόφευκτες.
Τελικά, το μέτρο αποσύρθηκε και δόθηκε άδεια παραγωγής τζιν μόνο σε εγκεκριμένα εργοστάσια.
Το τζιν ήταν το ποτό που κατανάλωναν οι Αγγλοι όπου και να βρίσκονταν, από τις ΗΠΑ μέχρι την Αυστραλία και από την Ινδία μέχρι την Αίγυπτο.
Και κάπως έτσι το τζιν είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ποτά του σήμερα.