Τα κείμενα για τους χωρισμούς, την εγκατάλειψη, για το πώς να βγεις και πάλι στον έξω κόσμο ως single είναι πολλά, με τον/την αρθρογράφο να προσπαθούν να σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε την φάση στην οποία βρίσκεστε. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν μπορείτε να το ξεπεράσετε;
Οταν δεν σας λείπει η ιδέα της σχέσης, αλλά ο πρώην σύντροφό σας, εκείνος που πιστεύατε πως θα ζήσετε για πάντα μαζί, πως ήταν το άλλο σας μισό, εκείνον που λατρεύατε για τα ελαττώματά του και όχι για τα καλά του.
Στις πόλεις του κόσμου, λοιπόν, υπάρχουν δύο ειδών χωρισμένοι: εκείνοι που θέλουν να είναι σε μία σχέση, οπότε τους λείπει η ιδέα του ζευγαριού και εκείνοι που πραγματικά θέλουν πίσω τον πρώην σύντροφό τους.
Αυτοί οι τελευταίοι, όταν χωρίζουν, διαλύονται. Ανεξαρτήτως χαρακτήρα, αν το δείχνουν ή όχι. Γι' αυτούς οι επόμενοι μήνες είναι ένα πραγματικό μαρτύριο. Μπορεί να χαμογελούν, να πηγαίνουν στη δουλειά τους, να βγαίνουν αλλά όταν γυρνούν στο σπίτι ή είναι με τους δικούς τους ανθρώπους δείχνουν πως βρίσκονται ακόμα στην διαδικασία της επούλωσης, χωρίς βέβαια αυτή να επιτυγχάνεται.
Ναι, βγαίνουν με άλλους, αλλά λείπει αυτό το «κάτι». Αυτό το μαγικό δέσιμο, που και φαινομενικά να μην ταίριαζαν με τον άλλον υπήρχε. Που γέμιζε το μυαλό τους φωτάκια και καρδούλες κι ας μην το έδειχναν, που λάτρευαν ακόμα κι όταν κάθονταν σπίτι και τον/την έβλεπαν να βλέπει τηλεόραση, να παίζει Playstation ή να μαγειρεύει.
Τότε γιατί χώρισαν, είναι το εύλογο ερώτημα. Χώρισαν γιατί όσο και να αγαπούσε ο ένας τον άλλον, μαζί δεν πήγαιναν πουθενά. Είτε βρίσκονταν σε άλλη φάση ζωής, είτε ήταν διαφορετικοί σαν χαρακτήρες, παρόλο αυτά είναι αυτός/ή που πάντα θα τους λείπει.
Λένε πως ο χρόνος, όλα τα γιατρεύει και κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν. Οσος, όμως, καιρός κι αν περάσει, πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σας, που θα σας τον/την θυμίζει και θα σας κάνει να νοσταλγείτε στιγμές, γέλια αλλά και τσακωμούς. Μικρές συνήθειες, που ο επόμενος/η δεν θα μπορεί να διαγράψει, γιατί εκείνος/η ήταν ο ένας!