Στους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε στην ήττα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εξηγεί ο Φαήλος Κρανιδιώτης, δίνοντας παράλληλα συμβουλές στον νέο πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα antinews με τίτλο "Κυριάκο, δεν αρκούν οι αστοί" σημειώνει ότι "όπως δεν γίνεται Κεντροδεξιά χωρίς Κέντρο, έτσι δεν γίνεται και χωρίς Δεξιά". Όπως αναφέρει, "αν διασφαλιστεί μια αντίστοιχη διεύρυνση και προς τα δεξιά, που χρόνια τώρα αιμορραγούμε προς την ΧΑ και τους ΑΝΕΛ, τότε πια μιλάμε για αληθινή πλειοψηφική δυναμική". Σε ό,τι αφορά τον κ. Μεϊμαράκη σημειώνει ότι "πλήρωσε την επίθεση στον Αντώνη Σαμαρά", ενώ τονίζει ότι ο καφές που είπε πως ήθελε να πιει στην Κουμουνδούρου "του κόστισε την Προεδρία της παράταξης, χωρίς καν τον πιει".
Αναλυτικά το άρθρο του:
«Διπλωμάτης δεν είμαι, στα γαλλικά και στο πιάνο όλο κοπάνα έκανα, οπότε θα σας τα πω ντρέτα, για να μην χάνουμε και χρόνο με φιοριτούρες.
Τον Βαγγέλη, τον οποίο στήριξα για λόγους που έγραψα, τον έφαγαν κατά σειρά τα εξής:
Πρώτον, οι ανόητες παρεμβάσεις των λεγόμενων καραμανλικών και ειδικά τα περί συναίνεσης με Τσίπρα. Βγήκε ο Ρουσόπουλος να πει πως ο Τσίπρας είναι …μεγάλος ηγέτης και πως ο Καραμανλής τα έχει βρει μαζί του. Άμα ο Θοδωρής του κάρφωνε του Βαγγέλη μια δίκοπη στην πλάτη, πιο μπεσαλίδικο θα ήταν.
Ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης κι ο Σάκης Ιωαννίδης πήγαν και φωτογραφήθηκαν με την πιο βρώμικη ντουντούκα κατά της παράταξης, τον Λαζόπουλο κι έριξε κι ο Ευρυπίδης και κάτι δηλώσεις στο ίδιο κλίμα, ενώ μόνο ταμπέλα και κάρτες δεν τύπωσε ως επίδοξος Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής. Παραλίγο να πάει να κάτσει πάνω στον Παπαμικίκο, πριν καν λήξει η θητεία του. Αφαίρεσαν με την στάση τους.
Παράλληλα κι ο γίγας Αντώναρος και λοιποί, που κάθε τόσο αμολάγανε κι από μια επίθεση ή χρησμό, στο όνομα κι ερήμην του Κώστα, βλάπτοντας κι αυτόν, με περισσή αλαζονεία εξέπεμπαν κάτι σαν «ερχόμαστε ρε», ενώ μαζί με άλλους από κάτω και γύρω – γύρω, δημιουργούσαν την εντύπωση, πως από την μια είναι ο Βαγγέλης κι οι καραμανλικοί που θέλουν συναίνεση με Τσίπρα και οικουμενική με Καραμανλή Πρωθυπουργό κι από την άλλη είναι ένας Μητσοτάκης, ο Κυριάκος, με την πλειοψηφία των σαμαρικών.
Για πολλοστή φορά, αφού μόλις διατύπωσα την παραπάνω φράση, θα εκφράσω την συμπάθεια μου στην συμπαθή τάξη των ξένων αναλυτών και πρακτόρων, που προσπαθούν να συντάξουν αναλύσεις και πληροφοριακά δελτία για το τι συμβαίνει εδώ, ποιος είναι τι και με ποιον. Σουρεαλισμός.
Όπως ο Σαμαράς πλήρωσε την αναγκαστική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, έτσι κι ο Βαγγέλης πλήρωσε το ενδεχόμενο, την υποψία έστω συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα διατυπώθηκε τόσο άκομψα, άκαιρα και χωρίς καν ένα αυστηρό πλαίσιο προϋποθέσεων, πχ παραδοχή από τον Τσίπρα της αποτυχίας του, σαφές πλαίσιο αυστηρής πολιτικής κατά της λαθρομετανάστευσης, διάλυση της άθλιας επιτροπής αφελληνισμού της Παιδείας κι ένα μη φορομπηχτικό ανταπτυξιακό πλαίσιο, με επιτυχημένες κι επωφελείς ιδιωτικοποιήσεις κλπ.
Εάν όμως σε κάτι συμπίπτουμε σκληροί δεξιοί, light, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, παραποτάμιοι κι ορφανά του ΠΑΣΟΚ, είναι πως όλοι μα όλοι θέλουμε να ξεκουμπιστεί η συγκυβέρνηση των capital controls, της αποτυχίας, του νέου βαρύτερου Μνημονίου, της φοροεπιδρομής και του ξεχαρβαλώματος των συνόρων. Δεν θέλουμε να μοιραστούμε με τον Τσίπρα ούτε γρίπη. Ούτε πυρετό με τον ΣΥΡΙΖΑ, που έγραφε κι ο αλήτης ο Κρανιδιώτης. Τα περί συναίνεσης έγινε προσπάθεια να μαζευτούν τις τελευταίες μέρες αλλά ήταν αργά.
Νομίζω πως ο πιο ακριβός καφές στην Ιστορία, ήταν αυτός που είπε ο Μεϊμαράκης πως ήθελε να πιει στην Κουμουνδούρου. Του κόστισε την Προεδρία της παράταξης, χωρίς καν τον πιει.
Δεύτερον, ο Βαγγέλης πλήρωσε την επίθεση στον Σαμαρά. Ήταν περιττή και άδικη. Υποδαυλίστηκε κι από καλοθελητές κι ενώ υπήρχε πολιτικός χρόνος να διορθωθεί, δεν έγινε.
Η στήριξη Καραμανλή θεωρήθηκε οδοστρωτήρας που θα σάρωνε κάθε τι άλλο. Όλοι ξέχασαν πως η παρέμβαση του στο δημοψήφισμα δεν απέτρεψε την συντριπτική ήττα του ΝΑΙ.
Αντί λοιπόν να λύσει κάθε παρεξήγηση με τον Αντώνη Σαμαρά, που δεν τον έκανε Πρόεδρο για να τον …υπονομεύσει, αντί να επιδιώξει επαφή και συνεργασία τουλάχιστον με τον Άδωνι, ο οποίος έχει μπέσα και ο Κυριάκος θα είχε χάσει χωρίς τον πιστό στρατό του «τρελού του χωριού», αφέθηκε στην «σιγουριά» της καραμανλικής αχλύς κι απλά ηττήθηκε.
Κυριάκος Μητσοτάκης λοιπόν, νέος Πρόεδρος της παράταξης.
Δεν του χάρισα κάστανα κι οι λόγοι ήταν πολιτικοί. Πάντα. Όμως τώρα ο προεκλογικός αγώνας τελείωσε. Ο αντίπαλος είναι απέναντι. Είναι οι αριστεριστές τυχοδιώκτες της Κουμουνδούρου κι ο φονέας καρχαριών, όταν δεν τους κατεβάζει τα σκουπίδια.
Πρέπει να φύγουν και αυτή είναι η δουλειά που έχουμε να κάνουμε. Ο νέος Πρόεδρος μας να γίνει Πρωθυπουργός της χώρας και να διορθώσει τις βαριές βλάβες που προκάλεσαν ο Τσίπρας κι ο ψευτοδεξιός κολαούζος του.
Έχοντας αυτήν την τεράστια ιστορική ευθύνη ο Κυρ. Μητσοτάκης, για να επιτύχει αυτή την πολιτική αλλαγή πιστεύω πως αντιλαμβάνεται κάποια βασικά πράγματα.
Οφείλει να προσθέσει κι όχι να αφαιρέσει.
Στην Ελλάδα οι αστοί, αυτοί που νομίζουν πως είναι αστοί, αυτοί που θα ήθελαν να είναι αστοί κι όλα τα σόγια κι οι επιρροές τους δεν αρκούν για να γίνεις κυβερνώσα πλειοψηφία. Δεν βγαίνουν τα νούμερα.
Η πλειοψηφία στην χώρα έχει προλεταριοποιηθεί, δεν έχει μαντήλι να κλάψει. Οι εστέτ, οι CEO, οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες με φράγκα άνω του μέσου όρου, καλοί κι ευπρόσδεκτοι, αλλά άμα θες κόμμα εξουσίας δεν φτάνουν, πρέπει να εκφράσεις τους πολλούς.
Και για να τους εκφράσεις δεν είναι απαραίτητο να γίνεις γλείφτης του όχλου, λαϊκιστής, κρατιστής. Αρκεί με σοβαρότητα και σεβασμό στους απλούς ανθρώπους να προτείνεις φιλελεύθερες λύσεις, που θα φέρουν πρακτικά κοινωνικά αποτελέσματα, θα δημιουργήσουν αληθινό πλούτο κι αναδιανομή όχι δανεικών πια, θέσεις εργασίας και θα χρηματοδοτήσουν το πανάκριβο σπορ που λέγεται κοινωνικό κράτος.
Με περίσκεψη είδα την μεγάλη χαρά διαφόρων εθνομηδενιστών και αποδομητών για την νίκη του Κυριάκου. Φαντάζομαι όμως πως ξέρει, πως ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης μας, η πλειοψηφία της κοινωνίας, έχει πολύ διαφορετικές απόψεις για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, την Εκκλησία κλπ, από τον Νίκο Δήμου, τον Βερέμη, τον Πάσχο κ.α.
Όπως δεν γίνεται Κεντροδεξιά χωρίς Κέντρο, έτσι δεν γίνεται και χωρίς Δεξιά.
Ήδη τα μπακακάκια του Σταύρου και το ελάχιστο ΠΑΣΟΚ βράζουν κόλλυβα. Εκεί ο Κυριάκος θα σαρώσει κι ενδεχομένως δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης, εξ ού κι ο εκνευρισμός τους.
Όμως αν διασφαλιστεί μια αντίστοιχη διεύρυνση και προς τα δεξιά, που χρόνια τώρα αιμορραγούμε προς την ΧΑ και τους ΑΝΕΛ, τότε πια μιλάμε για αληθινή πλειοψηφική δυναμική.
Διότι, όχι μόνο μπορείς, οφείλεις να υλοποιείς ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, να κάνεις επωφελείς ιδιωτικοποιήσεις, να συντρίψεις την γραφειοκρατία, να υλοποιήσεις το «μια επένδυση, ένα γραφείο, μια αρμοδιότητα», να κάνεις αλήθεια την ηλεκτρονική διοίκηση και διακυβέρνηση, να φτιάξεις και ποιοτικά ιδιωτικά πανεπιστήμια, να εξυγιάνεις τον συνδικαλισμό και να κάνεις τον δημόσιο τομέα μικρό αλλά ρωμαλέο κι ισχυρό και παράλληλα να φυλάς άγρυπνα τα σύνορα σου, να συντρίψεις την λαθρομετανάστευση και κάθε εγκληματικότητα, να αντιμετωπίσεις επιτυχώς και με συμμαχίες τον σκοπιανό σωβινισμό και την τουρκική επιθετικότητα. Και φυσικά να σέβεσαι την Ιστορία, την ταυτότητα και το αίμα του Έθνους σου, γιατί «είμαστε λαός κι όχι πληθυσμός, είμαστε χώρα κι όχι χώρος».
Και Φιλελεύθερος και Πατριώτης. Το ένα προϋποθέτει το άλλο.
Έτσι, ναι, Πρόεδρε Κυριάκο Μητσοτάκη, μπορούμε να νικήσουμε…»