Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (terra_gelida@hotmail.com ) ονειρεύεται τον βρικόλακα που τον ξεπαρθένεψε μια «Χαραυγή», σε ένα ξέσαλλο ερωτικό «Τρίο» στο οποίο για να μη του βγει το όνομα προτίμησε να παραμείνει «Ανώνυμος» και συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει χειρότερα από κάθε άλλον: Να γράφει για σινεμά.
ΧΑΡΑΥΓΗ ΜΕΡΟΣ 1ο / BREAKING DAWN PART 1: «Από έξω Μπέλα κι από μέσα κατσιβέλα»
Βαθμολογία: 2 / 5
Με το χαρακτήρα που έχω, αν ήμουν κορασίδα ετών 16 (δηλαδή το ηλικιακό target group στο οποίο απευθύνεται η βαμπιρομαντζάδα του Λυκόφωτος) θα έβρισκα πολύ πιο ευχάριστη την εμπειρία μιας επώδυνης παρθενοραφής από το να κάτσω να ξαναδω τη Χαραυγή. Επειδή όμως δεν είναι όλα τα 16χρονα ξετσίπωτες σαν του λόγου μου, αναγνωρίζω πως στην πλειοψηφία του συγκεκριμένου ηλικιακού target group, το συγκεκριμένο νεροζούμι μπορεί να είναι ταμάμ. Με εξαίρεση την πρώτη ταινία της σειράς που είχε μια εδιαφέρουσα ροκιά, όλες οι υπόλοιπες (που θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν συμπτυχθεί σε μία) δεν είναι τίποτα άλλλο από ένα φλύαρο άρλεκιν χωρίς σεξ, που αφορά σε μία προβληματισμένη μελαχρινή έφηβη, η οποία πρέπει να διιαλέξει αν θα της δαγκώσει πρώτος το πολύτιμο της ένας αμφισεξουαλικός βαμπιρέλος με τη μούρη κάτασπρη από πούδρα ή ένας gay oriented στο look, λυκάνθρωπος που κυκλοφορεί ημίγυμνος, με βερμούδα και τους κοιλιακούς φέτες. Έτσι και εδώ, τα δύο τρίτα της ταινίας, περνάνε αβάσταχτα αργά με διαλόγους «σε θέλω, πόσο σε θέλω αλλά θέλω κι εσένα που δε σε θέλω όσο θέλω τον άλλον που τόσο τον θέλω αλλά είμαι γεμάτη μόνο και με τους δύο σας» και τέτοια κουλά. Μοναδικό ενδιαφέρον σε αυτή την ταινία της σειράς, το γεγονός του ότι επιτέλους η Μπέλα και ο Εδουάρδος παντρεύονται, κάνουν κι ένα ταξίδι στο Ρίο και σε κάτι καταρράκτες που μετατρέπει την ταινία σε βαμπιρική εκδοχή της Γαλάζιας Λίμνης και μετά η Μπέλα γκαστρώνεται αλλά το μωρό που είναι μισό βαμπίρι μισό άνθρωπος αρχίζει και μεγαλώνει μέσα της με γοργό ρυθμό (χτες γκαστρώθηκες, αύριο γεννάς ένα πράγμα) και της τρώει τα σωθικά και η Μπέλα χρειάζεται να πιει αίμα για να το θρέψει. Πέραν τούτου ουδέν, και κρίμα πάνω απ' όλα για τον Μπιλ Κόντον από τους Θεούς και Δαίμονες που μετά έκανε το Dreamgirls και μετά έγινε εντολοδόχος. Αν και η περίπτωση του Κόντον, αποδεικνύει αυτό που πάντα λέγαμε, ότι δηλαδή ενίοτε η αποτυχία ή η επιτυχία μιας ταινίας βαραίνει αποκλειστικά τους παραγωγούς και το σεναριογράφο. Και το λέω αυτό, γιατί κι αυτή εδώ η ταινία, που δε διαφέρει σε τίποτα από την προηγούμενη, την υπογράφει (όπως και όλες του 'Λυκόφωτος') σεναριακά ο ίδιος άνθρωπος, η Μελίσα Ρόζενμπεργκ η οποία φαίνεται να είναι και αυτή που μαζί με τους παραγωγούς επιβάλλουν αυτούς τους αβάσταχτα βαρετούς ρυθμούς μπανάλ ασέξουαλ ρομαντζάδας. Και φυσικά η μορμόνα συγγραφέας του «έπους» Στέφανι Μέγιερ, της οποίας η εμμονή με την καταδίκη του προγαμιαίου σεξ και ο γενικότερος, αλληγορικός θρησκευτικός συντηρητισμός της, αρχίζει και γίνεται πλέον ενοχλητικός. Κατά τα άλλα, υπάρχει μια περίεργη πρέζα μετεφηβικής ευαισθησίας που σώζει την κατάσταση, το πάντα προσεγμένο soundtrack και δυο τρεις χιουμοριστικές πινελιές και φυσικά τα τουριστικά και υψηλά production values που παρέχουν το χρειαζούμενο λούστρο για να κρατηθούν ανοιχτά τα βλέφαρά σου, αλλά ως εκεί.
Δείτε το trailer εδώ
ΤΡΙΟ / DREI: «Κρύο καιρός για τρίο»
Βαθμολογία: 3 / 5
Για να καταλάβεις τι κομπλεξικά πλάσματα είναι οι κριτικοί κινηματογράφου, μολονότι η συγκεκριμένη δράμεντι του Τομ Τίκβερ (Tρέξε Λόλα Τρέξε, Το Άρωμα, The International) είναι μία από τις πιο ευχάριστες, τσαχπίνικες, κινητικές και οπτικά ανταποδοτικές δημιουργίες του σκηνοθέτη, οι περισσότεροι θεωρητικοί την ξεπέρασαν ως ανάξια λόγου, μόνο και μόνο επειδή δεν υποφέρει απο τη βαρυγδουπίαση των τελευταίων του δημιουργιών. Και όμως, η πλάκα είναι πως ο Τίκβερ, φαίνεται να ξαναβρίσκει όχι μόνο τη χαρά της ζωής, αλλά και της κάμερας και της ταχύτητας με την οποία μας συστήθηκε, δημιουργώντας ένα φρέσκο και απελευθερωμένο ερωτικό τρίγωνο παντός γούστου ενώπιον Θεού (ο οποίος σε πολλές φάσεις παίζει το ρόλο του ματιού της κάμερας) και φυσικά ανθρώπων, αποφεύγοντας με τον καλύτερο τρόπο ηθικολογίες και εύκολα συμπεράσματα. Ένα ζευγάρι 40άρηδων στο Βερολίνο, η Χάνα και ο Σιμόν, ερωτεύονται χωρίς να το ξέρουν τον ίδιο άντρα, τον Αδάμ. Από την αμηχανία στο δράμα, στην κωμωδία και τη γέννηση ενός θαυμαστού καινούργιου κόσμου, ο Τίκβερ διανύει τις αποστάσεις με τη χάρη καλλιτεχνικού πατινάζ, χρησιμοποιεί τους χώρους και τους ανθρώπους μέσα σε αυτούς σαν art installation, τσεκάρει χωρίς να κουράζει, ερωτικές συμπεριφορές και θεωρίες και παραδίδει χωρίς ενοχές ένα υπερκινητικό χάρμα οφθαλμών και ραφινάτων συναισθηματικών αντιδράσεων που σου χαρίζει χαμόγελο στην έξοδο σου από την αίθουσα.
Δείτε το trailer εδώ
ΑΝΩΝΥΜΟΣ / ANONYMOYS: «Σεξ πυρ και μανία»
Βαθμολογία: 3 / 5
Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι και μπορεί μεν ο καταστραφολόγος Ρόλαντ Έμεριχ εδώ να επιχειρεί (με σουξέ, στιλ και ακρίβεια) να αλλάξει ύφος και πορεία από τις καταστροφολογίες της Μέρας Ανεξαρτησίας και του 2012, το κάνει όμως πατώντας πάνω σε μία ακόμα θεωρία συνομωσίας την οποία και όπως συνηθίζει, παίρνει εντελώς στα σοβαρά. Πράγμα που εν προκειμένω δεν είναι κακό (όπως τον κατηγορούν για τη συγκεκριμένη ταινία διάφοροι) γιατί αν δεν πάρεις εσύ ο ίδιος το μύθο σου στα σοβαρά, πως να τον πάρει στα σοβαρά το κοινό σου και να παρασυρθεί; Με αφορμή την παραφιλολογία γύρω από την πραγματική ταυτότητα του Σέξπιρ, ο Έμεριχ ακολουθεί μία από τις δημοφιλέστερες θεωρίες σύμφωνα με την οποία, πραγματικός συγγραφέας των αριστουργημάτων ήταν ο Ερλ της Οξφόρδης, εραστής και κάτι άλλο που θα δείτε στο φινάλε, της βασίλισσας Ελισσάβετ, την οποία στα νιάτα της, την υποδύεται η Τζόελι Ρίτσαρντσον (από το Nip / Tuck) και σε μεγάλη ηλικία η μητέρα της στη ζωή, θεϊκή όπως πάντα, Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Με αφορμή αυτή τη σχέση ο σεναριογράφος Τζον Ορλόφ στήνει ένα συναρπαστικό πολιτικό και λογοτεχνικό θρίλερ, παιχνιδιών εξουσίας, ίντριγκας και έρωτα που το απολαμβάνεις μονορούφι. Ο Έμεριχ αξιοποιώντας την εμπειρία του στο μεγάλο, χορταστικό θέαμα, στήνει εξαιρετικές σκηνές αναπάράστασης της ζωής στο ελισαβετιανό Λονδίνο, μέσα και κυρίως έξω από το παλάτι, προσέχοντας στην εντέλεια κάθε λεπτομέρεια, από τους χώρους, όπως το περιβόητο σεξπιρικό θέατρο Globe που αισθάνεσαι ότι είσαι μέσα του, μέχρι τις φτωχογειτονιές, τα ψηφιακά πανοραμικά και τους φωτισμούς από κεριά των εσωτερικών αιθουσών που κουβαλάνε πιστοποιητικό αυθεντικότητας. Αυτό που δεν καταφέρνει, γιατί δεν το είχε ποτέ του, δεν το ΄χει και δεν τον νοιάζει να το αποκτήσει αν και εδώ του χρειαζόταν, είναι η ανάδειξη της ψυχοσύνθεσης των ηρώων και ιδίως του πρωταγωνιστή, Ερλ της Οξφόρδης που τον υποδύεται μάλλον βαρετά ο Ράις Ίφανς χωρίς προκύπτει και να δικαιολογείται το πάθος και η μεγαλοφυϊα ενός ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για τα αριστουργήματα της σεξπιρικής βιβλιοθήκης.
Δείτε το trailer εδώ
BOX OFFICE ΑΝΑΛΥΣΗ
Δεν είναι μυστικό το ότι το κινηματογραφικό γούστο του μέσου Έλληνα, όσο και να το παλεύει, δεν ξεφεύγει από το χλιμίντρισμα της βλαχάρας. «Πώς αλλιώς να εξηγηθούν οι χαμηλές για τέτοια παραγωγή, εισπράξεις του Τεν Τεν» και η εισπρακτική του πτώση κατά 41% σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα; Είδε η βλαχάρα ότι πρόκειται για κάτι σαν καρτούν, είδε επίσης ότι αφορά σε έναν ήρωα που χρειάζεται ένα μίνιμουμ σοφιστικασιόν για να τον αγαπάς, κι έστριψε. Θες και δεύτερο δείγμα της βλαχάρας; (ναι, θα γράφω τη λέξη βλαχάρα μέχρι να ξεδώσω). Στο έχω. Τα εισητήρια των εξαίρετων κατά τα άλλα Αθανάτων που έσπασαν κάθε ρεκόρ. Όχι όμως επειδή η βλαχάρα συγκινήθηκε από το εικαστικό μεγαλείο τους. Απλά επειδή ζαχάρωσε αρχαιοελληνικά μεγαλεία γιατί έτσι είναι η βλαχάρα, βρακί στον κώλο της να μην έχει να φορέσει, άμα της πούνε οι πρωτευουσιάνοι (δηλαδή το Χόλιγουντ) ότι η Ελλάδα γαμεί και δέρνει, τρέχει για να δει από πρώτο χέρι πως τη βλέπουν στα σαλόνια. Κατά τα άλλα, μια χαρά χάλια. Η "Λούφα και Παραλλαγή" αγκομαχεί με τεράστια πτώση 54,4 % από την προηγούμενη εβδομάδα κι αν φτάσει τα 200.000 πολύ της είναι, το πολύ ενδιαφέρον Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν έκλεισε κάστρα με μόλις 6.000 εισιτήρια μετά από δύο εβδομάδες σε 5 αίθουσες, ενώ ο Κατακτητής πήδηξε από τα κάστρα στην τάφρο να πνιγεί, με 800 εισιτήρια σε μια εβδομάδα μόλις 3 νέων ταινιών, δηλαδή με μηδέν σχεδόν ανταγωνισμό.
1. ΑΘΑΝΑΤΟΙ: 92.939 (138.673 σύνολο)
2.ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝ ΤΕΝ: ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΚΕΡΟΥ:
20.532 (70.018)
3. ΠΩΣ ΝΑ ΚΛΕΨΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗ: 17.283 (58.700 σύνολο)
4. ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ: 11.542 (148.128 σύνολο)
5.ΤΖΕΪΝ ΕΪΡ: 6.091 (8.214 σύνολο)