Η αριστερά «είναι ο χώρος από τον οποίο προέρχομαι, με πολλές πληγές, απογοητεύσεις, διαγραφές... Ηρέμησα, για να είμαι ειλικρινής, που έμεινα μακριά».
To ΚΚΕ με διέγραψε ως οπορτουνιστή και τροτσκιστή. Ήταν το 1981, όταν ανέβασε ο Κουν “Το σόι μου”. Με είχαν πάρει τα κλάματα τότε, γιατί γαλουχήθηκα ως αριστερός, ήμουν στους Λαμπράκηδες... Ακόμη και τώρα, μέσα μου σκέφτομαι αριστερά. Δεν θέλω να κάνω κακό στους άλλους, δεν θέλω να βρωμίζω τη γειτονιά μου, τους τοίχους των σπιτιών, είμαι νοικοκύρης Ηπειρώτης. Ήταν άλλη θεώρηση τότε» δήλωσε ο ηθοποιός Γιώργος Αρμένης στη Γιώτα Σύκκα και την εφημερίδα «Καθημερινή».
«Μετά την κατάρρευση του πρώην ανατολικού μπλοκ, έπαψα να περιμένω... Όλα ξεθώριασαν και μεταλλάχθηκαν στην Αριστερά. Αυτή τώρα είχε βιασύνη να κυβερνήσει. Όμως, πώς να νιώσεις βλέποντας τα απομεινάρια του παλιού ΠΑΣΟΚ μέσα της; Αλλά κι ο τρόπος που κυβερνούν, προβληματικός. Πιάνουν το θέμα της προσευχής στα σχολεία όταν δεν έχουν φτιάξει τα νοσοκομεία και την εκπαίδευση. Σε άλλα πιστέψαμε και προέκυψαν ο Καμμένος, ο Βαρουφάκης, το σχέδιο Νομισματοκοπείο, το “Όχι” που έγινε “Ναι”» προσθέτει με απογοήτευση.
«Με τον Τσίπρα ξανάρχισα το κάπνισμα» λέει και προσθέτει ότι «αυτό που με κρατάει είναι να στηρίξω τον γιο μου, μάτια μου. Και τα παιδιά της σχολής. Εκεί να δεις την αγωνία των νέων. Νέος ήταν και ο Τσίπρας όταν τον γνώρισα. Αλλά, όταν τον είδα να χάνεται στην αγκαλιά του Καμμένου, κάτι με έπιασε. Είναι γλυκιά η ρημάδα η εξουσία».