Στην απροθυμία πολλών ευρωπαϊκών κρατών να αναλάβουν ευθύνες για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης αναφέρεται σημερινό δημοσίευμα στην ιστοσελίδα Politico, όπου επισημαίνεται ότι τα αποτελέσματα των ως σήμερα ευρωπαϊκών σχεδίων για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι αμφίβολα.
Αυτό μπορεί να αποδοθεί, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, στην πλήρη απροθυμία εφαρμογής τους από πλευράς κρατών μελών της ΕΕ καθώς και σε ένα ευρύ φάσμα υλικοτεχνικών και διοικητικών εμποδίων από πλευράς ΕΕ.
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι φοβούνται, όπως αναφέρεται, ότι αν το πρόγραμμα προσωρινής μετεγκατάστασης δεν επιταχυνθεί, θα δώσει πολιτικά επιχειρήματα στους αντιπάλους του σχεδίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να δημιουργήσει ένα μόνιμο μηχανισμό.
Αξιωματούχοι αναφέρουν ότι η διαδικασία κινείται αργά καθώς πολλές χώρες ήταν απροετοίμαστες για ξαφνική και μαζική άφιξη αιτούντων άσυλο, αλλά και απρόθυμες να επενδύσουν στις απαραίτητες υποδομές υποδοχής. Επιπλέον, ορισμένα κράτη έχουν σταθερά αρνηθεί να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, επικαλούμενα ιστορικούς και πολιτικούς λόγους.
Ένας άλλος παράγοντας που, σύμφωνα με το δημοσίευμα, επιβραδύνει τη διαδικασία μετεγκατάστασης είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, οι οποίοι διστάζουν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, φοβούμενοι ότι θα μεταφερθούν σε χώρα που δε θα τους παρέχει δυνατότητες εργασιακής αποκατάστασης. Στο πλαίσιο αυτό, συχνά αρνούνται τη δακτυλοσκόπηση στα κέντρα καταγραφής στην Ελλάδα, φοβούμενοι ότι θα υποχρεωθούν να μείνουν στη χώρα.
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι η αργοπορία που δημιουργείται στην έναρξη λειτουργίας όλων των προβλεπόμενων κέντρων ταυτοποίησης (hotspots), καθώς η διαδικασία καταγραφής είναι απαραίτητη για την επιτάχυνση των μετεγκαταστάσεων, η έλλειψη επαρκών υποδομών προσωρινής φιλοξενίας αιτούντων άσυλο στα ελληνικά νησιά, καθώς και η έλλειψη προσωπικού, λ.χ. εμπειρογνωμόνων της Frontex, καθώς έχουν ζητηθεί 775 άτομα, με τα κράτη μέλη να έχουν διαθέσει ως σήμερα 400, όπως αναφέρεται.
Τέλος, πρόβλημα στην επιτάχυνση της εφαρμογής του προγράμματος αποτελεί, όπως αναφέρεται και η στάση των κρατών – μελών της ΕΕ, ορισμένα εκ των οποίων εμφανίζονται επιλεκτικά ως προς τους αιτούντες άσυλο που είναι πρόθυμα να δεχθούν στο έδαφός τους.