Μόνο τυχαία δεν θα πρέπει, πλέον, να θεωρείται η αναφορά του Ευάγγελου Βενιζέλου για δεύτερη συνεχή ημέρα στους κινδύνους που συνοδεύουν τον προϋπολογισμό του 2012, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι ο υπουργός Οικονομικών μόνο ήσυχος δεν νιώθει για τους στόχους που έχουν τεθεί και ακολούθως για την επάρκεια των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί με τη Τρόικα.
«Τον Ιούνιο του 2012 η τότε κυβέρνηση θα κληθεί να εξειδικεύσει τα μέτρα των προϋπολογισμών του 2013 και 2014 με βάση τα δεδομένα του δημόσιου χρέους και το κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, ελπίζουμε να είναι εύκολος ο ρόλος της, αλλά θα είναι δύσκολος ο ρόλος της στη συνεπή εφαρμογή των μέτρων που συνοδεύουν τον προϋπολογισμό και προϋποτίθεται από τον προϋπολογισμό», τόνισε ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας στην Επιτροπή της Βουλής επί του σχεδίου του Προϋπολογισμού, όπου και ανέδειξε εκ νέου τις δύο βασικές αβεβαιότητες του Προϋπολογισμού.
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, η πρώτη προϋπόθεση είναι μια εκτίμηση για την ύφεση της τάξεως του μείον 2,8%, όταν φέτος υπολογίζεται στη καλλίτερη περίπτωση στο 5,5%. Η μείωση της ύφεσης στο μισό -σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών- μπορεί να επιτευχθεί αν δει κανείς τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας π.χ. τον τουρισμό, τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, αλλά στη πραγματικότητα όπως τονίζει ο κ. Βενιζέλος, για να περιοριστεί η ύφεση και να βγουν οι προβλέψεις για τα έσοδα, θα πρέπει να λειτουργήσει η χρηματοοικονομική σφαίρα, να επιτευχθεί η επιθυμητή ρευστότητα, η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και βέβαια να πληρώσει το κράτος τις υποχρεώσεις του τις ληξιπρόθεσμες στην αγορά- περίπου 6,5 δισ ευρώ αυτή τη στιγμή- να λειτουργήσει το ΕΣΠΑ και το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ανασυγκρότησης.
Εξίσου δύσκολη αν όχι πιο δύσκολη είναι η δεύτερη προϋπόθεση, αφού αφορά στην επίτευξη των στόχων του PSI. Κι εδώ ο κ. Βενιζέλος επιχείρησε να στείλει κι ένα μήνυμα προς τα έξω, επισημαίνοντας ότι εάν δεν πετύχουμε τους στόχους η αποτυχία δεν θα είναι ελληνική, θα είναι μία αποτυχία του επίσημου τομέα, διότι, εάν δεν πετύχουμε τους στόχους δεν υπάρχει απλώς χρηματοδοτικό κενό μέχρι το 2014, αλλά ανατροπή όλων των δεδομένων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.