Ένα από τα πιο ενεργά στελέχη της γνωστής εσωκομματικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με την ονομασία «53», ο Πάνος Λάμπρου δημοσίευσε σήμερα κείμενο του στην εφημερίδα «Εποχή» με το οποίο δηλώνει ότι οι σύντροφοι του θα συνεχίσουν να μιλούν και να πράττουν.
Ισχυριζόμενος ότι η ομάδα στην οποία μετέχει παρουσιάζεται εσκεμμένα από τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης ως η «εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ», υποστηρίζει ότι αυτό γίνεται «βάσει σχεδίου».
Σύμφωνα με τα όσα γράφει ο γνωστός και για τις επαφές του με προφυλακισμένους και καταδικασμένους τρομοκράτες εκ μέρους της κυβέρνησης, το σχέδιο τους αυτό δεν αποτελεί απλά μέρος μιας επικοινωνιακής στρατηγικής, αλλά στοχεύει κυρίως στην επικράτηση τους σε ιδεολογικό επίπεδο, αφού επιχειρούν -απαξιώνοντας τους- να «τελειώσουν με την Αριστερά».
Ολόκληρο το άρθρο του κ. Λάμπρου:
Να μιλήσουμε για εμάς
Δεν ξέρω αν έχουν ειπωθεί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τόσα πολλά για μια εσωκομματική τάση, όπως για την Πρωτοβουλία Μελών 53+ του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περισσότερα, βέβαια, προέρχονται από τα δεξιά, που ξεψαχνίζουν οτιδήποτε κινείται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι “53+”, έγιναν πρώτο θέμα σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων, ακόμα και πρώτη ή δεύτερη είδηση σε κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ιδού, ορισμένοι χαρακτηριστικοί τίτλοι: “Επιστρέφουν οι 53”, “Τραβούν το αριστερό αφτί του Τσίπρα”, “Οι 53 σφυροκοπούν”, “Οι 53 εσωκομματική πληγή”, “Κατά της συμφωνίας για το προσφυγικό οι 53”, “Καταψήφισαν οι 53 στην Πολιτική Γραμματεία”, “Μήνυμα σε Τσίπρα από τους 53”… και άλλα πολλά, που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Την ίδια στιγμή, μέλη των 53+ μπαίνουν βάναυσα στο στόχαστρο των συστημικών ΜΜΕ, ο Κ. Μητσοτάκης κάνει ειδικές αναφορές, ξένα, κυρίως γερμανικά περιοδικά και εφημερίδες θέτουν ανοιχτά ερωτήματα για την τάση, στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχολιάζουν επικριτικά, ενώ το κείμενο των έντεκα σημείων της τάσης προκάλεσε ποικίλα σχόλια από αρθρογράφους, που επιτίθενται με σφοδρότητα στους 53+.
Το σχέδιο του αντιπάλου
Ποιος είναι άραγε ο στόχος τους; Θέλουν απλώς να δείξουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει εσωκομματικό πρόβλημα; Ή μήπως κάτι περισσότερο; Αν είναι μόνο αυτό, δεν χρειάζεται ούτε καν μια αράδα σχολιασμού από την πλευρά μας. Τη δουλειά τους κάνουν, άλλωστε.
Ωστόσο, η εμμονή τους, οι αναφορές σε συγκεκριμένα ζητήματα, η στοχοποίηση προσώπων, δείχνει ότι μια τέτοια προσέγγιση, μάλλον είναι λάθος.
Το σχέδιό τους το είχαν δείξει εξαρχής. Έπρεπε να κατασκευάσουν το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, αυτού του άγνωστου για πολλούς, που να ανακατεύει τα πάντα. Και προσαρμογή και ανυπακοή. Και συνταγματικό τόξο και ολίγον τρομοκρατία. Και μετριοπαθής δύναμη και άκρα αριστερά.
Την ίδια ώρα, λοιπόν, που τον εγκαλούν για τα μέτρα (που αυτοί δεν θα ψηφίσουν, ως αντιλαϊκά), οι κατηγορίες για λαϊκισμό πέφτουν βροχή. Την ίδια ώρα που κατηγορούν την κυβέρνηση για… δεξιά πολιτική, καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως άκρα αριστερά. Απευθύνονται στο συντηρητικό κοινό τους, αλλά και σε “μεσαία” κοινωνικά στρώματα, έτσι ώστε να αποδομήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ απ΄ όλες τις πλευρές.
Όμως, η εμμονή του αντιπάλου δεν μπορεί να εξηγηθεί αποκλειστικά στις επικοινωνιακές ανάγκες. Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία και οι συνοδοιπόροι της, αντιμετωπίζουν τα ζητήματα από ταξική και ιδεολογική σκοπιά και ομολογούμε ότι το κάνουν με συνέπεια.
Η πρώτη ομιλία του Κ. Μητσοτάκη ως αρχηγού του κόμματός του στη Βουλή ήταν χαρακτηριστική για τη νεοφιλελεύθερη οπτική, αλλά και για τον βαθύ συντηρητισμό του. Στην πρόσφατη ομιλία του, επίσης στη Βουλή, με αφορμή την προ ημερήσιας συζήτηση για την ασφάλεια, που προκάλεσε ο ίδιος, ήταν αποκαλυπτικός ως προς το ιδεολογικό του στίγμα. Η… ασφάλεια πάνω απ΄ όλα, πάνω από δικαιώματα, πάνω από ελευθερίες. Και για να είναι απολύτως σαφής, καυτηρίασε την ανακοίνωση του τμήματος Δικαιωμάτων, που ζητούσε τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, αναφέρθηκε στους 53+ για το προσφυγικό, ενώ αναρωτήθηκε (;) αν ο Αλέξης Τσίπρας με έχει διώξει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε ο ίδιος με τους νεολαίους του, που τους διέγραψε εν μία νυκτί και χωρίς φυσικά να ρωτήσει κανέναν!
Μάχη για την ιδεολογική ηγεμονία
Στην προκειμένη, δεν είναι αμελητέο ή ελάσσονος σημασίας, να υπάρχουν σε ένα κόμμα, που είναι στην κυβέρνηση, άνθρωποι, απόψεις και πρακτικές, που έρχονται σε ανοιχτή σύγκρουση με τον ιδεολογικό πυρήνα του συστήματός τους. Αυτό δεν γίνεται εύκολα και ανώδυνα ανεκτό. Μπορεί όσο ήμασταν στην αντιπολίτευση να μας πέρναγαν στα… ψιλά, αλλά τώρα, που η αριστερά είναι στην κυβέρνηση, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, συνθήκες επιτροπείας, θεωρείται πρόκληση στα ιερά και τα όσια του κοινωνικού συντηρητισμού.
Δεν στέλνουν απλώς μήνυμα “τελειώστε με τα βαρίδια”, που το κάνουν, επιδιώκουν στην ουσία να τελειώνουν με την αριστερά. Αυτό που οι ίδιοι λένε με την αριστερή ηγεμονία που οικοδομήθηκε τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Και αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται στα μνημόνια ως αντίπαλο πολιτικό σχέδιο, ως επιβολή και πραξικόπημα. Αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει ανακοινώσεις, που καλούν τους εργαζόμενους και τους άνεργους να συμμετάσχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τους φτωχούς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όσο δίνουμε τη μάχη της αλληλεγγύης, όσο επιχειρούμε να εφαρμόσουμε ένα παράλληλο πρόγραμμα, όσο πολλοί και πολλές από μας εκδηλώνουμε την κατηγορηματική αντίθεσή μας στη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία.
Αυτό δεν γίνεται όσο μιλάμε για τα εργασιακά, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, τις ελευθερίες, όσο δεν συμβιβαζόμαστε με την ιδέα μιας Ευρώπης φρούριο, όσο υπερασπιζόμαστε το δημόσιο χώρο και το δημόσιο πλούτο. Όσο θίγουμε -έτσι το αντιλαμβάνονται- τη ρήση “πατρίς – θρησκεία – οικογένεια”, όσο μιλάμε για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τα δικαιώματα των φυλακισμένων, για την αντιαπαγορευτική πολιτική και τις εξαρτήσεις. Όσο πολεμάμε τον ρατσισμό τον εθνικισμό και τον φασισμό,όσο δεν ξεχνάμε τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, όσο ο μαρξισμός είναι μπροστά μας, όσο εμείς οι ίδιοι, όταν χρειάζεται, ερχόμαστε σε αντίθεση με την κυβέρνησή μας. Αυτό τους ενοχλεί και λένε “ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ”… Τους ενοχλούν όλα αυτά γιατί αντιλαμβάνονται ότι δεν τελείωσαν με την αριστερά…
Ένας δύσκολος δρόμος
Όλο αυτό το διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας εκατοντάδες άρθρα για την Πρωτοβουλία Μελών 53+, τα περισσότερα από τα οποία είναι ανάξια οποιουδήποτε σχολιασμού. Εξαρχής, άλλωστε, είχαμε πει ότι το ιδεολογικό μας ρεύμα, η τάση μας, λειτουργεί ανοιχτά. Τα μέλη του κόμματος και της Νεολαίας, γνωρίζουν τι λέμε, επιδιώκουμε το διάλογο, την ώσμωση, τις εσωτερικές ανασυνθέσεις. Δεν είμαστε κλειστό κλαμπ. Η πανελλαδική σύσκεψη ήταν ανοιχτή, το κείμενο των έντεκα σημείων αναρτημένο στο σάιτ commonality.
Την άποψή μας, που δεν είναι απαραίτητα ενιαία,κάθε φορά, τις εκφράζουμε στα όργανα και στις κομματικές συνελεύσεις, αλλά και δημόσια.
Γνωρίζουμε ότι ο ρόλος μας ως τάση, σε ένα μαζικό κόμμα που αυτή τη στιγμή είναι στην κυβέρνηση, δεν είναι εύκολος. Δίνουμε μια μάχη μετά από ήττα. Ζούμε με αντιφάσεις και δεν φοβόμαστε να το πούμε. Έχουμε αμφιβολίες, επίσης δεν το κρύβουμε. Παλεύουμε για να νικήσουμε.
Διόλου εύκολη υπόθεση. Ο εχθρός είναι πανίσχυρος, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στον κόσμο της αριστεράς. Υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις, ενοχλητικές, που δημιουργούν ερωτηματικά στον λαϊκό κόσμο, που υποφέρει στην καθημερινότητά του. Αναζητάμε εναλλακτικές, δρόμους απεγκλωβισμού από επιτροπεία και μνημόνια. Ζούμε στην Ευρώπη, αλλά παλεύουμε για μια άλλη Ευρώπη, που θα κινείται σε απόλυτη αντίθεση με το σημερινό έκτρωμα της Ε.Ε.
Διεκδικούμε μια διαφορετική πορεία. Το λέμε. Πιστεύουμε ότι μπορούν να γίνουν βήματα, που θα αλλάξουν το τοπίο και τις συνειδήσεις. Χρειάζονται, όμως, τολμηροί βηματισμοί, ανταγωνιστικό σχέδιο με αρχή μέση και τέλος. Η διάκριση αριστεράς – δεξιάς, παραμένει υπαρκτή και αυτή που μπορεί να δώσει απαντήσεις, αρκεί να ξεδιπλωθεί, να γίνει παράδειγμα, εφαρμοσμένη πολιτική εκεί που στις σημερινές συνθήκες μπορεί.
Η Πρωτοβουλία Μελών 53+, θα συνεχίσει να μιλά και να πράττει.