Πραγματικά τρομάζει η ασύλληπτη ωμότητα των ψυχρών αριθμών του Προϋπολογισμού, ειδικά όταν διαπιστώνει κανείς ότι το κράτος αδυνατεί ή αδιαφορεί να συλλέξει τους φόρους που επιβάλλει, την ώρα που κόβει ανενδοίαστα τις συντάξεις.
Συγκρίνοντας τους πίνακες με τα μέτρα που ψηφίστηκαν πριν από μερικούς μήνες και τον πίνακα με το τι ακριβώς υπολογίζει να εισπράξει τελικά το υπουργείο Οικονομικών από αυτό τον καταιγισμό φόρων, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η εισπραξιμότητα αυτών των φόρων μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 70%! Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι για κάθε 100 ευρώ που εκτιμάται αρχικά η απόδοση κάθε μέτρου, είναι ζήτημα αν φτάνουν στα κρατικά ταμεία τα 70 ευρώ ή για να το δούμε ανάποδα, περίπου 30 ευρώ «χάνονται» είτε λόγω φοροδιαφυγής- φοροαποφυγής είτε λόγω συρρίκνωσης της κατανάλωσης.
Ειδικότερα, στον Πίνακα της σελίδας 48 του Προσχεδίου του Προϋπολογισμού αναγράφεται ότι η σωρευτική απόδοση των μέτρων στο σκέλος των εσόδων είναι 3,105 δις ευρώ στη διετία, άρα αν αφαιρέσει κανείς τα 592 εκατ. ευρώ που βάρυναν τη φετινή χρονιά, διαπιστώνει ότι το υπουργείο Οικονομικών συμφώνησε με τους δανειστές και πήρε μέτρα ύψους 2,513 δις ευρώ για το 2017. Όποιος ανατρέξει, όμως, στη συνέχεια στον Πίνακα της σελίδας 25, που περιλαμβάνει την ταμειακή απόδοση αυτών των ίδιων μέτρων, διαπιστώνει ότι οι εκτιμήσεις για αύξηση των εσόδων από άμεσους και έμμεσους φόρους είναι στα 1,835 δις ευρώ κι αυτό σημαίνει ότι χάθηκαν στο… δρόμο 678 εκατ. ευρώ!
Δεν πρόκειται φυσικά για κάποιο… μαγικό, αλλά για την παραδοχή ότι η καθαρή απόδοση των φορολογικών μέτρων φθίνει χρόνο με το χρόνο. Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, ότι από τα 14 μέτρα φορολογικού χαρακτήρα, τα 9 αφορούν σε έμμεσους φόρους άρα μοιραία συνδέονται με την κατανάλωση και το εύρος της φοροδιαφυγής. Για όσους δεν θυμούνται, στην αρχή της κρίσης, για κάθε μονάδα αύξησης του ΦΠΑ το υπουργείο Οικονομικών υπολόγιζε περίπου 1 δις ευρώ αύξηση των εσόδων, ενώ πλέον είναι ζήτημα αν μπορεί να υπολογίσει σε 400 εκατ. ευρώ, λόγω της «βουτιάς» στην ιδιωτική κατανάλωση.
Εν κατακλείδι, μια ματιά στη συνεχή αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τις εφορίες, που αισίως αγγίζουν τα 92 δις ευρώ, πείθει για το ανώφελο της τυφλής αύξησης ή επιβολής φόρων.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι την ώρα που το Κράτος δείχνει να έχει συμβιβαστεί με την απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων από τη φορολογία, δεν διστάζει να «κόψει» τις εύκολες δαπάνες ήτοι τις συντάξεις και τους μισθούς. Με βάση τον Προϋπολογισμό, έρχεται νέα μείωση κατά 152 εκατ. ευρώ της δαπάνης για επικουρικές συντάξεις- σε νέους και υφιστάμενους συνταξιούχους- και κατά 434 εκατ. ευρώ στο ΕΚΑΣ, δηλαδή κάτι λιγότερο από αυτά που «χάνονται» στο πεδίο των φόρων.
Μόνο στα «ψιλά» δεν μπορεί να περάσει, επίσης, ότι οι μισθοί θα «χάσουν» 178 εκατ. ευρώ από την αύξηση των εισφορών κατά 1 μονάδα, όπως ότι οι αυταπασχολούμενοι θα… προσφέρουν στο σύστημα (και θα χάσουν από την τσέπη τους) 136 εκατ. ευρώ από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των ασφαλιστικών τους εισφορών.
Όσο για τους ένστολους και τους υπολοίπους που υπάγονται στα ειδικά μισθολόγια, δύο στοιχεία προκύπτουν από την ανάγνωση του Προσχεδίου του Προϋπολογισμού: α) ως τώρα δεν έχουν βρεθεί ισοδύναμα για να αποφευχθεί το «πάγωμα» των μισθολογικών προαγωγών β) η αναμόρφωση των ειδικών μισθολογίων δεν θα είναι και τόσο δημοσιονομικά ουδέτερη, όπως υποστήριζαν τα συναρμόδια υπουργεία, καθώς προβλέπεται εξοικονόμηση 34,1 εκατ. ευρώ, τα οποία από κάποιους πρέπει να «κοπούν».