Καθ' όλη την διάρκεια της Ιστορίας, πληθυσμοί μετακινούνται από τη μία πόλη στην άλλη, αναζητώντας το ιδανικό μέρος για να ζήσουν.
Η αστικοποίηση είναι μία από τις καθοριστικότερες διαδικασίες της σύγχρονης εποχής, με περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού να ζει τώρα σε πόλεις, με νέες μητροπόλεις να «γεννιούνται» σε Ασία, Λατινική Αμερική και Αφρική.
Σε πρόσφατη έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Data, καταγράφονται σχεδόν 6.000 χρόνια αστικοποίησης.
«Σε γενικές γραμμές, μας βοηθά να δούμε την ανθρώπινη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον», λέει η επικεφαλής συγγραφέας Μέρεντιθ Ρίμπα από το τμήμα Δασολογίας και Περιβαλλοντικών Επιστημών του Γέιλ.
«Μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί οικισμοί αυξήθηκαν στους χρόνους, που το έκαναν», προσθέτει.
Η έρευνα αποτελεί το πρώτο βήμα κατανόησης της γεωγραφικής κατανομής των αστικών πληθυσμών σε όλη την ιστορία και σε όλο τον κόσμο.
Η πόλη των Σουμερίων, Εριντού, σηματοδοτεί την αυγή της αστικοποίησης το 3700 π.Χ., με τους πληθυσμούς να μετακινούνται αργότερα προς τη Μεσόγειο. Αξιοσημείωτο, ακόμη, είναι πως και οι πληθυσμοί στην Κεντρική Αμερική βρίσκονται σε παρόμοιες γεωγραφικές ζώνες. Κάτι που υποδηλώνει μια πιθανή σύνδεση της αστικοποίησης και του κλίματος.
Στόχος της μελέτης είναι να δοθεί μια βάση δεδομένων, ώστε να χρησιμοποιηθεί, να ελεγχθεί και να βελτιωθεί. Παράλληλα, ο συνδυασμός δεδομένων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό βαθύτερων οικολογικών και κλιματικών τάσεων, αλλά και για τη μελέτη της επίδρασης των μεταφορών, τις εμπορικές οδούς και τη μετατόπιση των πολιτικών ορίων για την αστική ανάπτυξη.