Για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του Τσίπρα στον ελληνικό λαό και τις αποτυχίες της κυβέρνησης του, κάνουν λόγο σε άρθρο τους στο ιταλικό πολιτικό ηλεκτρονικό περιοδικό «Eastonline» δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι.
Ο Φαμπρίτσιο Γκορία και ο Μάρτα Οταβιάνι αναφέρουν στο κείμενο τους ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα κατεστραμμένη και ανίκανη να ξανασηκωθεί. Αυτή ήταν η Ελλάδα το 2010, αυτή είναι και η Ελλάδα σήμερα 6,5 χρόνια μετά». Στο κείμενο αναφέρεται ότι υπάρχει από την μία πλευρά το ΔΝΤ και η Λαγκάρντ και από την άλλη το Eurogroup και ο Ντάισελμπλουμ και στην μέση είναι η Ελλάδα και ο ESM.
«Στην τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup, προέκυψε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και καιρό στην Ουάσιγκτον. Υπάρχει ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί. Ένα ακόμα. Ήδη κατά τη διάρκεια των συναντήσεων του ΔΝΤ την άνοιξη είχε συζητηθεί η επικείμενη αναθεώρηση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων που είχε υποσχεθεί η Αθήνα» αναφέρεται και στο κείμενο αξιωματούχος του ΔΝΤ κάνει λόγο για απογοητευτική κατάσταση τονίζοντας «το πιθανό δημοσιονομικό κενό στην εφαρμογή του προγράμματος, σε συνολική βάση, είναι γύρω στα 8 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις μας».
«Η κατάσταση δεν είναι ρόδινη, αλλά θα μπορούσε να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο» τονίζει το κείμενο όπου μιλά ακόμη ένας αξιωματούχος του ΔΝΤ και δηλώνει «η γραμμή του ΔΝΤ είναι πάντα η ίδια: Η Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν έχει αειφόρο οικονομία, ούτε ένα βιώσιμο χρέος. Πρέπει, λοιπόν, να υπολογιστεί μία ελάφρυνση του χρέους. Το ΔΝΤ το συζητά όπως έχει πει η Λαγκάρντ, αλλά η Ευρώπη δεν θέλει να το συζητήσει. Ή καλύτερα, όχι πριν την εφαρμογή μέρους του τρέχοντος προγράμματος στήριξης» υπενθυμίζοντας τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ, σύμφωνα με τις οποίες η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους μπορεί να ξεκινήσει από το 2018.
Από την άλλη, το East αναφέρει πως πολλοί είναι οι οικονομικοί αναλυτές της Ευρωζώνης που επιρρίπτουν ευθύνες στη Γερμανία. Όπως εξηγεί στο περιοδικό μέλος της ομάδας του Euroworking group «η φωνή των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι ξεκάθαρη και ήδη εργαζόμαστε για ένα πιθανό άνοιγμα στις προτάσεις του ΔΝΤ ακόμα και σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας».
«Κανείς δεν επιθυμεί ένα ρήγμα με τη σχέση με το ΔΝΤ, αλλά την ίδια ώρα δεν επιθυμεί το πρόγραμμα στήριξης να μην ολοκληρωθεί όπως αναμένεται», προσθέτει ο Ευρωπαίος αξιωματούχος. «Με λίγα λόγια, για μία ακόμα φορά, όλα εξαρτώνται από την Αθήνα. Και αυτό δεν είναι θετικό, ούτε βραχυπρόθεσμα, ούτε μακροπρόθεσμα. Ο Τσίπρας ρισκάρει δύο πράγματα, κυρίως. Το πρώτο είναι να επανέλθει ο κίνδυνος χρεοκοπίας με τη συμφωνία με τους διεθνείς πιστωτές να μην ευοδωθεί. Το δεύτερο, που είναι πιο πιθανό, είναι να δημιουργηθεί γύρω του μία σαιξπηρική αύρα του “πολύς θόρυβος για το τίποτα” με ολοένα περισσότερους ψηφοφόρους στην Ελλάδα να ξεκινήσουν να διερωτώνται ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνησή του και στην προηγούμενη, της εθνικής σωτηρίας, με ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά», συνεχίζει το κείμενο.
Την ίδια στιγμή, οι δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι εξηγούν πως μετά την αποχώρηση του Γιάνη Βαρουφάκη, «τη βρώμικη δουλειά κάνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που κατάλαβε περισσότερο από όλους ένα πράγμα: Τα όρια της διαπραγμάτευσης είναι λιγοστά και η έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε την καταστροφή της χώρας. Έχει συμφιλιωθεί με αυτή την ιδέα και ο ίδιος ο Τσίπρας. Εκείνος που ήθελε να ορίσει μία διαφορετική πορεία, όχι μόνο εφαρμόζει πολιτικές προς την Ευρώπη πολύ κοντινές με εκείνες του προκατόχου του, Σαμαρά, αλλά πρέπει να υποστεί και την ειρωνεία του νεοεκλεγέντος προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη. Και θα μπορούσε να γίνουν χειρότερα τα πράγματα, καθώς σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ο Τσίπρας τον Ιούνιο θα ξεκινήσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από το οποίο θα ακολουθήσει ανασχηματισμός της κυβέρνησης».
Από την άλλη, το κείμενο αναφέρεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος «τρίβει τα χέρια του στην ιδέα των νέων εκλογών, οι οποίες όταν θα διεξαχθούν, ο Τσίπρας θα φτάσει «εξαντλημένος».
Η αίσθηση της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών, αλλά και της Αθήνας, είναι ότι δεν έχει την πολιτική διάθεση να επαναφέρει τη χώρα στις ράγες που χάθηκαν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. «Το πρόβλημα είναι ότι παρά τις προσπάθειες των διεθνών πιστωτών να κάνουν ανταγωνιστική την Ελλάδα, είναι οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί που δε θέλουν να την κάνουν ανταγωνιστική», δηλώνει στο East αξιωματούχος της Κομισιόν.