Hταν κάποτε ένας μεγάλος συγγραφέας, ο οποίος εκεί κάπου στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα έγραψε μια τραγική ιστορία με μόνο έξι λέξεις.
Πρόκειται για τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Ο θρύλος είναι τόσο δυνατός που έγινε σημείο αναφοράς στη λογοτεχνία.
Η ιστορία συνέβη το 1920 ή 1930, σε ένα δείπνο στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη. Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ ήταν μεταξύ 20 και 30 ετών. Μαζί του βρίσκονται και άλλοι συγγραφείς. Επιναν ουίσκι μπέρμπον και τότε ο Χέμινγουεϊ ανακοινώνει ότι μπορεί να γράψει μια ολόκληρη ιστορία με έξι λέξεις. Οι άλλοι συγγραφείς τον ειρωνεύονται, γελάνε και συνεχίζουν να πίνουν.
Ο Χέμινγουεϊ επιμένει και τους προτείνει να βάλουν ένα στοίχημα. Ο καθένας να βάλει 10 δολάρια σε ένα μπολ. Αν χάσει, τότε θα διπλασιάσει το ποσό. Αν κερδίσει, θα τα πάρει όλα. Δέχονται.
Ο Χέμινγουεϊ σκύβει στη χαρτοπετσέτα του και αρχίζει να γράφει. Οταν έρχεται η ώρα, στη χαρτοπετσέτα διαβάζουν: «For Sale, Baby Shoes, Never Worn». Που σημαίνει: «Πωλούνται μωρουδίστικα υποδήματα που δεν φορέθηκαν ποτέ».
Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ κέρδισε το στοίχημα. Η ιστορία του των έξι λέξεων έχει αρχή, μέση και τέλος.
Αυτό το κείμενο έγινε από τότε ένα πρότυπο αφηγηματικής δομής και χρησιμεύει ως άσκηση στα μαθήματα Δημιουργικής Γραφής ή στα βιβλία γραφής.
Oι αμφιβολίες
Η ιστορία έχει κάποια κενά και πολλοί αμφισβητούν ότι έγινε ακριβώς έτσι. Ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ δεν την έγραψε ποτέ. Για πρώτη φορά, η ιστορία αναφέρεται το 1991, σε ένα βιβλίο του Peter Miller με τίτλο «Συγγραφέας! Σεναριογράφος! Πώς να πετύχεις ως συγγραφέας στη Νέα Υόρκη και στο Χόλιγουντ». Σε αυτό το βιβλίο, ο Peter Miller τοποθετεί την ιστορία της χαρτοπετσέτας στο εστιατόριο Luchow της Νέας Υόρκης. Αλλά στην επανέκδοση του βιβλίου το 2006, τοποθετεί την ίδια ιστορία στα τραπέζια που έκανε ο κύκλος των συγγραφέων με την ονομασία The Vicious Circle, στο ξενοδοχείο Algonquin του Μανχάτταν. Ο Peter Miller είχε ακούσει αυτή την ιστορία της χαρτοπετσέτας από ένα μεγάλο αφεντικό του συνδικάτου Τύπου.
Πάντως, το 1996, η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται στο θεατρικό έργο του John deGroot, Papa.
Ισως να είναι η συλλογική φαντασία που απέδωσε αυτή την ιστορία στον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Το απαράμιλλο στιλ του και η αγάπη του για τα στοιχήματα τον έκαναν ιδανικό για κάτι τέτοιο.
Για πρώτη φορά, το 2008, το σάιτ Snopes αρχίζει να έχει αμφιβολίες για την ιστορία του Χέμινγουεϊ. Το 2013, το διαβόητο Quote Investigator αρχίζει μια μεγάλη έρευνα για το θέμα.
Με τη βοήθεια βιβλιοθηκάριων και αρχειοθετών της χώρας, οι ντετέκτιβ του Quote Investigator βρήκαν το πρώτο ίχνος του κειμένου των 6 λέξεων στις Μικρές Αγγελίες μιας εφημερίδας του Μίτσιγκαν, εν έτει 1906. Ο Χέμινγουεϊ ήταν έξι ετών εκείνη την εποχή. Βρήκαν επίσης ένα άλλο άρθρο που δημοσιεύτηκε το 1910 με μια παρόμοια αγγελία.
Το 1917, ο συγγραφέας William R. Kane μιλάει, για πρώτη φορά, για την ισχυρή αφηγηματική δομή των σύντομων ιστοριών, σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, με τίτλο «Παπούτσια μωρού. Δεν φορέθηκαν ποτέ». Το 1921, ο χρονικογράφος Roy K. Moulton μιλάει για μια μικρή αγγελία που θα ήταν εξαιρετική για ταινία: «Πωλείται καροτσάκι. Δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ».
Από το 1921 και μετά, η φράση «For Sale. Baby Shoes. Never Worn» αρχίζει να παίρνει το δρόμο της. Το Quote Investigator την ξαναβρίσκει σε κινούμενα σχέδια και σε ένα γράμμα του Αρθουρ Κλαρκ στους New York Times. Ωσπου ήρθε το βιβλίο του Peter Miller, εξήντα χρόνια αργότερα.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Χέμινγουεϊ δεν έγραψε την ιστορία των έξι λέξεων. Ούτε την έκλεψε. Ούτε στοίχημα υπήρξε, ούτε συγγραφείς που πίνουν, ούτε χαρτοπετσέτα.
Αλλά ο Χέμινγουεϊ θα μπορούσε να την έχει γράψει. Κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας και δεν θα μπορούσε να γράψει μια δυνατή ιστορία σε έξι λέξεις; Από αυστηρά λογοτεχνική άποψη πρόκειται για μια αλάνθαστη αφηγηματική δομή. Η ιστορία είναι πραγματικά τραγική, αν και τόσο σύντομη: ένας γονέας πουλάει τα παπούτσια που ποτέ δεν μπόρεσε να φορέσει στο παιδί του.
Εξάλλου αυτό που έχει σημασία είναι ότι το κόλπο με τις έξι λέξεις κάνει σταδιοδρομία: αυτοβιογραφίες γράφονται σε έξι λέξεις και σύγχρονοι συγγραφείς μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν ως άσκηση.