Με 150 εκατ. ευρώ από τα δικά του ρευστά διαθέσιμα που προορίζονται για πληρωμές συντάξεων, το ΙΚΑ αναγκαστικά θα γίνει ο χρηματοδότης του Δημοσίου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», η αρχή γίνεται στο σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος, όπου, παρά τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει, αποφασίζει να μεταφέρει 150 εκατ. ευρώ από τους λογαριασμούς ταμειακής διαχείρισης που τηρεί στις τράπεζες στο λογαριασμό ταμειακής διαχείρισης που τηρεί το Δημόσιο στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο όρος που έθεσε το ΙΚΑ για να προχωρήσει στη μεταφορά των 150 εκατ. ευρώ είναι να ξαναπάρει το ποσό αυτό στις 25 του μήνα για να μπορέσει να συμπληρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για την πληρωμή των συντάξεων.
Υποχρεωτικά
Η εισήγηση της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του ΙΚΑ, την οποία δημοσιεύει η εφημερίδα, συνοδεύεται από σχετικό έγγραφο – προτροπή του υπουργείου Εργασίας και αναφέρεται ότι η μεταφορά ρευστών διαθεσίμων (μετρητά) είναι υποχρεωτική από το νόμο 4323/2015.
Στο έγγραφο του ΙΚΑ και προκειμένου να πειστούν τα μέλη του Δ.Σ. στη μεταφορά των 150 εκατ. ευρώ αναφέρεται ότι «επειδή υπάρχουν ταμειακά διαθέσιμα που ξεπερνούν τις τρέχουσες υποχρεώσεις του επόμενου δεκαπενθημέρου και δεν υφίσταται ανάγκη ταμειακής διευκόλυνσης για την πληρωμή των συντάξεων, καλείστε να εγκρίνετε τη μεταφορά ταμειακών διαθεσίμων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στην Τράπεζα της Ελλάδος κάθε μήνα έως την καταβολή των συντάξεων».
Το ρίσκο όμως από την υποχρεωτική μεταφορά των ρευστών διαθεσίμων στο λογαριασμό ταμειακής διαχείρισης του Δημοσίου είναι ότι το Δημόσιο θα πρέπει να έχει επαρκή διαθέσιμα για να αποδώσει το ποσό που δανείστηκε και επιπλέον να καταβάλει και τους τόκους, που κινούνται σε επίπεδα του 3,3%.
Στην πραγματικότητα ο εσωτερικός δανεισμός επιφέρει κόστος στον Προϋπολογισμό καθώς οι δαπάνες για τόκους αυξάνονται, ενώ κρίνεται επωφελής εν προκειμένω από το ΙΚΑ επειδή θα πάρει απόδοση 3,3% για δάνειο μέσω ρέπος διάρκειας 15 ημερών.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι πλέον τα διαθέσιμα των Ταμείων τελούν υπό τον πλήρη έλεγχο του κράτους και αυτό καταδεικνύει ότι το Δημόσιο, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, κινείται σε οριακά επίπεδα από πλευράς ρευστότητας.