Το αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών φιλοξενεί έως και 30.9.2016 την έκθεση της εικαστικού Αφροδίτης Λίτη «Οι μύθοι στα χέρια μας».
Πρόκειται για μια ενότητα δεκαοχτώ δαχτυλιδιών-γλυπτών που πραγματεύεται το θέμα και απασχόλησε την Λίτη στη διετία 2000-2002.
Το ξεκίνημα σηματοδότησε η απόσταση που αποφάσισε η ίδια να δημιουργήσει ανάμεσα στη συμβατική λειτουργία και συναισθηματική βαρύτητα του δαχτυλιδιού, του περισσότερο προσωπικού κοσμήματος με το δαχτυλίδι γλυπτό που δημιούργησε η ίδια μέσα από μια διαδικασία που δεν του αφαίρεσε καμία από τις «μαγικές» του ιδιότητες.
Όπως τονίζει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Οράτη βασικό στοιχείο της έκθεσης η οποία ξεδιπλώνεται στον προθάλαμο του μουσείου είναι το δαχτυλίδι, το κόσμημα που συνδέθηκε ως φυλακτό αλλά και ως σύμβολο ισχύος και εξουσίας με την προσωπική ιστορία του ανθρώπου, ανεξάρτητα από εποχές, θρησκείες και κοινωνίες, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις μυστηριακές και απρόβλεπτες δυνάμεις της φύσης, την οργή των δικών του θεών, τις εχθρικές επιθέσεις και τις δεισιδαιμονίες, ήταν απειλές που αντιμετωπίζονταν με πίστη στα φυλαχτά.
Στην ενότητα των Δαχτυλιδιών, η διαφορετική δύναμη που εκπέμπει το κάθε μαγικό δαχτυλίδι, της δίνει μια μυστική ώθηση, την κάνει να διαπεράσει τους κινδύνους της γραφικότητας, αλλά και να τιθασέψει το δύσκολο κυκλικό σχήμα, μετατρέποντάς το σε ένα ελεύθερο γλυπτό.
Οι φόρμες που έχουν προκύψει, μόνες ή σε μεταξύ τους συνδυασμούς, μεταμορφώνονται κάτω από το φως και σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Αλλά και το γεμάτο συμβολισμούς φίδι, ισχυρό και αειθαλές πανάρχαιο μοτίβο, μένει φύλακας των μυστικών και των υποσχέσεων, ακόμα και σε αυτή την διαφορετική προοπτική.
Το ισορροπημένο αποτέλεσμα έχει μια αναμφισβήτητη δύναμη και έναν προσδιορισμένο συμβολισμό. Στην ιδιαίτερη σημερινή αναμέτρηση μεταξύ των ανθρώπων, με τα περισσότερα από αυτά που «δένουν», να έχουν εξαφανιστεί, η μετατροπή του μικρού δαχτυλιδιού σε ένα πολυδιάσταστο γλυπτό, μπορεί και να υπογραμμίζει τη σημερινή σημασία του «μεγάλου» για όλους.
Η Aφροδίτη Λίτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική (1973-1978), νωπογραφία (1976-1978) και ψηφιδωτό (1978-1980) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δασκάλους τον Γιάννη Παππά, τον Κωνσταντίνο Ξυνόπουλο, και τον Γιάννη Κολέφα.
Το 1977, με υποτροφία της Ιταλικής Κυβέρνησης, παρακολουθεί μαθήματα για την κουλτούρα στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. To 1978, η AΣΚΤ, της απονέμει ως αριστείο την τριετή υποτροφία «Κασιμάτη» για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρώπη.
Με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών κάνει μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1983-1986). Από το 1978 έως το 2000 εργάζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στη θέση του Μουσειακού Γλύπτη.
Το 1985 τιμήθηκε με το βραβείο γλυπτικής του Ελληνικού Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών. Από το 2000 είναι καθηγήτρια της γλυπτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Η εκθεσιακή της δραστηριότητα περιλαμβάνει ατομικές παρουσιάσεις σε αίθουσες Τέχνης και Μουσεία της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Αιγύπτου, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Ελβετίας, των ΗΠΑ, της Κίνας, τη Γαλλίας, της Τουρκίας, της Ουκρανίας, και του Βελγίου.
Έργα της παρουσιάζονται σε δημόσιους χώρους και ιδιωτικές συλλογές.