Πέρασαν 35 χρόνια. Από την ημέρα που η αθωότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έλαβε τέλος. 8 Φεβρουαρίου 1981, γήπεδο Καραϊσκάκη.
21 ψυχές άφησαν την τελευταία τους πνοή στα σκαλιά της Θύρας 7, μετά το τέλος του μεγάλου ντέρμπι Ολυμπιακός – ΑΕΚ 6-0. 20 φίλοι του ΟΣΦΠ και ένας της ΑΕΚ «έφυγαν» για πάντα, από εγκληματικά λάθη των υπευθύνων που δεν άνοιξαν την πόρτα εξόδου.
Φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, έγιναν θύματα σε μια απίστευτη τραγωδία, που όμοια της δεν έχει γνωρίσει ξανά ο ελληνικός αθλητισμός (και όλοι θα πρέπει να εύχονται να μην συμβεί ποτέ ξανά).
Και όμως στην μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού ποδοσφαίρου (δυστηχώς ακολούθησαν και άλλες...) δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες. Δεν βρέθηκαν ένοχοι.
Οι φίλαθλοι εκείνο το μοιραίο απόγευμα λίγο πριν το τέλος του ματς κινήθηκαν προς την έξοδο ώστε να φτάσουν στη Θύρα 2 και να αποθεώσουν τους ποδοσφαιριστές. Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια, παρασύροντας και άλλους που ήταν ήδη εκεί. Οι υπεύθυνοι δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν δεν γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους, καταπατώντας τους μπροστινούς.
Τότε άρχισε να επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία, με μόνη διέξοδο κάποιο τουρνικέ που ξήλωσε η αστυνομία. Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, καθώς είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα θα ξεψυχήσει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε. Ο αριθμός των θυμάτων σταματά στους 21, ενώ οι τραυματίες πολλοί περισσότεροι.
Όλη η Ελλάδα, φίλαθλη και μη, πενθεί για τον φόρο τιμής των 21 αθώων ψυχών. Οι οπαδικές προτιμήσεις υποχωρούν μπροστά στη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού.