Τα πανέμορφα σπίτια διασήμων στην Υδρα -Ομορφιά & αισθητική πέρα από τα όρια [εικόνες]

Οι περισσότεροι την ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και ξεκινούν μια σχέση πάθους μαζί της.

Ισως είναι η αρχοντιά και συνάμα η απλότητα που αποπνέει, με κάποιους να την χαρακτηρίζουν «κοσμοπολίτισσα» και άλλους «καπετάνισσα» του Αργοσαρωνικού.

Ο έρωτας, αν αναρωτιέστε, είναι η Υδρα.

Το νησί που αποτελεί πηγή έμπνευσης καλλιτεχνών και διανοούμενων, οι οποίοι χάνονται στα σοκάκια της και στο απέραντο γαλάζιο. Χένρυ Μίλλερ και Λέοναρντ Κοέν είναι δύο άνθρωποι που εμπνεύστηκαν και αγάπησαν την Υδρα, τον τόπο που προσελκύει πολυεκατομμυριούχους με θαλαμηγούς και έχει καταφέρει να μην χάσει την παρθένα ομορφιά του.

Ο δημοσιογράφος των NY Times Λόρενς Οσμπορν είχε βρεθεί στην Υδρα και σε άρθρο του στο περιοδικό «T Magazine» είχε πλέξει το εγκώμιό της. Εκεί, συνάντησε τον συλλέκτη έργων Τέχνης Δάκη Ιωάννου, ο οποίος έχει ανοίξει ένα ιδιωτικό μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε ένα παλιό σφαγείο του νησιού. Τότε, ο Τζεφ Κουνς είχε δημιουργήσει ένα σύστημα βαφής για το γιοτ του συλλέκτη, Guilty, το οποίο στέκεται... διακριτικά στο λιμάνι της Υδρας τα καλοκαίρια.

«Ερχομαι χρόνια εδώ. Μόνο 2.000 άνθρωποι ζουν εδώ όλο το χρόνο, αλλά το καλοκαίρι είναι αρκετά ήρεμα. Είναι ένα από τα πιο στοιχειωμένα νησιά των ελληνικών θαλασσών. Έξω από αυτό το λιμάνι, είναι άγρια ομορφιά», είπε για να συμπληρώσει:

«Αγαπώ την Υδρα. Είναι ένα από εκείνα τα μέρη – Ενα από τα μαγευτικά μέρη».

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η Υδρα είναι το νησί των καλλιτεχνών. Εκεί έζησε για πολλά χρόνια ο περίφημος Νίκος Χατζηκυριάκος -Γκίκας, ο οποίος φιλοξένησε τον Χένρυ Μίλλερ.

Ενας ακόμη επισκέπτης ήταν ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος ταξίδευε στο νησί, έχοντας γράψει γι΄αυτό ποιήμα:

Δελφίνια φλάμπουρα και κανονιές.

Το πέλαγο τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε,

σήκωνε τα πολύχρωμα κι αστραφτερά καράβια

λύγιζε, τα κλυδώνιζε κι όλο μαβί μ’ άσπρα φτερά,

τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε

τώρα γεμάτο χρώματα στον ήλιο.

Οπως σημειώνει ο δημοσιογράφος των NY Times «κανένας ξένος δεν έχει γράψει για την Υδρα, όπως ο Χένρυ Μίλλερ. «Η Υδρα», όπως έγραψε, «ανεβαίνει από τη θάλασσα σαν ένα τεράστιο καρβέλι απολιθωμένο ψωμί». Με ένα μόνο κομμάτι της σκαλισμένο γύρω από τη βόρεια ακτογραμμή της. Οι πέτρινες πλαγιές της, οι κάκτοι και τα αγριολούλουδα πέφτουν στις λαμπερές άκρες με τα τιρκουάζ νερά.

«Ο ίδιος είχε υποστηρίξει την πολιτιστική σημασία της Ελλάδας, ακόμη και στη σύγχρονη εποχή. ''Ακόμα και στη μέση της τρέχουσας κρίσης μας, νομίζω ότι είναι μια σημαντική ιδέα. Δες αυτό το μέρος. Είναι αιώνια – δεν είναι ότι αυτό που έλεγε ο Μίλερ; Δεν μπορείς παρά να το νιώσεις όταν είσαι εδώ. Η Ελλάδα είναι αιώνια''», αναφέρει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα.

Ο δημοσιογράφος συνάντησε στο νησί και τον Δημήτρη Αντωνίτση, που το όνομά του έχει ταυτιστεί με το Hydra School Projects, που στεγάζεται σε ένα πρώην σχολείο και σπίτι ενός καπετάνιου πάνω από το λιμάνι. Ο διευθυντής της γκαλέρι κάλεσε των δημοσιογράφο και τον ξενάγησε στον χώρο, ο οποίος είναι φτιαγμένος από ξύλα πλοίων 250 ετών! Κάποτε ήταν σπίτι καπετάνιου τώρα είναι γεμάτο Τέχνη. Σχέδια της Lisa Ruyter, φωτογραφίες ελιών από την Mirabelle Marden και μερικά έργα ζωγραφικής του Rene Ricard.

Κάθε καλοκαίρι η Υδρα είναι το σημείο συνάντησης αρκετών ανθρώπων που σχετίζονται με την Τέχνη.

«Είναι περίεργο πως η Υδρα έχει γίνει αυτό το μέρος. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει. Υποθέτω πως όλα σχετίζονται με τον Γκίκα και σε κάποιες περιπτώσεις με κάποιους πρωτοπόρους ομοφυλόφιλους άνδρες», λέει ο κ. Αντωνίτσης.

Οπως δήλωσε, την δεκαετία του '50 το νησί έγινε ο τόπος του Charles Hulse και του Gordon Merrick.

Η Ελεν και ο Μπρις Μάρντεν είναι δύο άνθρωποι που αγάπησαν ολοκληρωτικά την Υδρα και επέλεξαν να γίνει ο τόπος τους. Αγόρασαν το πρώτο τους σπίτι το 1973, ενώ από το 1990 ζουν σε σπίτι, που χρονολογείται από το 1790. Στον επάνω όροφο αυτού, ο Μπρις έχει το στούντιό του, με την θέα, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, να είναι αυτό που είχε περιγράψει κάποτε ο Λέοναρντ Κοέν στη μητέρα του.

«Το αίσθημα του χωρισμού από τον κόσμο, από τα ψηλά τείχη και τις άμυνες, η μοναξιά σε συνδυασμό με την ανοικτό ουρανό και τη θάλασσα».

Περνώντας από τα ερείπια του αρχοντικού του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1961, ο δημοσιογράφος των NY Times σκεφτόταν πως εκεί μέσα έχουν ζήσει ο Λώρενς Ντάρελ και ο Σερ Πάτρικ Λη Φέρμορ, ο οποίος έγραψε εκεί το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου του «Μάνη».

Στιγμές αυτών των ανδρών θυμάται η Φαίνη Ξύδι, η κόρη ενός γνωστού Ελληνα διπλωμάτη, που έχει σπίτι στο νησί.

«Ηρθα για πρώτη φορά το 1956. Ημουν περίπου 12 ετών, όταν γνώρισα τον Πάτρικ Φέρμορ για πρώτη φορά -δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο όμορφος ήταν», διηγείται.

Αφού χώρισαν οι γονείς της, η μητέρα της αγόρασε σπίτι στην Υδρα, για να περνούν τα καλοκαίρια τους.

«Ηρθε επειδή ήταν φτηνή και επειδή την είχε ερωτευτεί. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άγρια ήταν η Υδρα τότε. Ηταν σαν τον 19ο αιώνα. Πολλοί άνθρωποι ήταν ξυπόλυτοι και φτωχοί. Ηταν ένα άδειο μέρος. Κοιτάξτε γύρω σας τώρα!», προσθέτει.

Τώρα, η Υδρα είναι η «αρχόντισσα» του Αργοσαρωνικού. Το νησί που κανείς μπορεί να περπατήσει εκεί που βάδισαν καλλιτέχνες και ποιητές και θα αποτελεί για πάντα πηγή έμπνευσης.

Φωτογραφίες: NY Times/Alexia Silvagni