Πούτιν-Η εξουσία εκ των έσω: Eνας Δυτικός γράφει για τις απόψεις του Ρώσου προέδρου [απόσπασμα]

Κάποια βιβλία είναι μόνο για την ξαπλώστρα, κάποια άλλα όχι.

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο του Γερμανού δημοσιογράφου Χούμπερτ Ζάιπελ «Πούτιν - Η εξουσία εκ των έσω». Ενα βιβλίο που χρειάζεται μία παραπάνω ματιά, απο ενα απλό ξεφύλλισμα.

«Το χάρισμα του να μην τραβά την προσοχή, καθώς και η εξαιρετική ικανότητά του να προσαρμόζεται τον διευκόλυναν να αντιμετωπίζει τις καθημερινές ίντριγκες στο κέντρο ισχύος» γράφει ο δημοσιογράφος. Στις πρώτες σελίδες τονίζει, «Ο Πούτιν έκανε γρήγορα καριέρα, έγινε διευθυντής του κεντρικού ελεγκτικού μηχανισμού του Προεδρικού Γραφείου, ενός μηχανισμού που ελέγχει πού πηγαίνουν τα χρήματα του κράτους και αν φτάνουν στον προορισμό τους. Ο νομικός απέκτησε σύντομα λεπτομερή εικόνα για το μέγεθος της διαφθοράς. Σύστησε ειδικές ομάδες εργασίας και συνεργάστηκε με τη δικαιοσύνη και τις οικονομικές υπηρεσίες για να βάλει τέλος στην κατάχρηση του λιγοστού δημόσιου χρήματος.
Οταν λίγο αργότερα ο Γιουμάσεφ, ο προϊστάμενός του, έγινε διευθυντής του Προεδρικού Γραφείου και συνεπώς κατέστη δεύτερος στην ιεραρχία του Κρεμλίνου, ο Πούτιν αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή του και συνέχισε την πορεία του μες στον μηχανισμό της κρατικής εξουσίας».

Ο Χούμπερτ Ζάιπελ είναι ο μοναδικός δυτικός δημοσιογράφος που συνοδεύει τον Πούτιν τα τελευταία πέντε χρόνια. Το βιβλίο του είναι η ιστορία μιας αμοιβαίας αποξένωσης και απογοήτευσης και δίνει στον αναγνώστη να κατανοήσει βαθιά τα κίνητρα και τις απόψεις του Βλάντιμιρ Πούτιν.
Για παράδειγμα, πώς ο Βλαντίµιρ Πούτιν από αξιωματικός της Κα Γκε Μπε στην Ανατολική Γερµανία κατάφερε να γίνει ο ισχυρότερος άνδρας και ο διαµορφωτής της νέας Ρωσίας, η οποία αποµακρύνεται όλο και περισσότερο από τις αντιλήψεις της Δύσης.

Γράφει συγκεκριμένα, «Η «Οικογένεια» του Γέλτσιν αναζητούσε καιρό έναν έμπιστο υποψήφιο που στους ταραγμένους εκείνους καιρούς να μην είναι μόνο υποψήφιος πρωθυπουργός, αλλά και εν δυνάμει διάδοχος του προέδρου, η υγεία του οποίου ήταν κλονισμένη. Το όνομα του Βλαντίμιρ Πούτιν ακουγόταν όλο και πιο συχνά.
Οι ίδιοι λόγοι που είχαν τραβήξει την προσοχή του Βαλεντίν Γιουμάσεφ στο πρόσωπό του ήδη στις αρχές της συνεργασίας τους στη Μόσχα καθιστούσαν τώρα φαβορί τον επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας: Η μετριοπαθής παρουσία του, η οποία συνδυαζόταν με υποδειγματικά αποτελέσματα στη δουλειά του – ένα αξιόπιστο μέγεθος σε αυτή τη φρενιτιώδη κατάσταση.
Εντιμος, αποτελεσματικός και ολοφάνερα χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, με περιορισμένη επιρροή και ελάχιστους δικούς του ανθρώπους. Κοντολογίς, ένας υποψήφιος που φαινομενικά θα τους ήταν εύκολο να τον χειριστούν. Ο ιδανικός διαχειριστής λοιπόν για τα συμφέροντα του κύκλου γύρω από τον Γέλτσιν».

Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο, ο Μπαράκ Οµπάµα χαρακτηρίζει τον Βλαντίµιρ Πούτιν έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της ανθρωπότητας – αμέσως μετά τον Έµπολα και τους τρομοκράτες του Ισλαµικού Κράτους.
Ο Ρώσος πρόεδρος, από την άλλη, ασκεί δριμεία κριτική «στη διπλή ηθική της Δύσης». Από τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν και μετά επικρατεί ένα πάγωμα που έχει πολλές πιθανότητες να εξελιχθεί σε µια νέα «Εποχή των Παγετώνων» μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πώς έφτασαν τα πράγματα ως εδώ, δεκαετίες ολόκληρες μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης;

O Χούµπερτ Ζάιπελ γεννήθηκε το 1950 στο Αλτσενάου-Βάσαρλος.
Αρχικά εργάστηκε ως συντάκτης και ξένος ανταποκριτής για τα περιοδικά Stern και Spiegel, πριν µετακινηθεί στις αρχές του 1990 στην τηλεόραση, ως ειδικός σε θέµατα οικονοµίας και πολιτικής.
Το 2012 το κανάλι ARD πρόβαλε το ντοκιµαντέρ του Ζάιπελ Εγώ ο Πούτιν: Ένα πορτρέτο. Στις αρχές του 2014 πραγματοποίησε την πρώτη συνέντευξη παγκοσµίως µε τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Τον Νοέµβριο του 2014 πήρε συνέντευξη από τον πρόεδρο Πούτιν µε θέµα τη θέση της Ρωσίας στην ουκρανική σύγκρουση, για λογαριασµό του καναλιού ARD. Τα ντοκιμαντέρ του έχουν λάβει δύο φορές το Βραβείο Γερµανικής Τηλεόρασης, το Δηµοσιογραφικό Βραβείο Χέλµουτ Σµιτ, καθώς και το Βραβείο Άντολφ Γκράιµ.