Το τρίτο μνημόνιο πρέπει να πετύχει, καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος προκειμένου η χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Αυτό διαμηνύει στην τριμηνιαία έκθεσή του το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, ενώ παράλληλα επισημαίνει ότι δεν έχουν εξαλειφθεί οι κίνδυνοι για αποτυχία.
«Το έργο της προσαρμογής δεν έχει τελειώσει. Εκκρεμούν κρίσιμες αποφάσεις για τους επόμενους μήνες ως την αξιολόγηση του Νοεμβρίου 2016. Όμως, η συμφωνία αποτελεί ένα βήμα στην πορεία επιστροφής στην ομαλότητα και, αν εφαρμοσθεί με συνέπεια, θα ανοίξει προοπτικές ανάκαμψης», αναφέρει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού.
Ακόμη, τονίζεται ότι η καλύτερη στρατηγική είναι να επισπευσθεί και να είναι στοιχειωδώς συνεπής η εφαρμογή του Μνημονίου. «Οι εναλλακτικά προσφερόμενες επιλογές είναι ανεπιθύμητες σε όρους γενικού συμφέροντος. Αυτές είναι, συνοπτικά, η έξοδος από την Ευρωζώνη (και πιθανόν από την ΕΕ) και μια αμυντική εφαρμογή του Μνημονίου, η οποία καταλήγει στο «μοντέλο του 1ου εξαμήνου 2015» («μένουμε αλλά δεν εφαρμόζουμε» συμφωνίες)», επισημαίνεται.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού τονίζει ακόμη ότι η πορεία της χώρας δεν είναι διασφαλισμένη, παρά τη δέσμευση του πυρήνα της κυβέρνησης να εφαρμόσει το πρόγραμμα και παρά το γεγονός ότι συγκλίνουν προς αυτό τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης. Συγκεκριμένα, οι οικονομολόγοι της Βουλής σημειώνουν ότι δεν συμμερίζονται την ανεπιφύλακτη προσδοκία ότι θα
επιτευχθούν οι στόχοι, επειδή σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία η ανάκαμψη δεν είναι ορατή, με το ΑΕΠ, την κατανάλωση, τις εξαγωγές και τις επενδύσεις να βρίσκονται το πρώτο εξάμηνο 2016 σε καθοδική πορεία. Ακόμη, κάνει αναφορά σε δυσοίωνα σημάδια όπως τη χρεοκοπία μεγάλων εταιρειών, αλλά και το γεγονός ότι κλείνουν χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις.
Στα αρνητικά σημεία του τρίτου μνημονίου περιλαμβάνεται ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα διαρκείας μετά το 2018 της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ, ο οποίος, όπως υπογραμμίζεται, δεν είναι ρεαλιστικός, ενώ οι αναβολές σε μία οριστική ρύθμιση του χρέους τροφοδοτούν την αβεβαιότητα.
Στα θετικά του τρίτου μνημονίου, η έκθεση εντάσσει το γεγονός ότι με αυτό εξασφαλίζονται τα απαραίτητα κεφάλαια για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου και αποτρέπεται, έτσι, η στάση πληρωμών. Επίσης, ότι τμήμα των επόμενων δόσεων θα κατευθυνθεί για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου προς την αγορά. Ακόμη, ότι περιλαμβάνει σειρά μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών στο κράτος και την οικονομία, που θα ευνοήσουν την ανάπτυξη. Η έκθεση κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε «στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, λόγω κρατικών ρυθμιστικών παρεμβάσεων που προστατεύουν συγκεκριμένες ομάδες ή λόγω ανοχής μονοπωλιακών πρακτικών( καρτέλ)».
Οι συντάκτες της έκθεσης χαρακτηρίζουν κρίσιμο ζήτημα την επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων, ενώ ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις επικείμενες αλλαγές στα εργασιακά εφιστούν την προσοχή, επισημαίνοντας ότι «η επανάληψη δηλώσεων για ασαφείς γραμμές που η ελληνική πλευρά είναι διατεθειμένη να υπερβεί ("κόκκινες γραμμές") μπορεί να προκαλέσει τον Σεπτέμβριο νέες αβεβαιότητες και να επιβραδύνει την ανάκαμψη της οικονομίας και τη βελτίωση της απασχόλησης».
Χρειάζονται ευφυείς πολιτικές, σύμφωνα με τους ίδιους, οι οποίοι τονίζουν ότι η προάσπιση της ισχύουσας κατάστασης όπου υπάρχουν εμφανή δυσλειτουργικά στοιχεία, όπως είναι η αγνόηση δικαστικών αποφάσεων ή οι αντιπαραγωγικοί περιορισμοί στη δυνατότητα των επιχειρήσεων να προσαρμόζονται σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, είναι αδιέξοδη πολιτική. Όπως υποστηρίζουν, οι «κόκκινες γραμμές» δεν δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν από την κατάσταση της χώρας, όπως: Τι ακριβώς πετυχαίνουν οι υπουργικές αποφάσεις απαγόρευσης των απολύσεων ή σε ποιον βαθμό οι κανόνες για τη λήψη απόφασης διενέργειας απεργίας είναι δυσλειτουργικοί;