Τα σκαλιά του ...δημαρχείου Θεσσαλονίκης επιλέγουν να διαβούν αρκετά νεαρά ζευγάρια για να τελέσουν το γάμο τους, καθώς η οικονομική κρίση από τη μια αλλά και η τάση να φύγουν από τα στερεότυπα, τους οδηγούν σε πολιτικό κι όχι θρησκευτικό γάμο.
Κάθε Τετάρτη απόγευμα στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης προσέρχονται γύρω στα 13 με 15 ζευγάρια μελλόνυμφων για να ανταλλάξουν όρκους αγάπης και βέρες έχοντας λάβει τις «ευλογίες» των αντιδημάρχων.
Μεταξύ των ζευγαριών είναι και αρκετοί νέοι που ζουν στο εξωτερικό, οι οποίοι κάποια στιγμή επιλέγουν να ταξιδέψουν για λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη και να παντρευτούν με πολιτικό γάμο στην πόλη τους προκειμένου να έχουν κοντά τους φίλους και τους συγγενείς τους, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Έχουν αλλάξει λίγο τα δεδομένα. Ενώ παλαιότερα ερχόταν ζευγάρια για λόγους υπηκοότητας να παντρευτούν στο δημαρχείο, τώρα έχουμε αρκετούς νέους με πλήθος συγγενών. Είναι λίγο το οικονομικό και λίγο η τάση να αποφεύγουν τα στερεότυπα, ενώ αρκετοί επιλέγουν στη συνέχεια γάμο και βάφτιση μαζί», ανέφερε το πρωί στο ραδιόφωνο του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο fm 104,9», η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης του δήμου Θεσσαλονίκης, Καλυψώ Γούλα.
Σύμφωνα με στοιχεία από το Γραφείο Πολιτικών Γάμων του δήμου Θεσσαλονίκης, μέσα στο 2015 τελέστηκαν 583 γάμοι, σημειώνοντας πάντως μια μικρή πτώση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, καθώς το 2014 είχαν τελεστεί 655 γάμοι, το 2013 ο αριθμός ανέρχονταν σε 656, ενώ το 2012 ήταν 665.
Αντίθετα, όσον αφορά τα σύμφωνα συμβίωσης, που ξεκίνησαν το 2009, παρατηρείται μια αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια. Ενώ το 2009 είχαν υπογραφεί μόλις δέκα σύμφωνα συμβίωσης στον δήμο Θεσσαλονίκης, το 2014 ο αριθμός ανήλθε σε 45 και το 2015 σε 56.
«Έχουμε αρκετά ερωτήματα για σύμφωνα συμβίωσης, ωστόσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που είναι επιφυλακτικοί», πρόσθεσε η κ. Γούλα.
«Όσον αφορά το πρώτο σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλου ζευγαριού, που υπογράφηκε τις προηγούμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη, η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης υποστήριξε πως «είναι κάτι που καθυστέρησε στην Ελλάδα γιατί είναι στοιχείο δημοκρατίας και σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων».