Οριάνα Φαλάτσι: Γιατί δεν πήγα ποτέ στον τάφο του Αλέκου Παναγούλη [εικόνες]

Σημαντικές αναφορές στην Ελλάδα και στον Αλέκο Παναγούλη περιέχει το βιβλίο «Μόνον εγώ μπορώ να γράψω την ιστορία μου», με σειρά κειμένων της Οριάνα Φαλάτσι, το οποίο κυκλοφορεί αύριο, 13 Οκτωβρίου, στην Ιταλία.

Η εφημερίδα Κορριέρε Ντέλλα Σέρα δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα του βιβλίου, για την Ελλάδα και στον Αλέκο Παναγούλη, τα οποία η Φαλάτσι έγραψε λίγο μετά τον θάνατό του.

Στο κείμενο της Ιταλίδας συγγραφέως και διεθνούς φήμης δημοσιογράφου, μεταξύ των άλλων, διαβάζουμε:

«Δεν άφησα ποτέ ένα μικρό λουλούδι στον τάφο του Αλέκου. Κάθε Πρωτομαγιά, σε κάθε επέτειο του θανάτου του, του έστελνα τριάντα επτά τριαντάφυλλα: ναι (ήταν τριάντα επτά ετών όταν τον σκοτώσανε). Αλλά το μικρό εκείνο λουλούδι δεν του το πήγα ποτέ. Στο νεκροταφείο της οικογένειάς μου, στην Φλωρεντία, τοποθέτησα μια μαρμάρινη πλάκα, εις μνήμην του. Ναι. Την τοποθέτησα στην γωνία όπου θα με θάψουν. Αλλά τον τάφο του δεν τον είδα και δεν θα τον δω ποτέ. Δεν θέλω να τον δω».

Στο ίδιο πάντα κείμενο, η Οριάνα Φαλάτσι αποκαλύπτει:

«Γύρισα στην Ελλάδα όταν μπόρεσα: η μητέρα μου πέθαινε. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε ξαφνικά, την ημέρα του θανάτου του Αλέκου. Η είδηση αυτή της προκάλεσε τρομερό πόνο διότι τον αγαπούσε πολύ έντονα: όσο την αγαπούσε και εκείνος. Την φώναζε Μαμά, Μαμά Τόσκα: ξέροντας πόσο αυτό της έκανε ευχαρίστηση. Την ημέρα εκείνη η μαμά καθηλώθηκε στο κρεβάτι και δεν ξανασηκώθηκε, ουσιαστικά, μέχρι τον θάνατό της. Λίγο πριν πεθάνει, την προηγούμενη ημέρα, μου είπε: "πάω στον Αλέκο"».

Με αναφορά στον πόνο που της προκάλεσαν τόσο ο θάνατος της μητέρας της, όσο και του Αλέκου Παναγούλη, η Ιταλίδα συγγραφέας του «Ένας άνδρας», προσθέτει: «Όταν η μαμά πέθανε, πόνεσα φοβερά. Αναγκάστηκα να ξανακάνω τα ίδια πράγματα: να την ντύσω, να την βάλω στο φέρετρο, να συνοδεύσω την κάσα στο νεκροταφείο, να δω να την κατεβάζουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα... Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι: ο Αλέκος και η μητέρα μου ήταν τα δυο πλάσματα της ζωής μου. Όσο κοιτάζω πίσω μου, τόσο καταλήγω ότι δεν αγάπησα ποτέ τίποτα και κανέναν όσο τον Αλέκο και τη μαμά. Και τώρα έφυγαν και οι δυο. Ο ένας μετά τον άλλον, σε απόσταση μόλις οκτώ μηνών».

Ποια ήταν η Φαλάτσι

Η Οριάνα Φαλάτσι (Φλωρεντία, 29 Ιουνίου 1929 – Φλωρεντία, 15 Σεπτεμβρίου 2006) ήταν Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, γνωστή για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη, τις καυστικές συνεντεύξεις της με διάφορα πρόσωπα της παγκοσμίου πολιτικής σκηνής κατά την δεκαετία του 1970, αλλά και για την μεταστροφή της προς τα δεξιά και τις αντιμουσουλμανικές της απόψεις μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Γνωστά έργα της είναι το «Ένας άντρας: μια ιστορία», στο οποίο αναφέρεται στη σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη, το «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ», το «Η οργή και η περηφάνια» και το «Ινσαλλάχ». Το πιο επιτυχημένο εμπορικά βιβλίο της, «The Rage and The Pride», που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το μίσος εναντίον των μουσουλμάνων. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε στο Μανχάταν, τη δεύτερη πατρίδα της όπως αποκαλούσε. Για πολλά χρόνια ζούσε γνωρίζοντας ότι έχει καρκίνο στο στήθος, από τον οποίο και πέθανε τελικά. Απο καρκίνο είχε πεθάνει και η μητέρα της κατά την περίοδο που η Φαλάτσι έπνιγε το πένθος της για τον άντρα της ζωής της, τον Αλέκο Παναγούλη, γράφοντας το βιβλίο «Ένας άντρας».

Η προσωπική της ζωή παρέμεινε στάσιμη μετά το χαμό του συντρόφου της, όπως αποκαλούσε τον Αλέκο Παναγούλη, καθώς δεν δημιούργησε δική της οικογένεια. Πιστή της φίλη για αρκετά χρόνια υπήρξε η Ιζαμπέλα Ροσελίνι.

Κατά το 2000 υπήρξε πολέμια συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας Σομαλών μεταναστών στη Φλωρεντία. Σύμφωνα με περιγραφές που δίνει στο έργο της «Η οργή και η περηφάνια», κατάφερε, με προσωπική πρωτοβουλία που ανέλαβε, να ενεργοποιήσει την ιταλική αστυνομία και να τις διαλύσει.