Το κόμμα του Hassan Rohani κερδίζει συνεχώς έδαφος στο Ιράν. Το κόμμα «Ελπίδα» των ανανεωτών και μετριοπαθών του προέδρου του Ιράν κέρδισε τις εκλογές της περασμένης Παρασκευής.
Αυτές οι εκλογές ήταν κρίσιμες αφού στο Ιράν σημειώνεται μετωπική σύγκρουση ανάμεσα στους συντηρητικούς οι οποίοι δεν θέλουν άνοιγμα της χώρας και σχέση με τις ΗΠΑ (με επικεφαλής τον Ali Khamenei, και από την άλλη τους μεταρρυθμιστές, οι οποίοι είναι ευνοϊκά διακείμενοι στο άνοιγμα της χώρας και στηρίζουν τον πρόεδρο Hassan Rohani.
Παρότι ο σκληρός αγιατολλάχ Khamenei στήριξε την συμφωνία για τα πυρηνικά, εκφράζει την απέχθειά του για τις χώρες της Δύσης, κυρίως για τις ΗΠΑ, τις οποίες κατηγορεί ότι προσπαθούν να διεισδύσουν στο Ιράν.
Η νίκη του κόμματος «Ελπίδα» στην πρωτεύουσα του Ιράν δίνει ώθηση στους μεταρρυθμιστές του προέδρου Ροχάνι οι οποίοι θα εκπροσωπηθούν καλύτερα στο επόμενο κοινοβούλιο (290 έδρες), στο οποίο ως σήμερα κυριαρχούσαν οι συντηρητικοί.
Παράλληλα, στην ψηφοφορία για το 290μελές Κοινοβούλιο, οι μετριοπαθείς και μεταρρυθμιστές υποψήφιοι εξασφαλίζουν τις 29 από τις 30 έδρες της Τεχεράνης, σύμφωνα με τα μερικά αποτελέσματα.
Οι εκλογές της Παρασκευής για την ανάδειξη των 88 μελών της συνέλευσης, ενός σώματος με επιρροή αποστολή του οποίου είναι η επιλογή της ύψιστης αρχής της χώρας, του ανώτατου πνευματικού ηγέτη, διεξήχθησαν παράλληλα με τις εκλογές για την ανάδειξη των 290 μελών του κοινοβουλίου.
Είναι οι πρώτες εκλογές που διεξάγονται μετά την ιστορική πυρηνική συμφωνία που επιτεύχθηκε πέρυσι και οδήγησε στην άρση των περισσότερων από τις κυρώσεις που έχουν πλήξει την οικονομία την τελευταία δεκαετία.
Ιράν: η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
Τα αποτελέσματα των εκλογών στο Ιράν δίνουν ένα σαφές μήνυμα: οι πολίτες θέλουν μεταρρυθμίσεις. Κι οι σκληροπυρηνικοί οφείλουν να σεβαστούν το αποτέλεσμα, σχολιάζει ο Γιασμίντ Φαρουχί από τη DW.
Μια εβραϊκή παροιμία λέει: εάν υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι, διάλεξε τον τρίτο. Δεν υπάρχει καλύτερη εξήγηση από αυτή για την πολιτική συμπεριφορά των Ιρανών. Ακριβώς αυτόν τον τρίτο δρόμο επέλεξαν στις βουλευτικές εκλογές. Επειδή η αποχή από τις εκλογές θα ισοδυναμούσε με πλήρη ήττα των μεταρρυθμιστών και η πολιτική απομόνωση των σκληροπυρηνικών ήταν άγονη, οι μεταρρυθμιστές κατέστρωσαν ένα νέο σχέδιο: στόχος τους ήταν να αποδυναμώσουν τους συντηρητικούς. Έτσι λοιπόν συνέταξαν μια λίστα με τις λίγες μεταρρυθμίσεις που απομένουν να γίνουν, με μετριοπαθείς συντηρητικούς και με τους λεγόμενους «ανεξάρτητους». Αυτή η λίστα ονομαζόταν «λίστα της ελπίδας». Κι αυτή η ελπίδα νίκησε.
Η νίκη των μεταρρυθμιστών και των μετριοπαθών δυνάμεων γύρω από τον πρόεδρο Χασάν Ροχανί στην Τεχεράνη αποδεικνύει την πολιτική ωριμότητα των ανθρώπων στην πρωτεύουσα του Ιράν. Αν και η πλειοψηφία των εδρών στη Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων σε ολόκληρη τη χώρα παραμένει στα χέρια των συντηρητικών, η κυριαρχία τους στο κοινοβούλιο και το γόητρό τους έχουν δεχθεί ισχυρό πλήγμα.
Μία δημοκρατία μετ' εμποδίων
Τα μέλη της Συνέλευσης των Εμπειρογνωμόνων και της Βουλής εκλέγονται απευθείας από τους πολίτες. Αν και αυτό φαίνεται δημοκρατικό, η πραγματικότητα το διαψεύδει. Το ότι οι εκλογές στη χώρα δεν είναι ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες, το γνωρίζει η πλειοψηφία των πολιτών. Όλοι οι υποψήφιοι περνούν απ' το κόσκινο. Και μόνο εκείνοι που είναι «πιστοί στο σύστημα» μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα. Αλλά και η ίδια η «πιστότητα» δεν αποτελεί εισιτήριο για τη συμμετοχή στις εκλογές. Η τελική απόφαση ανήκει στο Συμβούλιο των Φρουρών, που αποτελεί όργανο του απολυταρχικού θεοκρατικού κράτους.
Το Συμβούλιο των Φρουρών ανήκε μέχρι σήμερα στη σφαίρα επιρροής των συντηρητικών. Το δωδεκαμελές σώμα αποτελείται από έξι ιερείς και έξι νομικούς. Οι ιερείς διορίζονται απευθείας από τον ανώτατο θρησκευτικό άρχοντα, ενώ οι νομικοί εκλέγονται από τη Βουλή. Επειδή όμως οι υποψήφιοι για τη Βουλή εγκρίνονται πρώτα από το Συμβούλιο των Φρουρών, το τελευταίο παραμένει ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του θρησκευτικού ηγέτη της χώρας Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.
Όλοι οι ανεπιθύμητοι υποψήφιοι αποκλείονται και καταγράφονται σε μια μαύρη λίστα. Ακόμη και ο Χασάν Χομεϊνί, εγγονός του Αγιατολάχ Χομεϊνί, ηγέτη της επανάστασης και ιδρυτή της Ισλαμικής Δημοκρατίας, δεν είχε δικαίωμα να είναι υποψήφιος. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας αποκλείστηκαν και γνωστοί μεταρρυθμιστές από τις εκλογές. Ο αποκλεισμός των μεταρρυθμιστών είχε σε αυτές τις εκλογές ιδιαίτερο χαρακτήρα. Σε πολλές περιφέρειες οι μεταρρυθμιστές δεν είχαν κανέναν υποψήφιο. Ή σε άλλες περιοχές υπήρχαν τόσες έδρες όσος και ο αριθμός των υποψηφίων. Έτσι λοιπόν δεν μπορούμε να μιλάμε για έκπληξη.
Ελπίδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Είναι οι πρώτες εκλογές μετά τη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ Ιράν και Δύσης τον Ιούλιο του 2015 σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας
Παρ' όλους τους περιορισμούς οι Ιρανοί έδωσαν ένα σαφές μήνυμα με την ψήφο τους. Ένα μήνυμα που οφείλουν να καταλάβουν οι συντηρητικοί, κι όσο νωρίτερα το κάνουν τόσο γρηγορότερα θα επιτευχθεί η σταθερότητα στη χώρα.
Οι Ιρανοί επέλεξαν από τη μία τους μεταρρυθμιστές και τις μετριοπαθείς δυνάμεις, ενώ από την άλλη τιμώρησαν τους σκληροπυρηνικούς. Τι πέτυχαν με τη νίκη της «λίστας της ελπίδας»;
Οι εκλογείς έδειξαν ότι δεν υποστηρίζουν την τροχιά των σκληροπυρηνικών. Έδειξαν επίσης ότι η εποχής της προκλητικής εξωτερικής πολιτικής έχει παρέλθει. Κι ακόμη ότι επιθυμούν μια ανοικτότερη κοινωνία και μια αποκλιμάκωση της πολιτικής έντασης. Τέλος έδειξαν πως έχουν διδαχθεί πολλά από το φρικτό πεπρωμένο της πολιτικής αποσταθεροποίησης στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία και πως δεν είναι πια πρόθυμοι να βαδίζουν στα σκοτεινά προς τον γκρεμό.
