Το Λονδίνο αλλιώς -Μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξαν 10 άστεγοι [εικόνες]

Συνάνθρωποι μας, που για τον δικό του ο κάθε ένας λόγο βρέθηκαν χωρίς σπίτι περιπλανώμενοι στους δρόμους του Λονδίνου, απαθανατίζουν την πόλη.

Η Deutsche Welle παρουσιάζει 10 στιγμιότυπα, πρόσωπα και γεγονότα, που τράβηξαν το ενδιαφέρον πρώην άστεγων της Βρετανικής πρωτεύουσας.

Το είδωλο ενός γίγαντα

Από το 1971 ο Κρίστοφερ Μακ Τάρβις ζει στο Λονδίνο. Τον έδιωξαν από το σπίτι του στο Τορόντο του Καναδά, όταν έμπλεξε με ναρκωτικά. Για δύο χρόνια ήταν άστεγος και στο Λονδίνο. Τελικά κατάφερε να βρει σπίτι με μειωμένο ενοίκιο, ενώ συμμετέχει και στη χορωδία αστέγων "With No Name".

Αγαπημένο του φωτογραφικό στιγμιότυπο: ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου, καθώς καθρεπτίζεται στα νερά της βροχής.

Πολύχρωμες ακτίνες

«Από δω ένας φίλος, ο Ray of Light (Ακτίνα), καλλιτέχνης στο Brick Lane», λέει η Ζεραλντίν Κρίμινς. «Τον παρακάλεσα να σταθεί δίπλα σε γκράφιτι για να τον φωτογραφίσω, ήμουν βέβαιη ότι θα έβγαινε πολύ καλός».

Παλαιότερα η Ζεραλντίν αντιμετώπιζε προβλήματα με τα ναρκωτικά, με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά της και το σπίτι της. Σήμερα έχει ξεπεράσει τον εθισμό και δουλεύει στο Café Art.

Καφεκοπτείο με στυλ

Αυτός είναι ο Τζωρτζ, ιδιοκτήτης καφεκοπτείου στην εναλλακτική συνοικία Camden Town. Ο φωτογράφος Λέο Σαούλ έψαχνε αφορμή για να περάσει την πόρτα του γοητευτικού καφεκοπτείου. Τη βρήκε μόλις προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός φωτογραφίας.

Παράλληλα ο Σαούλ κάνει αποτοξίνωση από το αλκοόλ και δηλώνει «Ο αλκοολισμός είναι μία ασθένεια εγωμανίας, άρα και η θεραπεία της έχει ένα στοιχείο εγωμανίας».

Και τώρα τί κάνουμε;

Ο Λαζ Όζερντεν έβγαλε αυτήν τη φωτογραφία κοντά στο σταθμό του Χάιμπουρι. «Είναι μία εικόνα σημαίνει ότι είμαι τα πάντα και τίποτα» εξηγεί ο Λαζ, που είχε μεταναστεύσει στο Λονδίνο από την Ουγγαρία το 2004. Παλεύοντας με το αλκοόλ, μπήκε στο νοσοκομείο για έξι μήνες το 2012.

Σήμερα επανεντάσσεται με τη βοήθεια των ειδικών. Μια μέρα θέλει να εργαστεί και ο ίδιος ως κοινωνικός λειτουργός.

Αγγίζοντας τον γαλάζιο ουρανό

Η Μπεατρίς είχε κερδίσει πέρσι το πρώτο βραβείο σε παρόμοιο διαγωνισμό φωτογραφίας. Πώς σχολιάζει τη φετεινή της συμμετοχή;

«Ήταν μία απίστευτα ζεστή μέρα. Θαύμαζα τον γαλάζιο ουρανό που συναντούσε το ολόλευκο τοίχωμα. Υπέροχη λεπτομέρεια αυτό το κόκκινο ποτιστήρι. Αλλά κάτι έλειπε. Σήκωσα το χέρι μου, η η σκιά σχηματίστηκε στον τοίχο. Αυτή ήταν η φωτογραφία που ήθελα».

Σύμβολα του Λονδίνου

«Μου άρεσε το σχήμα του γλυπτού στο λονδρέζικο φως και ήθελα να απαθανατίσω το διώροφο λεωφορείο που είναι σύμβολο του Λονδίνου, όπως και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου» εξηγεί η Αλίνα ντελ Βάλε. Από παιδί η Αλίνα γυρνούσε στους δρόμους.

Ήταν μία απόδραση από την ένταση που επικρατούσε στο σπίτι. «Η φωτογραφία με βοήθησε να αποκτήσω διαφορετική αντίληψη για το περιβάλλον μου», λέει η ίδια.

London Calling

«Είναι τα περίφημα λιβάδια λεβάντας στο Croydon. Έκανα ποδήλατο στην περιοχή και είπα, ωραία είναι, ας βγάλω μία φωτογραφία» εξηγεί ο απόστρατος Χιου Γκάρυ.

Ο ίδιος μένει σε ένα Big House κοντά στο Λονδίνο, έναν ξενώνα για άστεγους απόμαχους του βρετανικού στρατού. «Όμως δεν υπάρχει πραγματική υποστήριξη για τους βετεράνους που έχουν μείνει στον δρόμο» λέει ο Χιου Γκάρυ.

Ζητείται οδηγός

«Από τις 26 φωτογραφίες που έβγαλα, είναι η μόνη πραγματικά καλή» υποστηρίζει ο Ρίτσαρντ Φλέτσερ, μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Fritzovia, στην οποία συμμετέχουν μόνο άστεγοι.

Δεν είναι έυκολη η ζωή για τον Ρίτσαρντ «Δεν κοιμάμαι καλά. Βεβαια το καλοκαίρι είναι καλύτερα τα πράγματα. Είχα μια ζεστή γωνιά και για τον χειμώνα, μπορεί να ξαναπάω αν μείνω στη γειτονιά μέχρι τον Νοέμβριο».

Μπάνξι, ένας (σχεδόν) αληθινός φίλος

«Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν ανακάλυψα έναν ακόμη πιστό φίλο, τον Μπάνξι», λέει η Σαφρόν Σαίντι. Στο εναλλακτικό Χόξτον του ανατολικού Λονδίνου ο Μπάνξι, ένας γλυκούλης σκύλος-γκράφιτι, ποζάρει δίπλα στον Ντοτ-Ντοτ, αυθεντικό σκύλο Δαλματίας, αγαπημένη συντροφιά της Σαφρόν.

Η φωτογράφος αντιμετωπίζει νοητικές δυσκολίες κι έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της υπό ιατρική παρακολούθηση.

Βροχερό σούρουπο στον Τάμεση

«Στην αρχή έβρεχε με το τουλούμι. Και μετά τη βροχή ένα τεράστιο σκούρο σύννεφο παρέμεινε αγέρωχο, ζωγραφισμένο πορτοκαλί στον ήλιο. Ήταν πανέμορφο» δηλώνει η Σιλιάνα, που συμμετέχει στα μαθήματα φωτογραφίας του Café Art.

Μαζί με άλλους 30-40 άστεγους η Σιλιάνα βρίσκει καταφύγιο σε μία εκκλησία στο νότιο Λονδίνο, αν και έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση εναντίον τους.