Δεν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η ψήφος υπέρ του Brexit να προκαλέσει παγκόσμια ύφεση, δήλωσε η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ σε αποκλειστική συνέντευξή της στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP).
Ωστόσο, όπως πρόσθεσε, το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος στη Βρετανία, θα πρέπει να ωθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη διαφάνεια προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «απογοήτευση» των πολιτών.
«Είναι μια από τις κύριες πηγές κινδύνου αυτή τη στιγμή, αλλά δεν πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανή μια παγκόσμια ύφεση», δήλωσε η Λαγκάρντ, ερωτηθείσα για τον αντίκτυπο της ψήφου των Βρετανών υπέρ του Brexit.
Τα «άμεσα» αποτελέσματά της θα γίνουν πρώτα αισθητά στο Ηνωμένο Βασίλειο με «επιπτώσεις» στην υπόλοιπη ευρωζώνη, δήλωσε η Λαγκάρντ, πιέζοντας τους Βρετανούς και την Ευρώπη να συμφωνήσουν το συντομότερο δυνατόν σε ένα «χρονοδιάγραμμα» για την αποχώρηση προκειμένου να «μειωθούν οι αβεβαιότητες».
«Η λέξη κλειδί σε αυτή την υπόθεση του Brexit είναι η αβεβαιότητα και, όσο αυτή η αβεβαιότητα θα διαρκεί, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κίνδυνος», δήλωσε η Λαγκάρντ.
Σύμφωνα με την ίδια, η ψήφος υπέρ του Brexit αποκαλύπτει κάποια «απογοήτευση» που σχετίζεται με την πολυπλοκότητα και την αδιαφάνεια των ευρωπαϊκών θεσμών.
«Η ΕΕ πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα για να εξηγήσει με περισσότερο διαφανή τρόπο αυτά που κάνει, το τι σημαίνουν αυτά για τον πληθυσμό, το κόστος και τα οφέλη από τις ενέργειές της», δήλωσε η επικεφαλής του ΔΝΤ.
Ωστόσο, κάλεσε εξίσου τις χώρες-μέλη της ΕΕ να σταματήσουν να κατηγορούν τις Βρυξέλλες για «ό,τι πάει στραβά».
Το αποτέλεσμα της βρετανικής ψηφοφορίας στις 23 Ιουνίου θα μπορούσε, σύμφωνα με την ίδια, να συνδέεται εξίσου με ένα χαρακτηριστικό των δημοψηφισμάτων που σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι συχνά δεν απαντούν στην ερώτηση που τους τίθεται.
«Όσο απλή κι αν είναι η ερώτηση, οι άνθρωποι επικεντρώνονται στα θέματα που είναι τα πιο πιεστικά στο μυαλό τους», εξήγησε η Λαγκάρντ.
Παρά την οικονομική αβεβαιότητα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ εμφανίζεται «αισιόδοξη»: το Brexit θα μπορούσε παραδόξως να είναι ένα «καταλύτης» πίεσης προς τις χώρες της ΕΕ για την εμβάθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης.