Την έντονη αντίδραση τους στον πρόσφατο ασφαλιστικό νόμο εξέφρασαν σύσσωμες οι δικαστικές Ενωσεις της χώρας αλλά και οι συνταξιούχοι δικαστές.
Υποστήριξαν χαρακτηριστικά ότι με τις νέες διατάξεις θίγονται τόσο σε επίπεδο ασφάλισης όσο και οικονομικά.
Οι δικαστές υπενθυμίζουν τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ και δηλώνουν ότι θα διεκδικήσουν με όλα τα νόμιμα μέσα την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους.
Αμέσως μετά την πανδικαστική συγκέντρωση που είχαν εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Οι Δικαστικές Ενώσεις και η Ένωση Συνταξιούχων Δικαστικών Λειτουργών Ελλάδος και Λειτουργών του Ν.Σ.Κ. Εκφράζουμετην έντονη αντίθεση και διαμαρτυρία μας στα νέα μέτρα που επιφέρουν οι νόμοι 4387/2016 και 4389/2016 τα οποία θίγουν για μία ακόμη φορά κυρίως τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ενώ πλήττουν ιδιαίτερα και καταφανώς άδικα τους δικαστικούς λειτουργούς και τους λειτουργούς του ΝΣΚ, εν ενεργεία και συνταξιούχους Επισημαίνουμε ιδίως την περικοπή των συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων για πολλοστή φορά, την δραματική μείωση των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών και των λειτουργών του ΝΣΚ, τη μεταφορά τους στον ΕΦΚΑ, το πάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων και μισθολογικών προαγωγών, την μεταβολή επί το δυσμενέστερο των συντελεστών υπολογισμού του φόρου εισοδήματος και την εκτίναξη της κλίμακας της εισφοράς αλληλεγγύης, καθώς και τη συνολική υποβάθμιση της δημόσιας υγείας.
Τονίζουμε. οτι η διαχρονική (από τον α.ν. 1611/1950 μέχρι και σήμερα) αξιοποίηση από το Κράτος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων για σκοπούς άσχετους με το φυσικό τους προορισμό, η εισφοροδιαφυγή, η μεγάλη έκταση της ανασφάλιστης εργασίας, η ανεργία και η διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών Ταμείων είναι οι παράγοντες που «υπονόμευσαν» διαχρονικά το Ασφαλιστικό Σύστημα. Όμως για τις συνέπειες της υπονόμευσης αυτής δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, μεταξύ των οποίων και οι δικαστικοί λειτουργοί και οι λειτουργοί του Ν.Σ.Κ., οι οποίοι κατέβαλαν διαχρονικά και με συνέπεια τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές τους. Σημειώνουμε: 1.- ότι όπως έχει κριθεί και από το Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος σε πρόσφατη απόφασή του (6/2015), η ευχέρεια του κοινού νομοθέτη να καθορίζει τις συντάξιμες αποδοχές των δικαστικών λειτουργών (και κατ’ αναλογίαν των λειτουργών του ΝΣΚ) τελεί υπό τους περιορισμούς των διατάξεων των άρθρων 26, 87 και 88 του Συντάγματος, ο δε προσδιορισμός του περιεχομένου και του ύψους των συντάξεων δεν μπορεί να γίνεται κατά τρόπο που να αποκλίνουν αυτές ουσιωδώς από τις, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, καθοριζόμενες αποδοχές ενεργείας, κατά το μέρος που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επηρεάσει την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία του δικαστικού λειτουργού κατά τη διάρκεια της άσκησης του λειτουργήματός του και, συνεπώς, πρέπει να διατηρείται μια σταθερή (και οπωσδήποτε εύλογη) αναλογία μεταξύ των συντάξιμων αποδοχών και των αποδοχών ενεργείας των δικαστικών λειτουργών, όπως προκύπτουν μετά την φορολόγησή τους.
Οι ανωτέρω συνταγματικές επιταγές δεν προκύπτει ότι ελήφθησαν υπόψη κατά τη θέσπιση των διατάξεων του ν. 4387/2016, σε σχέση με τη μείωση (σε ποσοστό πλέον του 50% περίπου ) των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών και των λειτουργών του ΝΣΚ. η οποία καθιστά και δυσανάλογη την συμμετοχή των τελευταίων στα δημόσια βάρη από την άποψη της ισότητας των πολιτών. 2.- Οτι όπως εχει κριθεί με απόφαση της ολομέλειας του Σ.τ.Ε,( με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι δύο τελευταίες περικοπές των συντάξεων) , ακόμη και σε περιπτώσεις δυσμενών δημοσιονομικών συνθηκών, η δυνατότητα του νομοθέτη να περικόπτει τις ασφαλιστικές παροχές δεν είναι απεριόριστη, αλλά οριοθετείται κατά πρώτον από τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος) και της ισότητας στα δημόσια βάρη (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος), οι οποίες επιτάσσουν να κατανέμεται εξ ίσου το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής μεταξύ όλων των πολιτών, καθώς και από την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος), σύμφωνα με την οποία το συγκεκριμένο μέτρο πρέπει να είναι πράγματι πρόσφορο και αναγκαίο για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Σε κάθε δε περίπτωση, η περικοπή των συντάξεων συνδυαζόμενη με το σύνολο των γενικής φύσεως οικονομικών και φορολογικών μέτρων που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας ( μείωση του αφορολόγητου, αύξηση των συντελεστών φορολογίας, και της εισφορά αλληλεγγύης , αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των συντελεστών του φόρου προστιθέμενης αξίας, επιβολή και αύξηση του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων κ.α ) αλλά και με το σύνολο των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της δεδομένης συγκυρίας,(κόστος αγαθών και υπηρεσιών, περικοπές παροχών υγείας , ανεργία και επίδρασή της στο οικογενειακό εισόδημα, έκταση και περιεχόμενο δανειοληπτικών υποχρεώσεων) δεν μπορεί να έχουν, αθροιστικά λαμβανόμενες, αποτέλεσμα τέτοιο που να οδηγεί σε ανεπίτρεπτη, μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων, κάτω του ορίου εκείνου που συνιστά τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση δηλαδή στον συνταξιούχο παροχών τέτοιων που να του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τους όρους όχι μόνο της φυσικής του υπόστασης (διατροφή, ένδυση, στέγαση, βασικά οικιακά αγαθά, θέρμανση, υγιεινή, και ιατρική περίθαλψη όλων των βαθμίδων), αλλά και της συμμετοχής του στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν αφίσταται, πάντως, ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του εργασιακού του βίου (πρβλ. απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας της 9.2.2010, 1 BvL 1/09, 1 BvL 3/09, 1 BvL 4/09, Rn. 135) (Σ.τ.Ε Ολομέλεια 2288/2015) Κατόπιν τούτων δηλώνουμε ότι θα διεκδικήσουμε με τα νόμιμα μέσα την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των μελών μας τα οποία θίγονται από τα νέα μέτρα».