Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης Αθήνας και δανειστών μπαίνουν και μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα για να καλυφθεί το 1% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται η αύξηση του φόρου στα καύσιμα και η επιβολή τέλους τραπεζικών συναλλαγών.
Για τον μεν φόρο στα καύσιμα, οι δανειστές δεν εμφανίζονται αρνητικοί. Υπέρ αυτής της πρότασης συνηγορούν οι χαμηλές τιμές και οι διεθνείς αναλύσεις για διατήρηση διεθνών τιμών του πετρελαίου σε χαμηλά επίπεδα, τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, προβληματίζει το γεγονός ότι η εγχώρια κατανάλωση παραμένει πεσμένη.
Για το τέλος συναλλαγών, αν και οι δανειστές επιμένουν να το απορρίπτουν η ελληνική πλευρά δεν το βγάζει από το τραπέζι καθώς, όπως υπολογίζει με τέλος της τάξης του 1 τοις χιλίοις, καλύπτονται περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ, ήτοι το 1/3 των μέτρων που πρέπει να ληφθούν.
Ως προς την εμπλοκή για τη φορολογία εισοδήματος, η «πέτρα του σκανδάλου» παραμένει το αφορολόγητο. Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται διατεθειμένη να το «ψαλιδίσει» έως τις 9.100 ευρώ, με μείωση στην έκπτωση φόρου στις 2.000 αντί τις 2.100 ευρώ.
Ωστόσο το ΔΝΤ εξακολουθεί να πιέζει για αφορολόγητο 7.000 ή το πολύ 8.000 ευρώ.
Τα πυρά κύκλων του ΥΠΟΙΚ κατά του ΔΝΤ
Νωρίτερα, κύκλοι του ΥΠΟΙΚ εκτόξευσαν «πυρά» εναντίον του Ταμείου στην πιο κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Όπως αναφέρουν, «έκπληξη προκαλεί, για μία ακόμα φορά, η στάση του ΔΝΤ. Αυτή τη φορά, οι ισχυρισμοί των στελεχών του αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία στην οικονομική πολιτική».
Υποστηρίζουν ότι αν το αφορολόγητο μειωθεί πολύ για όλους, ακόμη και για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 40,000 ευρώ, τότε βοηθάμε τους φτωχούς, όχι τους πλούσιους.
Με αυτή την πρωτότυπη (;) άποψη -για την οποία Άνταμ Σμιθ, Τζον Μέιναρντ Κέινς, Μίλτον Φρίντμαν και άλλοι αντίστοιχοι οικονομολόγοι θα είχαν υπαρξιακό πρόβλημα...- είναι φανερό ότι ο... παραδοσιακός υποστηριχτής των φτωχών του πλανήτη, το Ταμείο δηλαδή, μάλλον δεν διαπραγματεύεται με την ανάλογη σοβαρότητα!».