Απομεινάρια ενός σπουδαίου παρελθόντος -Το ξενοδοχείο που χτίστηκε το 1874 από έναν Ελληνα στον Λίβανο [εικόνες]

Με τα παράθυρα να βλέπουν τα ρωμαϊκά ερείπια του ναού της γνωστής τότε Ηλιούπολις, το ξενοδοχείο Palmyra στην πόλη Μπάαλμπεκ του Λιβάνου, στέκεται να κοιτά τον πόλεμο.

Οι πύλες του άνοιξαν το 1874, με τα πολυτελή δωμάτια και σαλόνια του να φιλοξενούν από την Ελλα Φιτζεραλντ και τη Νίνα Σιμόν μέχρι τον Σαρλ ντε Γκωλ και την αυτοκράτειρα της Αβησσυνίας.

Οι αίθουσες ήταν διακοσμημένες με αντίκες και περσικά χαλιά σε πατώματα και τοίχους. Ενα από τα δωμάτια διαθέτει σχέδιο του Γάλλου ποιητή Ζαν Κοκτώ επάνω σε έναν τοίχο.

Τα χρόνια όμως πέρασαν, ο πόλεμος ήρθε και οι χρυσές αναμνήσεις έμειναν πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Πλέον, το ξενοδοχείο Palmyra είναι άδειο, εξαιτίας της τεταμένης κατάστασης στην κοιλάδα Μπεκάα, η οποία βρίσκεται στα σύνορα με τη Συρία.

Το θρυλικό ξενοδοχείο, σύμφωνα με την ιδιοκτήτρια Ρίμα Χουσείνι είναι ένα «ταξίδι στο παρελθόν».

Δημιούργημα του Ελληνα Περικλή Μιμικάκη, μετά την αύξηση του αριθμού τουριστών στην περιοχή, το ξενοδοχείο έγινε νούμερο ένα προορισμός για τουρίστες, ακαδημαϊκούς πρόθυμους να ανακαλύψουν τα ίχνη του ευρωπαϊκού παρελθόντος της περιοχής.

Ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β', ο οποίος ήταν καλεσμένος το 1898, χρηματοδότησε ανασκαφή των ερειπίων της Μπάαλμπεκ.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το ξενοδοχείο ήταν έδρα για βρετανικά στρατεύματα της περιοχής, όπως ισχυρίζονται.

«Τόσοι πολλοί έχουν περάσει από το Palmyra», υπενθυμίζει η ιδιοκτήτρια σε συνέντευξή της στο Great Big Story.

«Αλλά τώρα οι επιπτώσεις του πολέμου και της οικονομικής ύφεσης είναι εμφανείς. Μέχρι ενός σημείου δεν υπάρχουν επισκέπτες, ήταν κάτι δύσκολο», αναφέρει.

Ο Αχμάντ Κασάμπ, που εργάζεται στην κουζίνα, βρίσκεται εκεί για 60 χρόνια. «Αυτό το ξενοδοχείο κυλάει στο αίμα μου. Μετά από τόσα χρόνια νιώθεις κάτι το εξαιρετικό. Οτιδήποτε που σχετίζεται με αυτό με επηρεάζει, είτε είμαι εδώ, είτε όχι είναι κομμάτι του εαυτού μου», τονίζει.

Ερημο, με απαρχαιωμένα έπιπλα, κειμήλια, σκονισμένες αναμνήσεις ενός περασμένου μεγαλείου, που φαίνονται να έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.

Το σχέδιο του Ζαν Κοκτώ

Η θέα από το ξενοδοχείο