Λίαν κατατοπιστικό για το δημοσιονομικό «κενό», που βάζει «φωτιά» στη διαπραγμάτευση, είναι το άρθρο του Π. Τόμσεν, για όσους τουλάχιστον δεν ψάχνουν να βρουν πού υπάρχει κι αν υπάρχει... διαφωνία του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους και το συμφωνημένο Μνημόνιο.
Σύμφωνα με το ψηφισμένο Προϋπολογισμό, για τη διετία 2015- 2016 προβλέπονται μέτρα 7,273 δισ ευρώ, εκ των οποίων 5,732 δισ ευρώ αφορούν στο 2016.
Πρόκειται για μέτρα κατά κανόνα γνωστά, αλλά όχι απαραιτήτως ψηφισμένα, όπως για παράδειγμα οι αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος και πάνω απ' όλα η εξειδίκευση των μέτρων για την εξοικονόμηση 1,8 δισ ευρώ από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Τι άλλο προβλέπει το Μνημόνιο, το οποίο επικαλέστηκε και η εκπρόσωπος της Κομισιόν ως σημείο αναφοράς;
Ότι η Αθήνα θα πρέπει να λάβει μέτρα 1,8 δισ. ευρώ, που πρέπει να εξειδικευθούν τώρα, προκειμένου να «κλειδώσουν» οι δημοσιονομικοί στόχοι για την τελευταία διετία του προγράμματος, δηλαδή για τη διετία 2017- 2018.
Τι προκύπτει από την προσθαφαίρεση όλων των παραπάνω; Ότι τα προβλεπόμενα μέτρα (στον Προϋπολογισμό και στο Μνημόνιο) για την περίοδο 2016- 2018 ανέρχονται στα 7,543 δισ ευρώ.
Τι είπε ο Π. Τόμσεν ανάβοντας «φωτιές»; Ότι για να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018 απαιτούνται μέτρα ως 5% του ΑΕΠ, δηλαδή 9 δισ ευρώ. Τι προκύπτει αν αφαιρέσει κανείς από αυτά τα 9 δισ ευρώ, τα όσα ήδη "τρέχουν"; Περίπου 1,5 δισ ευρώ, τα οποία προφανώς είναι το «κενό» που βλέπει το ΔΝΤ, χωρίς μάλιστα να είναι ξεκάθαρο αν αυτά αφορούν μόνο στο 2016 ή διαχέονται στην τριετία.
Με αυτή τη θέση του το ΔΝΤ διαχωρίζει άραγε τη θέση του από τα όσα «βλέπουν» οι Ευρωπαίοι; Μάλλον όχι αν αναλογιστεί κανείς δύο πράγματα:
α) η Κομισιόν στην Έκθεση Χειμερινών Προβλέψεων ζητάει ευθέως πρόσθετα μέτρα προκειμένου να καλυφθούν οι στόχοι και του 2016 και του 2017
β) στην κατά τα άλλα «μαλακή» συνέντευξη Τύπου μετά από το Eurogroup ο Π. Μοσκοβισί επεσήμανε ότι ένα από τα θέματα που πρέπει να λυθούν στην τρέχουσα αξιολόγηση είναι το πώς θα καλυφθεί το δημοσιονομικό «κενό» (fiscal gap), συνδέοντας το μάλιστα με την ημερομηνία επιστροφής των επικεφαλής.
Το πρόβλημα για την ελληνική πλευρά είναι ότι οι εκτιμήσεις για το εύρος του δημοσιονομικού "κενού", το οποίο σε κάθε περίπτωση υφίσταται σύμφωνα με τους δανειστές, δεν έχουν ακόμα αποκρυσταλλωθεί, καθώς οι συζητήσεις για το βασικό μακροοικονομικό σενάριο (δυναμική ΑΕΠ, απόδοση των μέτρων που έχουν ληφθεί) είναι μόλις στην αρχή.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι το 1,5 δισ ευρώ του Π. Τόμσεν δεν αποκλείεται να «ξεχειλώνει» όσο «τραβάνε» οι διαπραγματεύσεις.