Δημοσιογράφος μόδας ζητά από τον άντρα της να την ντύσει -Ιδού τα αποτελέσματα [εικόνες]

Η Χάνα Μακίνλεϊ, fashion editor στο επάγγελμα, αποφάσισε να κάνει ένα πραγματικά πρωτότυπο πείραμα.

Οπως η ίδια λέει ασχολείται με τη μόδα από τότε που θυμάται τον εαυτό της και για αυτό αποφάσισε η ίδια να κάνει ένα διάλλειμμα και να ζητήσει από τον σύζυγό της να την ντύσει.

«Ο Τόμας, είναι αρκετά κομψός. Ξέρει από μόδα ή τελοσπάντων έχει... εκτεθεί στο στιλ από μικρός, καθώς μεγάλωσε με την μητέρα του και τις δυο αδελφές του και τα τελευταία 11 χρόνια ζει μαζί μου. Επιπλέον, σημειώστε, ξέρει και τα γούστα μου. Παρόλα αυτά, όπως οι περισσότεροι άνδρες, έχει συγκεκριμένη άποψη για το τι θα πρέπει να φορούν οι γυναίκες, θέλει δηλαδή να υπερισχύει το σέξι του βολικού. Και για αυτό πίστευα ότι θα πέρναγα την εβδομάδα φορώντας αρκετά στενά ρούχα και αποκαλυπτικά ντεκολτέ...», λέει η ίδια.

Η ίδια παρακάτω περιγράφει το πώς τελικά κύλισε στιλιστικά η εβδομάδα τους:

Δευτέρα: Μπλέιζερ για τα ραντεβού

Το πρωί της Δευτέρα ξεκίνησα με μια αγωνία. Ο Τόμας είχε ψάξει την ντουλάπα για να... προετοιμαστεί από το βράδυ της Κυριακής. Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν «πού είναι όλα αυτά τα ψηλόμεσα παντελόνια σου;».«Στο πάνω ράφι» του απάντησα με χαρά: «Α, τέλεια για να ξέρω τι να αποφύγω», μου απάντησε.

Αντί για τα αγαπημένα μου ψηλόμεσα παντελόνια, διάλεξε μια ολόσωμη μαύρη φόρμα. «Αυτό σου πάει καλύτερα», μου είπε κρατώντας την στο χέρι του μαζί με ένα ζευγάρι παπούτσια και συμπλήρωσε: «Σε έχω δει να τα φοράς μαζί». Εντυπωσιάστηκα η αλήθεια είναι, αλλά προτίμησα να μην το δείξω φοβούμενη ότι η οποιαδήποτε αντίδρασή μου θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόταν για αυτή την ιδιαίτερη εβδομάδα μας. Η τελική πινελιά που έβαλε στο ντύσιμό μου ήταν ένα λευκό Ζara μπλέιζερ που δεν είχα φορέσει για τουλάχιστον ένα χρόνο: «Ξέρω ότι σου αρέσει να φοράς το δερμάτινο μπουφάν σου με αυτή τη φόρμα, αλλά επειδή σήμερα έχεις ραντεβού είναι καλύτερο το μπλέιζερ».

Τρίτη: Ποπ χρώματα

Την Τρίτη είχαμε ένα πιο ενδιαφέρον ξεκίνημα. Ο Τόμας είχε επιλέξει ένα μαύρο δαντελένιο μπλουζάκι και ένα στενό τζιν. Επέμενε να κρατήσω τη μεγάλη Celine τσάντα μου, ενώ ήταν άκρως ενθουσιασμένος με το γεγονός με την τελευταία πινελιά που έβαλε: Μου έδωσε να φορέσω τις κόκκινες σουέντ γόβες μου. «Δεν είναι οι αγαπημένες μου», του είπα. Δεν άκουγε κουβέντα. «Δυστυχώς αυτό το ντύσιμο χρειάζεται μια... ποπ πινελιά». Εκείνος επέμενε στο ρόλο του στιλίστα ενώ εγώ είχα αρχίσει να νιώθω άβολα. Τα παπούτσια με στένευαν και το μπλουζάκι μου ήταν κοντό. Εμοιαζα σαν να είχα φορέσει ότι να ναι. Για αυτό και πήρα την πρωτοβουλία να φορέσω ένα πουκάμισο κάτω από το δαντελωτό μπλουζάκι μου, για να πάω στο γραφείο. Ο Τόμας δεν ενθουσιάστηκε. Αλλά και εγώ δεν έκανα πίσω. Ολη η μέρα πέρασε σκεπτόμενη ότι το ντύσιμό μου είναι μια αηδία. Το ντύσιμο αυτό δεν είχε καμία σχέση με το σύνηθες ντύσιμό μου. Συνηθίζω να κρατώ μια ισορροπία στο ντύσιμό μου και αυτό έμοιαζει κάπως πληθωρικό, με έκανε να δείχνω πιο ανοιχτή, ήταν κάπως.

Τετάρτη: Κροπ τοπ στη δουλειά

Οταν ο σύζυγός μου έβγαλε από τη ντουλάπα μου μια ψηλόμεση μαύρη Ζara φούστα που φοράω συνέχεια τα τελευταία δυο χρόνια, σοκαρίστηκα. Το συνδύασε με ένα κροπ τοπ που φοράω πάντα με αυτή τη φούστα. «Μπορείς να φορέσεις κροπ τοπ στη δουλειά. Σε έχω δει να ξαναφοράς». Οσον αφορά τα αξεσουάρ... ήταν πολύ συγκεκριμένος. Εβγαλε ένα ζευγάρι καφέ γόβες και μια καφέ τσάντα που είχαμε πάρει από το ταξίδι μας στην Ιταλία και δεν είχα κρατήσει ποτέ. «Η καφέ τσάντα πηγαίνει με τα παπούτσια σου», μου είπε. το ντύσιμό μου άρεσε στους συναδέλφους μου αλλά εγώ είχα αρχίσει ήδη να αγχώνομαι για την επόμενη ημέρα.

Πέμπτη: Πού είναι τα φορέματα για τη δουλειά;

Ηδη από το βράδυ της Τετάρτης είχα αρχίσει να σκέφτομαι εκείνα τα ρούχα που δεν είχα φορέσει όλες αυτές τις ημέρες που είχα αναθέσει το στιλιστικό στον άνδρα μου. Σκεφτόμουν τα καινούρια αθλητικά παπούτσια μου που ήταν ακόμη στο κουτί τους και ένα τζιν φόρεμα που ήξερα ότι δεν του άρεσε. Επίσης, είχαν αρχίσει να με φορούν τα τακούνια που με είχε βάλει να φοράω όλη την εβδομάδα. Δεν το συνηθίζω να φοράω καθημερινά τακούνια.

Μετά τη δουλειά θα πήγαινα στα εγκαίνια μιας γκαλερί. «Πού είναι τα φορέματα της δουλειάς», με ρώτησε; Ανέφερα ότι κρέμονται στην ντουλάπα και εκείνος κούνησε ανόρκτα το κεφάλι του. Και ξαφνικά άρπαξε ένα δερμάτινο φουστάνι από τη ντουλάπα και μου το έφερε γεμάτος ενθουσιασμό. Το συνδύασε με γκρι σανδάλια και τη μαύρη Celine τσάντα μου. Επιπλέον έψαξε στα κοσμήματά μου και βρήκε ένα μεγάλο βραχιόλι για τον καρπό. Μου το έδωσε να το φορέσω. Δεν πίστευα ποτέ ότι έδινε τόσο μεγάλη προσοχή σε αυτά.

Παρασκευή: Επιβάλλεται το κάζουαλ

Ο Τόμας ξέρει ότι συνήθως τις Παρασκευές φοράω τζιν και αθλητικά. Μετά από μια βδομάδα πάνω σε τακούνια φοβόμουν ότι αυτή την Παρασκευή δεν θα φορούσα αθλητικά. Και πάλι διαπίστωσα ότι τον είχα υποτιμήσει: Είχε διαλέξει να φορέσω το αγαπημένο μου φούτερ, που ήταν, όπως είπε «ιδανικό για casual Friday γιατί είναι αρκετά κουλ». Το συνδύασε με ένα στενό μαύρο τζιν, την αγαπημένη μου μαύρη τσάντα, και τα Isabel Marant sneakers. Η αλήθεια είναι ότι είχαν... ξεχαστεί στην ντουλάπα μου καθώς προτιμούσα να φοράω τα Stan Smiths και τα Nikes μου. Οπως φάνηκε ο Τόμας ανυπομονούσε να τα ξαναφορέσω.

Πώς τα πήγαμε λοιπόν;

Οκ, δεν ήταν τα τέλεια λουκ αλλά κανένα δεν ήταν τόσο κακό. Με εξέπληξε βέβαια επειδή θυσίασε την άνεσή μου για τα τακούνια. Βέβαια, αυτό με έκανε να σκεφτώ περισσότερο για την εικόνα που παρουσιάζω στον κόσμο όταν ντύνομαι. Και ενθουσιάστηκα ξανά με την ντουλάπα μου. Αντί της σκέψης «δεν έχω τίποτα να φορέσω» πλέον σκέφτομαι ότι έχω πολλά ρούχα τα οποία είναι ξεχασμένα στη ντουλάπα μου.