Με μία ανάρτηση στο indymedia, η Αναρχική Ομοσπονδία επιτίθεται σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση και με αφορμή τη σημερινή διαδήλωση στο Σύνταγμα του κινήματος «Παραιτηθείτε», απευθύνει κάλεσμα για επίθεση.
Στο κείμενο οι αναρχικοί, αφού τα βάζουν με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρουν πως «μας είναι αδιάφορο αν αυτή ή κάθε άλλη κυβέρνηση θα παραιτηθεί ή θα πέσει. Μας είναι αδιάφορο αν θα γίνουν ή όχι εκλογές... Δεν απευθυνόμαστε σε καμιά κυβέρνηση και καμιά αντιπολίτευση» και καλούν σε κοινωνική και ταξική απελευθέρωση.
Η ανάρτηση όπως ανέβηκε στο indymedia
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΥΠΟΤΑΓΗ - ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΗΤΤΑ
ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ
Έξι χρόνια κρίσης, έξι χρόνια αδιάκοπων χτυπημάτων στον κόσμο της εργασίας, έξι χρόνια συντριβής των «εναλλακτικών» λύσεων που το σύστημα είχε να «προσφέρει».
Και τι δεν δοκιμάστηκε: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση (ακρο)δεξιάς ΝΔ, συγκεντρώσεις αγανακτισμένων στις πλατείες, απεργίες- τουφεκιές στον αέρα 24 η 48 ωρών. Σήμερα η αστική τάξη δοκιμάζει την πιο παράξενη -αλλά όχι αναπάντεχη- από αυτές: πήρε ένα μικρό αριστερό κόμμα του 4% και το έκανε κυβέρνηση. Αυτή αφού λεοντάρισε στα διεθνή φόρα, αφού έκανε "σκληρές διαπραγματεύσεις", αφού κάλεσε τους ψηφοφόρους να στηρίξουν "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα, τελικά έκανε αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα συρρικνώνονται, οι μισθοί πέφτουν, οι συντάξεις εξαφανίζονται, οι όποιες παροχές σε υγεία και παιδεία τελειώνουν. Ο νέος κόσμος του κεφαλαίου, ο κόσμος της "ανάπτυξης" με τους εργάτες που γερνάνε να πετιούνται στα σκουπίδια, ο κόσμος χωρίς 8ωρο, χωρίς σύνταξη, χωρίς άδειες, χωρίς Κυριακάτικη αργία, χωρίς δικαίωμα στον συνδικαλισμό και την απεργία έρχεται.
Όσοι φαντάζονταν ότι η κατρακύλα κάποια στιγμή θα σταματούσε από μόνη της διαψεύστηκαν: όσο εμείς υποχωρούμε, η εξουσία προελαύνει. Όσο εμείς δίνουμε έδαφος, τα αφεντικά μας το παίρνουν. Όσο δεν αντιδράμε, κάθε πέρσι θα φαντάζει και μια μακρινή ουτοπία. Πόσο πιο θριαμβική να γίνει άλλωστε η καθεστωτική αφήγηση; Τα χειρότερα μέτρα, τις πιο σκληρές ιδιωτικοποιήσεις, τα πιο αντικοινωνικά νομοσχέδια τα περνάει το κόμμα που υποτίθεται ότι αποτελούσε την "ελπίδα" των φτωχών στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέχεια της σοσιαλδημοκρατίας που από τον 19ο αιώνα ως και σήμερα παίζει τον ίδιο ρόλο στο πλευρό του συστήματος όταν αυτό την χρειάζεται, είτε με όρους απάτης είτε με όρους αυταπάτης, απάλλαξε το κεφάλαιο, ντόπιο και διεθνές, από κάθε κοινωνική αντίσταση. Κατάφεραν αυτό που κάθε κυβέρνηση θα ζήλευε: ένα μνημόνιο πέρασε χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση, ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο πέρασε χωρίς να υπάρξει αντίσταση, σπίτια άρχισαν να βγαίνουν στο σφυρί χωρίς να κουνηθεί φύλλο.
Και όσο επίπονη κι αν είναι για κάποιους η διάλυση των αυταπατών, αυτή ήταν αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να ανθίσει η οποιαδήποτε διαφορετική προοπτική. Για να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει καμία καθεστωτική λύση ακόμα και για αιτήματα που εξαντλούνται στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργατών εντός του υπάρχοντος συστήματος.
Είναι σε μια περίοδο συλλογικής αμηχανίας και αποστράτευσης που μπαίνουν οι βάσεις για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Οι βάσεις για έναν εξωθεσμικό δρόμο, ένα δρόμο της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας μας.
Στις 15 του μήνα, μέσα σε μία συνθήκη αποχαύνωσης και σιγής, ο αποτυχημένος συρφετός ακροδεξιών, φιλελεύθερων, με τη στήριξη από περσόνες της δημοσιογραφίας και της "διανόησης", επιχειρεί την συνέχεια του "μένουμε ευρώπη" προσπαθώντας να «κερδίσει τον δρόμο, με στόχο την εξουσία.
Εδώ πρέπει να γίνει μία αυτονόητη σημείωση: μας είναι αδιάφορο ποιος είναι κυβέρνηση. Μας είναι αδιάφορο αν αυτή ή κάθε άλλη κυβέρνηση θα παραιτηθεί ή θα πέσει. Μας είναι αδιάφορο αν θα γίνουν ή όχι εκλογές.
Μας νοιάζει, όμως, ότι εμφανίζεται και πάλι ως λύση η ίδια αποτυχημένη συνταγή δεκαετιών. Δεν αγνοούμε τη φύση και τις στοχεύσεις του υποκειμένου που καλεί στις 15 του μήνα: ότι πιο αντιδραστικό, ότι πιο πεινασμένο για εξουσία, ότι πιο βαθιά χωμένο στο αστικό παιχνίδι. Δεν ξεχνάμε τα κινήματα της κατσαρόλας. Δεν είμαστε τυφλοί για την θέση που θα προσφέρουν στους φασίστες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις όταν τους χρειαστούν.
Αυτό που πιο πολύ βλέπουμε στις 15 Ιούνη είναι οι πρώτες δειλές απόπειρες εκ νέου κοινωνικού εγκλωβισμού και μάλιστα με όλο και περισσότερο αντιδραστική ατζέντα. Δεν θα αφήσουμε τη δεξιά να πάρει σπιθαμή του δρόμου. Όσο μικρή κι αν είναι η ποσότητά του, ο πολιτικός κόμβος που θα δημιουργηθεί είναι επικίνδυνος και αναντίρρητα εχθρικός: πάνω σε αυτόν θα έρθουν να επενδύσουν κόμματα, ντόπια και ξένα ΜΜΕ και συμφέροντα, πάνω σε αυτόν μπορούν να συνδεθούν και οι φασίστες.
Εμείς, ως αναρχικοί, οφείλουμε να σπάσουμε τον κύκλο. Έναν κύκλο που συγκροτείται τόσο στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις «αντικυβερνητικές» κραυγές των "παραιτηθείτε", πρακτικά μια θαυμάσια μορφή καθεστωτικής συνεργασίας με αντικυβερνητικό μανδύα. Οφείλουμε, με άλλα λόγια, να αρθρώσουμε μια φωνή αντίστασης μέσα στην κοινωνική σιγή, μιας αντίστασης που πρέπει να σφυρηλατηθεί ενάντια στο σύνολο των καθεστωτικών, αστικών πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την επίθεση σε αυτό που σήμερα προσπαθεί να επιβάλει την νέα δυστοπία που έρχεται –αν δεν ήρθε ήδη.
Την ώρα που ο πόλεμος και οι διεθνείς επεμβάσεις πολλαπλασιάζονται, η συνέχιση της κοινωνικής παθητικότητας αποκτά μοιραίες συνέπειες. Η Ε.Ε., μέσα στη δίνη των εσωτερικών και εξωτερικών ανταγωνισμών της, επιχειρεί να διασφαλίσει την κοινωνική αναδιάρθρωση που απαιτεί το κεφάλαιο με κάθε μέσο. Και δεν χαρίζεται ούτε σε εθνικές πολιτικές ελίτ και τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, δεν ενδιαφέρεται για συντάγματα και «δημοκρατίες».
Να σταθούμε απέναντι στο καθεστώς, στο πολιτικό του προσωπικό και τις «λύσεις» που κάθε φορά προτείνει
Να σταθούμε απέναντι στην Ε.Ε, το πιο χρήσιμο από όλα τα όπλα στη φαρέτρα του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου
Να σταθούμε αδιάλλακτα απέναντι στο κράτος
Δεν απευθυνόμαστε σε καμιά κυβέρνηση και καμιά αντιπολίτευση. Απευθυνόμαστε στους εργάτες, ενεργούς στην παραγωγή ή άνεργους. Σε αυτούς που, όπως και εμείς, ζουν από την εργασία τους, όταν βρουν να την πουλήσουν στα μαγαζιά, τα γραφεία, τα εργοστάσια, στα φυλλάδια, στον επισιτισμό.
Και τους καλούμε να βγουν στο δρόμο
Να αρχίσουμε να χαράζουμε τον δρόμο της κοινωνικής και ταξικής απελευθέρωσης
ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ
Αναρχική Ομοσπονδία
15 Ιουνίου 2016
