Οι νέοι γίνονται slashers: Πέντε-έξι δουλειές ταυτόχρονα [εικόνες]

Στα αγγλικά slash (/) είναι ένα τυπογραφικό σύμβολο που σημαίνει το διαχωρισμό ανάμεσα σε διαφορετικά στοιχεία, ταυτόχρονα.

Στον αγγλοσαξωνικό τύπο ο όρος «slasher» σημαίνει αυτός που κάνει πολλές δουλειές ταυτόχρονα.
Είναι μεταξύ 25 και 35 ετών αυτοί οι νέοι που έχουν αλλάξει το όραμα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Το παραδοσιακό σχήμα (Ένα επάγγελμα σε όλη τη ζωή) πέθανε αφού δεν μπόρεσε να αντέξει στις γρήγορες αλλαγές της αγοράς, στην εμφάνιση νέων δραστηριοτήτων και στις επιθυμίες της νέας γενιάς εργαζομένων του 21ου αιώνα. Ξέραμε ότι ίσως θα χρειαζόταν να αλλάξουμε δουλειά στη διάρκεια της ζωής μας και ότι θα έπρεπε να επαγρυπνούμε, να αλλάζουμε, να περνάμε από σεμινάρια…Αλλά οι slashers επανασχεδίασαν την χρονολογική γραμμή της σύγχρονης καριέρας. Δεν διατηρούν διαφορετικά επαγγέλματα το ένα δίπλα στο άλλο: τα κάνουν ταυτόχρονα. Ένα είδος επαγγελματικού ζάπινγκ.

«Εργαζόμουν ως συντάκτρια σε διαφημιστική, έγραφα σε μεγάλη εφημερίδα και δούλευα σε ινστιτούτο μασάζ και ρεφλεξολογίας επί δέκα χρόνια» δηλώνει η L. Δέκα χρόνια νωρίτερα ήταν DJ σε μπαρ. «Σταμάτησα γιατί είμαι μεγάλο κορίτσι πια, δουλεύω μέρα!», προσθέτει.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Όπως αυτή η 35χρονη κοπέλα, είναι όλο και περισσότεροι οι νέοι που κάνουν πολλές δουλειές. Δοκίμασαν όλα τα νομικά είδη εργασίας: παραδοσιακή πρόσληψη, ανεξάρτητοι εργαζόμενοι, με το κομμάτι, εμπορική συμφωνία κλπ. Εχουν αποκτήσει μια συνολική άποψη για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε συνεργασίας. Και κάνουν ταυτόχρονα όσες τους συμφέρουν, με ευλυγισία σαν ζογκλέρ: μισό ωράριο με σύμβαση από δω, μπλοκάκι για άλλη συνεργασία από κει, κάποιες δουλειές με το κομμάτι. Είναι χρονοβόρο αλλά κερδίζουν σε αυτονομία και σε χρήματα.
«Πέρασα μια περίοδο αμφιβολίας που έλεγα «Μα τι θα κάνω;». Και μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν κακό να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Αυτό μου επιτρέπει να οργανώνομαι όπως θέλω: μπορεί μια μέρα να μην κάνω τίποτα και τη νύχτα ολόκληρη να δουλεύω». Η Α. δουλεύει μισό ωράριο σε μεγάλο κατάστημα, είναι μοντέλο για παχουλές, γράφει σε σάιτ e-shop.

Oι περισσότεροι δεν γίνονται slashers επειδή το επιλέγουν, αλλά από ανάγκη. Ο μισθός που παίρνουν δεν τους επιτρέπει να έχουν ένα επίπεδο ζωής ανεκτό και έψαξαν να βρουν κι άλλες πηγές εισοδημάτων. Αλλά δεν είναι μόνο τα χρήματα, οι ίδιοι ομολογούν ότι ζουν σε μια συλλογική απογοήτευση. Οι επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις, η αιφνίδια εξαφάνιση ορισμένων επαγγελμάτων, η δυσκολία να μπεις στον χώρο εργασίας παρά τα σεμινάρια και τις μικροδουλειές με τα ψίχουλα για μισθό, όλα αυτά έχουν αποθαρρύνει τους νέους που ψάχνουν για δουλειά.

Πολλοί νέοι σήμερα δίνουν μάχη για να αποκτήσουν μια δουλειά προσωρινή. Αντίθετα, οι slashers δεν νοιάζονται για την προϋπηρεσία, για τις αυξήσεις ή για όλα τα πλεονεκτήματα που κυνηγούσαν οι εργαζόμενοι παλιότερα. Δεν έχουν ελπίδα να περάσουν τη ζωή τους σε μια επιχείρηση. Ξέρουν καλά ότι η ιεραρχία θέλει κόπο να την ανέβεις, αλλά δεν έχουν σκοπό να κολλήσουν σε αυτού του είδους την επιτυχία.
Κατά γενικό κανόνα, οι slashers βλέπουν αλλιώς την ποιότητα της ζωής, την προσωπική ευτυχία, την αυτοπεποίθηση. Μπορεί να δεχτούν να πληρώνονται λιγότερο αλλά δεν δέχονται να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους να βρουν μια μέρα τη δουλειά των ονείρων τους. Δεν ονειρεύονται να πάρουν τεράστιους μισθούς αλλά να κάνουν τουλάχιστον τη δουλειά που τους αρέσει.

«Κάνω αυτή τη στιγμή πέντε δουλειές ταυτόχρονα γιατί το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ με το vintage. Μου αρέσει να ψάχνω ρούχα για τους άλλους. Θέλω να ανοίξω το δικό μου σάιτ και να φτιάξω μια μπουτίκ όπου οι άνθρωποι θα έρχονται να κάτσουν σε ένα καναπέ, να διαβάζουν, να πίνουν τσάι και να ψωνίζουν», φαντάζεται η Α. Προς το παρόν δουλεύει σε κατάστημα μόνο για να τα βγάζει πέρα. Αυτό της επιτρέπει να επιβιώνει δουλεύοντας παράλληλα στο μυαλό της το δικό της μέλλον
Οι slashers είναι πραγματικά ένα προϊόν μιας τεχνολογικής κοινωνίας η οποία μέσω του ίντερνετ και της κινητής τηλεφωνίας μπορεί να κάνει όλα τα πράγματα παράλληλα ή ταυτόχρονα. Είναι σαν να βρίσκεται μπροστά στο κομπιούτερ, να έχεις ανοίξει 12 παράθυρα και 3-4 προγράμματα ταυτόχρονα. Το ταυτόχρονα έγινε τάση στην κοινωνία μας και οι slashers υιοθέτησαν τη στάση και στην ζωή τους και στη δουλειά τους.
Οι περισσότεροι ομολογούν ότι είναι υπερδραστήριοι και ότι δεν αντέχουν να πλήττουν. Λειτουργούν παράλληλα ένα mp3 παρακολουθώντας μια σειρά σε streaming το οποίο αν κολλήσει ανοίγεις την Wikipédia για να βρεις μια πληροφορία. Κατά κάποιο τρόπο είμαστε όλοι slashers: φοβόμαστε την ηρεμία, την πλήξη, τον νεκρό χρόνο ανάμεσα σε δύο δραστηριότητες.

Είναι αλήθεια ότι είμαστε όλοι φορτωμένοι με εικόνες, έχουμε βουλιμία για διασκέδαση, διαθέτουμε τεράστια μέσα επικοινωνίας. Ειδικά οι 30άρηδες του 21ου αιώνα κατασκεύασαν την εικόνα τους με διαδοχικά αποκτήματα: πολλά πτυχία, τηλεοπτική κουλτούρα, ιντερνετική κουλτούρα. Με την ταχύτητα που αναπτύσσονται τα νέα εργαλεία και οι σύγχρονες τεχνολογίες, υποχρεώθηκαν να μάθουν να τα χειρίζονται για προσωπική τους χρήση. Πολλαπλασιάζοντας τα κέντρα ενδιαφέροντός τους, πολλαπλασιάζουν επίσης τις ευκαιρίες και τις γνωριμίες. Σε αυτό το στάδιο δεν χρειάζεται παρά να μεταφέρεις τις ικανότητές σου σε ένα επαγγελματικό πλαίσιο και να γίνεις slasher. Τεχνολογικά είναι εφικτό.