Στη μικρή αυστριακή πόλη Braunau-am-Inn, η οποία βρίσκεται στα σύνορα με τη Γερμανία, στέκεται ένα μεγάλο σπίτι, με κίτρινη πρόσοψη, στην οδό 15 Salzburger Vorstadt.
Μπροστά στο κτίριο υπάρχει μια πέτρινη επιγραφή που γράφει: «Για την ειρήνη, την ελευθερία και την δημοκρατία. Ποτέ πια φασισμός. Εκατομμύρια νεκροί μας προειδοποιούν».
Πρόκειται για το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ, στις 20 Απριλίου 1889 και όπου έζησε ως την ηλικία των τριών ετών.
Το σπίτι ζει πλέον τις τελευταίες στιγμές του, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών της Αυστρίας. «Το σπίτι του Χίτλερ θα κατεδαφιστεί. Τα θεμέλια μπορεί να διατηρηθούν, αλλά ένα νέο κτίριο θα οικοδομηθεί», δήλωσε ο Wolfgang Sobotka στην καθημερινή εφημερίδα Die Presse.
Με τι θα αντικατασταθεί το σπίτι του Χίτλερ που θα κατεδαφιστεί; Κανείς δεν το γνωρίζει προς το παρόν. Ο υπουργός αρκέστηκε να δηλώσει ότι το νέο κτίριο θα έχει χρήση «φιλανθρωπική ή διοικητική».
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει η αυστριακή κυβέρνηση να διώξει τους ιδιοκτήτες από το εν λόγω σπίτι, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εσωτερικών. Τον μήνα Ιούλιο κατατέθηκε σχέδιο νόμου ώστε το κράτος να ιδιοποιηθεί το ακίνητο με σκοπό να αποφύγει ώστε το σπίτι να γίνει τόπος προσκυνήματος από τους ναζί του πλανήτη. Δεν έχει γίνει γνωστό πότε θα ψηφιστεί αυτός ο νόμος, ούτε πότε θα χτιστεί το νέο οίκημα.
Ένα σπίτι με ταραχώδη ιστορία
Το σπίτι ανήκει εδώ και μισό αιώνα στην οικογένεια της Gerlinde Pommer, μιας κατοίκου του Braunau-am-Inn. Το 1938 το ναζιστικό κόμμα ιδιοποιήθηκε το σπίτι και η οικογένεια Pommer το ξαναπήρε πίσω το 1952.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η αυστριακή κυβέρνηση νοίκιασε το σπίτι ώστε να μη γίνει τόπος προσκυνήματος ναζί. Στη συνέχεια προσπάθησε να το υπενοικιάσει «για εκπαιδευτική και κοινωνική χρήση», όπως έγραφε το συμβόλαιο. Ετσι, χρησίμευσε για σχολείο αλλά και για κέντρο για άτομα με προβλήματα το 2011.
Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε και η δικαστική διαμάχη της κυβέρνησης με την οικογένεια των ιδιοκτητών. Η Gerlinde Pommer αρνήθηκε να επιτρέψει έργα αποκατάστασης του σπιτιού που ήταν απαραίτητα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εγκαταληφθεί η κατοικία και η κυβέρνηση να συνεχίζει να πληρώνει ενοίκιο για ένα άδειο κτίριο.