Ο διάβολος δεν φοράει πλέον Prada [εικόνες]

Δέκα χρόνια μετά, η ταινία «Ο διάβολος φορούσε Prada», μια υπέροχη σάτιρα για τον κόσμο της μόδας, παραμένει διαχρονική αξία. Αλλά το μήνυμά της ισχύει σήμερα;

«Α, ένα εμπριμέ με λουλούδια την άνοιξη για το εξώφυλλο; Πρωτότυπο!» ήταν μια από τις φράσεις-μαχαιριές της Μιράντα Πρίστλι στην ταινία του David Frankel, που βγήκε στις αίθουσες το 2006. Η ερμηνεία της Μέριλ Στριπ, της διευθύντριας σύνταξης του μεγαλύτερου περιοδικού μόδας των ΗΠΑ, τυραννικής και με μεγάλη επιρροή, έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μας.

Παρότι δεν είναι παρά ένα στερεότυπο, αυτή η ταινία-σάτιρα εκπροσωπεί, στα μάτια του κόσμου, τον κόσμο της μόδας. Κρύο και περιφρονητικό. Εναν κόσμο νευρωτικό, αλλά καλοντυμένο.
Μόνο που δέκα χρόνια αργότερα, ο διάβολος δεν ντύνεται μόνο με Prada. Σε ελεύθερη έμπνευση από την προσωπικότητα της Αννα Γουίντουρ, πρώην διευθύντρια της Vogue US, η Μιράντα Πρίσλι επέβαλε την παρουσία της ντυμένη με χλιδάτες γούνες, με σοβαρά ταγιέρ και 12ποντα τακούνια. Από την πλευρά της, για να μπορέσει να σταθεί και να την πάρουν στα σοβαρά, η βοηθός της Αντρέα Σακς, την οποία ερμήνευσε η Αν Χαθαγουέι, αναγκάστηκε να ανταλλάξει τα χαλαρά πουλόβερ με φορέματα Chanel. Είχε ταλέντο στη δουλειά της, αλλά χρειάστηκε να φτιάξει και την εικόνα της για να επιβληθεί στις συναδέλφους της με την κακιά γλώσσα.

Ωστόσο, σήμερα, αυτοί οι ρόλοι μοιάζουν να έχουν ανατραπεί. Με την εξάπλωση των social media και την κυριαρχία της εικόνας πάνω στις λέξεις, το look των επικεφαλής περιοδικών μόδας ζυγίζει πολύ περισσότερο από αυτά που γράφουν μέσα στα γυναικεία περιοδικά. Σήμερα, στα ντεφιλέ μόδας δεν συχνάζουν αποκλειστικά οι ειδικοί και υπεύθυνοι, αλλά ένας όχλος από bloggers και κορίτσια με επιρροή στα social media, τα οποία τραβάνε πολύ περισσότερο τους φωτογράφους: είναι η εποχή του street style.

Επομένως, σήμερα, το μεγάλο κοινό, γνωρίζει πολύ περισσότερο το όνομα και το πρόσωπο των μπλόγγερ Chiara Ferragni, Kristina Bazan ή Bryan Boy. Πιθανόν να μην ξέρει καν τη διευθύντρια μόδας Vanessa Friedman, των New York Times, ή την Sarah Harris, διευθύντρια της αγγλικής Vogue. Πώς εξηγείται; Γιατί αυτές οι γυναίκες ντύνονται πάντα με Prada και Céline, μάρκες με πολύτιμα ρούχα αλλά όχι φωτογενή.

Αλλά ό,τι και να κάνουν, οι σταρ του street style παραμένουν πιο γνωστές. Κανείς δεν ξέρει σε ποιό περιοδικό δουλεύουν οι Caroline Issa, η Miroslava Duma, ή η Giovanna Battaglia, απλά τις γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον κόσμο των #OutfitOfTheDay.
Οι διευθύντριες των περιοδικών μόδας έχουν χάσει πλέον την επιρροή τους στους φωτογράφους μόδας, αλλά και την επιρροή τους στους αναγνώστες, οι οποίοι ακολουθούν μόνο τις μπλόγγερ.

Για να το ξεπεράσουν, αρκετές διευθύντριες μόδας πασχίζουν να εντυπωσιάσουν με εξτρίμ ρούχα και αξεσουάρ, ώστε να ανακτήσουν ένα κομμάτι από τη χαμένη τους ηγεμονία. Ομως, μόνο μια e-biography μετράει πιά στα μάτια του κοινού. Σε έναν κόσμο όπου η selfie αντικατέστησε την τουαλέτα και το like έγινε βασιλιάς, ο διάβολος δεν ντύνεται πλέον με Prada, ντύνεται για το Instagram.