Βόλτα στο Μιλάνο -Τα θρυλικότερα καταστήματα και οι ιστορίες τους [εικόνες]

Πολλά από τα καταστήματα και εστιατόρια που συναντά κανείς στους λιθόστρωτους δρόμους του ΜΙλάνου, έχουν ακμάσει εδώ και δεκαετίες, περνώντας από γενιά σε γενιά.

Όλα τους έχουν και μια ξεχωριστή ιστορία να διηγηθούν για τον πρώτο ιδιοκτήτη, τους θαμώνες και τους περαστικούς.

Ο Ιταλός φωτογράφος Marco Valmarana παρουσιάζει μία σειρά φωτογραφιών, στην οποία συνεργάστηκε με την Pixartprinting με από την οποία επιχειρεί μια περιήγηση στην Ιταλική πόλη μέσα από τις επιγραφές καταστημάτων. Τίτλος της δουλειάς του «Milan Re-Tale».
Οι επιγραφές των καταστημάτων είναι «σύμβολα της εφευρετικότητας, χάρης και φινέτσας με την οποία έκανε κανείς δουλειές στο παρελθόν» τονίζεται στην ιστοσελίδα της Milan Re-Tale.

Γοητευτικές ιστορίες πίσω απο τις βιτρίνες

Κάποτε έπρεπε να βγάλεις το καπέλο σου για να μπεις μέσα. Το Βιβλιοπωλείο Bocca απο το 1775 ίσως το παλαιότερο της πόλης. Άνοιξε από τους αδελφούς Bocca οι οποίοι αρχικά είχαν 5 καταστήματα, ενώ μόνο αυτό του Μιλάνου παραμένει ανοιχτό. Πλέον αποπνέει αέρα τέχνης, ωστόσο, μέσα στο μαγαζί, είναι ορατά τα σημάδια του 18ου αιώνα. Το μαγαζί φιλοδοξεί να κρατήσει την παράδοση τόσων χρόνων στο χώρο του βιβλίου, μιας και πλέον ανανέωσε την άδεια του μέχρι το 2025 ενώ υπέγραψε και συνεργασία με νέο εκδοτικό οίκο.

Ο Αρνάλντο Κερικέτι άνοιξε το κατάστημα οπτικών και φωτογραφίας το 1914. Παρέμεινε ριζωμένο στα σταυροδρόμια μεταξύ της Corso di Porta Romana και της Corso di Porta Vigentina, παρά τις πολλές μετακομίσεις, η τελευταία εκ των οποίων μετά από βομβαρδισμό. Η επιγραφή που βλέπουμε σήμερα χρονολογείται από το 1945.

Η 88χρονη Άντα Κομορέτο λειτουργεί το κατάστημα ηλεκτρικών ειδών που άνοιξε ο πατέρας της το 1943. Πού; Στην Corso Como, την καινούργια καρδιά της νυχτερινής ζωής στο Μιλάνο. «Η Κόρσο Κόμο δεν είναι πια γειτονιά» παραπονιέται «οι σχέσεις μεταξύ γειτόνων δεν υπάρχουν πια, οι υπάλληλοι των καταστημάτων έρχονται και φεύγουν, δεν είναι ιδιοκτήτες». «Από την άλλη, αυτό είναι το μωρό μου» λέει για το μαγαζί της (στο οποίο δεν γίνονται δεκτές πιστωτικές).

Ο Λουίτζι Γκρέκι άνοιξε το ζαχαροπλαστείο του, το 1959, στην Via Piero della Francesca. Η επιχείρηση είναι οικογενειακή, στο τιμόνι σήμερα είναι ο γιος του, ο Αντόνιο που δηλώνει ότι δεν πρόκειται να κάνει συμβιβασμούς ούτε σε θέματα ποιότητας ούτε όσον αφορά την πρωτοτυπία. «Αυτά τα δυο είναι κάτι για το οποίο είμαστε υπερήφανοι, πάντα αξίζει ο κόπος. Ακόμη και σε καιρούς κρίσης» λέει. Δουλεύει 12 με 15 ώρες την ημέρα, κανακεύοντας μια όλο και πιο απαιτητική πελατεία. «Είναι τέτοια ευχαρίστηση να τους βλέπεις να χαμογελούν. Ειδικά, τα Χριστούγεννα...»

Το 1909, ο Κονστάντε Μπονβίνι άνοιξε το κατάστημά του με χαρτικά και γραφική ύλη. Με την πρώτη τυπογραφική μηχανή του, μία Pedalina, άρχισε να τυπώνει μπίζνες καρντς, προσκλήσεις και χαρτιά αλληλογραφίας. Η επιχείρηση πέρασε στα χέρια της κόρης του, Λέιλα και του συζύγου της, Λουίτζι Καμπιέρι. Το 2012, έπρεπε να το πουλήσει, σκέφτηκε και να το κλείσει, αλλά μια ομάδα ενθουσιωδών φίλων ανέλαβε. Ο σημερινός μάνατζερ, Εντοάρντο Φόντι, υπογραμμίζει ότι η παλιά επίπλωση ανανεώθηκε για να είναι και πάλι λειτουργική. Ακόμη και η επιγραφή του 1909.