Πέθανε στο Εβερεστ για να αποδείξει ότι οι χορτοφάγοι έχουν δυνάμεις [εικόνες]

Ηθελαν να ανέβουν στις πιο ψηλές κορυφές όλων των ηπείρων για να αποδείξουν ότι οι χορτοφάγο έχουν και ενέργεια και δυνάμεις ανεξάντλητες.

Αλλά δυστυχώς η άνοδος της Αυστραλής Μαρία Στρίντομ και του συζύγου της Ρόμπερτ Γκρόπελ τελείωσε δραματικά στα Ιμαλάια. Νικημένη από την ασθένεια των βουνών, η 34χρονη γυναίκα έχασε τη ζωή της ενώ ο σύζυγός της παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η Μαρία Στράιντομ, ήταν λέκτορας στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Δεν έτρωγε κρέας. Δεν ήταν απλά χορτοφάγος, ήταν κάτι περισσότερο ακραίο, ήταν vegan. Η Μαρία λάτρευε τη ζωή, της άρεσε η περιπέτεια, γυμναζόταν, δεν κάπνιζε και είχε βάλει ένα στόχο στη ζωή της: Να αποδείξει πως οι vegans είναι εξίσου δυνατοί με εκείνους που τρώνε κρέας.

Ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξει ήταν να επιχειρήσει να ανέβει στο Έβερεστ, να καταπονήσει τον οργανισμό της σε ακραίες συνθήκες και να δείξει σε όλους ότι η διατροφή ενός vegan δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τη διατροφή ενός κρεατοφάγου.
Προετοίμασε στην εντέλεια το δύσκολο ταξίδι ζωής και έφτασε στους πρόποδες του όρους. Μαζί με τον σύζυγο της και τους απαραίτητους οδηγούς ξεκίνησαν την ανάβαση. Κάθε μέρα όλο και ψηλότερα. Κάθε μέρα όμως ο αέρας και το οξυγόνο λιγόστευε και η κούραση ήταν εξαντλητικότερη.
Κάθε μέρα η Μαρία πάλευε με τις χαμηλές θερμοκρασίες, τις χιονοθύελλες και τα κρυοπαγήματα. Και όμως συνέχιζε να ανεβαίνει προς τον στόχο της. Όμως ύστερα από κάποια 24ωρα, ένα πρωινό ένιωσε αφόρητες ζαλάδες και αδιαθεσία. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Είχαν σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Ο σύζυγος της, έκρινε ότι δεν αντέχει άλλο η Μαρία και την κατέβασε στην «κατασκήνωση 4» σε υψόμετρο 8.000 μέτρα για να της δοθούν οι πρώτες βοήθειες. Ήταν όμως αργά, Η Μαρία πέθανε λίγα μέτρα πριν φτάσουν στην κατασκήνωση.

Απαρηγόρητος ο σύζυγος: Εγώ φταίω...
Ο Ρόμπερτ Γκρόπελ λυγίζει από τα κλάματα όταν περιγράφει τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία. Οπως λέει, όταν η Μαρία είπε ότι ένιωθε άσχημα για να συνεχίσει την άνοδο, εκείνος την άφησε και συνέχισε.
Μιλώντας στο αυστραλιανό κανάλι Channel Seven, ο γιατρός Ρόμπερτ Γκρόπελ είπε:
Eπειδή είμαι ο σύζυγός της και είναι δουλειά μου να προστατεύω τη γυναίκα μου είναι φυσικό να κατηγορώ τον εαυτό μου.
Δεν ήθελα να την αφήσω μόνη της πίσω, ήθελα να συνεχίσει μαζί μου. Καταλάβαινα, ωστόσο, ότι ήταν πολύ καταπονημένη».

Η σορός της μεταφέρθηκε από τα 8.848 μέτρα υψόμετρο και μεταφέρθηκε στην Κατμαντού την περασμένη Παρασκευή

Η τραγική ιστορία της χοτοφάγου Αυστραλής απασχόλησε, όπως ήταν φυσικά, ιδιαίτερα τα παγκόσμια ΜΜΕ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έλειψαν και εκείνοι που ειρωνεύτηκαν την πρόθεσή τους να αποδείξουν ότι ένας χορτοφάγος μπορεί να κάνει τα πάντα.
«Είναι βλακεία, μια γυναίκα πέθανε για βλακείες», έγραψε κάποιος στο τουίτερ. Η βρετανική εφημερίδα Daily Mail πήρε θέση στο ζήτημα λέγοντας ότι η χορτοφαγία, όταν κάποιος αποκλείει κάθε ζωικό προϊόν, δεν μπορεί να προσφέρει τις δυνάμεις που χρειάζονται γιατί λείπουν οι πρωτείνες.

Η Μαρία Στρίντομ δεξιά:

Αντίθετα, ο Ελβετός διατροφολόγος και βιολόγος Valerio Rizzo δήλωσε ότι απαιτείται να είναι κανείς πιο προσεκτικός με αυτά τα θέματα: «Δεν μπορούμε να πούμε ότι η χορτοφαγία δεν επιτρέπει την σκληρή προσπάθεια, εξαιτίας αυτού του τραγικού θανάτου. Κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να βασίσουμε μια μελέτη πάνω σε μία μόνο περίπτωση αλλά και γιατί κι ένα άλλο άτομο που δεν ήταν χορτοφάγος πέθανε στις ίδιες συνθήκες, την ίδια περίπου περίοδο».
Ωστόσο, ο Ελβετός διατροφολόγος εκτιμά ότι η δίαιτα vegan δεν ταιριάζει στις ανθρώπινες ανάγκες, επειδή της λείπει η βιταμίνη B12 που βρίσκεται στα προϊόντα ζωικής προέλευσης.

Η εκπρόσωπος της οργάνωσης PEA, Malena Azzam εκτιμά ότι το δράμα της Μαρία Στρίντομ δεν πρέπει να υπερεκτιμηθεί. «Ημουν κι εγώ στα Ιμαλάια πριν από έναν μήνα. Η ατμόσφαιρα σε υψόμετρο είναι ένα πρόβλημα για όλους, όχι μόνο για τους χορτοφάγους. Η τραγική περιπέτεια αυτής της γυναίκας δεν αποδεικνύει τίποτα. Αν είχε επιβιώσει, αυτό δεν θα σήμαινε ότι όλοι οι χορτοφάγοι είναι σε θέση να ανεβαίνουν στις κορυφές των βουνών. Κάθε ακραία επίδοση, είτε κάποιος είναι χορτοφάγος είτε όχι, απαιτεί τρομερή δουλειά».