Ο Ερντογάν δίπλα-δίπλα στις φωτό με τον Κεμάλ -Ιστορική στροφή στην Τουρκία [εικόνες]

Ολο και πληθαίνουν οι εικόνες που δείχνουν δίπλα δίπλα, στο ίδιο μέγεθος, τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε ολόκληρη την Τουρκία.

Ο Ερντογάν φιλοδοξούσε πάντοτε να ξεπεράσει τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας και μια από τις πλέον ιστορικές φιγούρες της χώρας. Τώρα, το αποτυχημένο πραξικόπημα του επιτρέπει να το κάνει, με κάθε «νομιμότητα».
«Επί χρόνια, ο κ. Ερντογάν, ισλαμιστής ο ίδιος, δόξασε τις μεγάλες στιγμές του οθωμανικού παρελθόντος, όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν η έδρα του ισλαμικού χαλιφάτου, και συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Τουρκίας για την ιστορία που έχτισε ο Ατατούρκ. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, ο κ. Ερντογάν έχει πλέον το προσωπικό του αφήγημα, δεν χάνει ευκαιρία να προπαγανδίζει τις δικές του ιστορίες και να ανυψώνει τα δικά του σύμβολα, ώστε να χτίσει την νέα εθνική συνείδηση», έγραψαν πρόσφατα οι New York Times.
«Ετσι, η γέφυρα του Βοσπόρου άλλαξε όνομα στη μνήμη των πολιτών που σκοτώθηκαν εκεί, κατά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Μια πλατεία στην Αγκυρα, η οποία καταλήφθηκε από τα τανκς όταν οι στρατηγοί επιχείρησαν να πάρουν την εξουσία, άλλαξε όνομα και έγινε σύμβολο της δημοκρατίας. Πολλές οδοί άλλαξαν ονόματα για να τιμήσουν όσους σκοτώθηκαν προκειμένου να υπερασπιστούν την κυβέρνηση Ερντογάν. Τα φιλοκυβερνητικά μίντια έγραψαν τόμους για το αποτυχημένο πραξικόπημα, τίμησαν τους νεκρούς ως εθνικούς ήρωες και η κρατική τηλεόραση έκανε ακόμη και ντοκιμαντέρ. Αγάλματα και μνημεία στήθηκαν και η 15η Ιουλίου ορίστηκε ως ημέρα μνήμης για το αποτυχημένο πραξικόπημα και θα είναι μη εργάσιμη. Ο Ερντογάν χτίζει την δική του ιστορία», προσθέτει το άθρο.

Ο θρίαμβος του Ερντογάν ή ο προγραμματισμένος «θάνατος» του Κεμάλ
Είκοσι περίπου χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που ο Ερντογάν μπήκε στην πολιτική και εξελέγη δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Ενας πολιτικός από την Ανατολία, ο οποίος ως τότε ήταν γνωστός μόνο για το ταλέντο του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, εγκαταστάθηκε το 1994 στην τουρκική πολιτική σκηνή.
Ωστόσο, μετά την εκλογή του ο Ερντογάν εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος ενός μετριοπαθούς ισλάμ, αν και ήταν η πρώτη φορά που ένα ισλαμικό κόμμα θριάμβευε στις εκλογές. Η πίστη του στο Ισλάμ γίνεται στα χέρια του Ερντογάν ένα επικοινωνιακό εργαλείο: ένας άνθρωπος τόσο ενάρετος όσο εκείνος δεν θα μπορούσε ποτέ να προδώσει τους ψηφοφόρους του. Η πίστη του γίνεται και πολιτικό εργαλείο.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν βάζει την θρησκεία από την μεγάλη πόρτα της πολιτικής. Ενα συντηρητικό ισλαμικό κόμμα στεριώνει στο εσωτερικό μιας λαϊκής δημοκρατίας. Εκείνη την εποχή θεωρείται πρότυπο εκσυγχρονισμού στα μάτια των δυτικών. Τότε είναι όμως που ο Ερντογάν αποφασίζει να ξεπεράσει τον ιδρυτή της νέας Τουρκίας.

Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (πατέρας όλων των Τούρκων) θεωρείται ως ο πολιτικός που έβαλε την Τουρκία στη σύγχρονη εποχή και έριξε τα θεμέλια για το νέο κράτος. Εκπροσωπεί τον μύθο του από μηχανής θεού για τους Τούρκους, του ανθρώπου που σφράγισε την ιστορία και παρά τις αντιξοότητες εξακολουθεί να θαυμάζεται από όλους.
Ο Κεμάλ είναι το σύμβολο της σύγχρονης Τουρκίας, αφού την απελευθέρωσε από το χαλιφάτο, αλλά κυρίως γιατί επέβαλε την ανεξιθρησκεία, πρωτοφανές για τον μουσουλμανικό κόσμο. Πράγματι, όταν ανέλαβε την εξουσία, ο Κεμάλ ίδρυσε την πρώτη τουρκική δημοκρατία και διαχώρισε την δικαιοσύνη και την εκπαίδευση από την ισλαμική θρησκεία. Απαγόρευσε, μεταξύ άλλων, την μουσουλμανική μαντήλα στα πανεπιστήμια και υποχρέωσε τους Τούρκους να ντυθούν όπως οι δυτικοί. Ο Μουσταφά Κεμάλ υπήρξε επικεφαλής ενός κινήματος με απήχηση στην κοινωνία, του κεμαλισμού, τον οποίο πολλοί θέλησαν να μιμηθούν αλλά χωρίς επιτυχία.

Παρά την δημοτικότητά του, η εικόνα του Ερντογάν είναι πολύ διαφορετική από του ιστορικού προκατόχου του. Και μόνο το επίθετο «Σουλτάνος» που του αποδίδουν τα παγκόσμια ΜΜΕ, αποδεικνύει το βαθύ ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα στον κεμαλισμό και την πολιτική του νυν προέδρου της Τουρκίας.
Ο Κεμάλ κατηγορήθηκε από ορισμένους ιστορικούς ότι ήταν εξαιρετικά αυταρχικός, αλλά όλοι δέχονται πως ίδρυσε την τουρκική δημοκρατία. Αντίθετα, ο Ερντογάν, τείνει προς μια όλο και αυταρχικότερη εξουσία ενώ παραβιάζει ορισμένες από τις βασικότερες αρχές της δημοκρατίας.