Η ιστορία της ζωής του Τζέιμι Βάρντι είναι βγαλμένη από τα μυθιστορήματα. Μόνο που και αυτά κάποιες φορές είναι βγαλμένα από την ίδια τη ζωή. Ο 29χρονος είδε την καριέρα να πιάνει... πάτο και την εκτόξευσε όπως ο ίδιος ισχυρίζεται μέσω του εκρηκτικού χαρακτήρα του. Αν ξεχωρίζει ένα από τα πολλά παρατσούκλια που του έχουν δώσει, τότε αυτό είναι «Το Κανόνι».
Γεννημένος στο Σέφιλντ το 1987, η οικογένειά του δεν ξέφευγε από τα κλασικά πρότυπα μιας αγγλικής φαμίλιας μικροαστών. Ο Βάρντι, ένα αδύνατο και μετρίου αναστήματος αγόρι, ήταν πάντα πρώτο στις «κοκκορομαχίες», υπερασπιζόταν τους φίλους του μέχρι τέλους και διαρκώς έδειχνε μια ακούραστη διάθεση να παλέψει σε ότι είχε να κάνει με την προσπάθεια για την επιτυχία!
Κάπως έτσι, σε ηλικία 15 ετών πηγαίνει να μάθει ποδόσφαιρο στην Σέφιλντ Γουένσντεϊ, της οποίας όμως ο προπονητής της ομάδας, δεν βρίσκει κάτι εξαιρετικό στα πόδια του Βάρντι. Ο νεαρός Άγγλος παίρνει απόφαση πως δεν μπορεί να ξεκινήσει σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο την καριέρα του και έναντι 30 λιρών την εβδομάδα συνεχίζει στην Stocksbridge Park Steels, μια ομάδα ερασιτεχνική, στην οποία θα χρειαστεί μάλιστα 4 χρόνια για να πάρει θέση βασικού.Παράλληλα, η εργασία του σε ένα εργοστάσιο ως εργάτης δεν του επιτρέπει να προπονείται σωστά και να βελτιώνεται αφού το 12ωρο καθημερινό ωράριο τον εξαντλεί.
Το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα το 2007, θα τον βρει βελτιωμένο στα τελειώματα αλλά με το κορμί του να μην έχει πάρει την απαιτούμενη μυική μάζα, δυσκολεύεται να πείσει πως μπορεί να σταθεί απέναντι στις σκληρές άμυνες των μεγαλύτερων κατηγοριών.
Οι περιοριστικοί όροι
Ενα βράδυ μάλιστα, ενεπλάκη σε καυγά έξω από μια παμπ προκειμένου να υπερασπιστεί τον φίλο του που δέχθηκε επίθεση. Στο δικαστήριο του καταλογίζεται ως ελαφρυντικό πως δεν ξεκίνησε τον καυγά, όμως ήταν αυτός που τον τελείωσε. Για έξι μήνες, κυκλοφορεί με ειδικό βραχιόλι στο χέρι και αναγκάζεται να επιστρέφει στο σπίτι στις 20:00 κάθε μέρα.Ακόμη και όταν είχε αγώνα, με αποτέλεσμα να παίζει διαρκώς μόνο έως το 60ο λεπτό ώστε να προλάβει να επιστρέψει.
Κι όμως, η Χάλιφαξ, η οποία τη σεζόν 2010-2011 αγωνιζόταν στην Conference, θεωρεί πως δεν έχει να χάσει κάτι αν επενδύσει 15.000 λίρες για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος έχει αποκτήσει μια ερωτική σχέση με τα δίχτυα και που βγάζει έναν «τσαμπουκά». Με 27 γκολ σε 37 συμμετοχές αρχίζει να βλέπει το όνομά του στις εφημερίδες και η Φλίτγουντ εκμεταλλεύεται το γεγονός πως οι άνθρωποι της Χάλιφαξ δεν είχαν προβλέψει στο συμβόλαιο να τον κρατήσουν για περισσότερο από μια σεζόν.
Το ξεκίνημα στην Φλίτγουντ ονειρεμένο. Χαρίζει στην ομάδα του δύο διαδοχικές προκρίσεις στο Κύπελλο και το Ιανουάριο του 2012, η Μπλάκπουλ προσφέρει 750.000 λίρες για να τον αποκτήσει όμως η Φλίγουντ ζητάει 1 εκατομμύριο λίρες. Ο Βάρντι σημειώνει 31 γκολ σε 36 εμφανίσεις και το καλοκαίρι του 2012, ο Νάιτζελ Πίρσον βγάζει από το ταμείο της Λέστερ το ποσό που ζητούσε η Φλίτγουντ για να τον αποκτήσει.
Η πρώτη χρονιά είναι καταστροφική. Ο κόσμος δυσανασχετεί με τις εμφανίσεις του και τον Μάιο ζητάει από τον Πίρσον να τον αποδεσμεύσει για να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Ευτυχώς για το ίδιο το ποδόσφαιρο, ο πρώην προπονητής του τον πείθει να το παλέψει για μια ακόμη σεζόν. Εκεί είναι που ο Βάρντι αρχίζει να μεταμορφώνεται.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 πρωταγωνιστεί στην επική ανατροπή επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον Απρίλιο της ίδιας σεζόν ανακηρύσσεται σε παίκτη του μήνα στην Αγγλία. Ο Βάρντι αρχίζει να γίνεται γνωστός και εκτός των στενών συνόρων του Λέστερ και ο ερχομός του Κλάουντιο Ρανιέρι, θα τον εκτοξεύσει αφού ο Ιταλός θα φροντίσει να εκμεταλλευτεί αυτά ακριβώς που μπορούσε να προσφέρει ο 29χρονος.
«Το Κανόνι» θα πετύχει 22 εκρήξεις μέχρι σήμερα, οι αντίπαλοι αμυντικοί σε πολλές φάσεις δεν τον έβλεπαν καν να ξεπετάγεται στην πλάτη τους και η ζωή του μέσα στον επόμενο χρόνο θα γυριστεί ταινία στο Χόλιγουντ. Ο νεαρός από το Σέφιλντ, μετέτρεψε τον τσαμπουκά του στις αγγλικές γειτονιές, σε μια μαζική δύναμη εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Αχαλίνωτος, μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και ένα Lifestory που όμοιό του δύσκολα συναντά κανείς.
Αν κάτι έχουν να θυμούνται οι παλαιότεροι συμπαίκτες του είναι πως ποτέ δεν φοβόταν κανέναν. «Τον έβλεπα κοκαλιάρη και απορούσα πως γινόταν να πλακώνεται με κάτι θηρία που είχαμε για αντιπάλους» δήλωσε φέτος ο παρτενέρ του στην επίθεση της Φλίτγουντ το 2012, Αντι Μάνγκαν. Τα είπε όλα...