Ο απίστευτος μεσημεριανός ύπνος του Σαλβαντόρ Νταλί -Το κόλπο με το κλειδί [εικόνες]

Ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο σουρεαλιστής ζωγράφος, υπέφερε από αϋπνίες και δούλευε κυρίως τη νύχτα, μένοντας άγρυπνος επί ώρες.

Για να αντικαταστήσει την απώλεια ύπνου και για να ξεκουράσει τα χέρια του, χρησιμοποιούσε αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε «υπνάκο με ένα κλειδί», τα μεσημέρια ή κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον Νταλί:
«Για να επιτύχετε τον ύπνο με ένα κλειδί...
Καθήστε σε μια πολυθρόνα με μπράτσα, κατά προτίμηση ισπανικού στυλ, ρίξτε πίσω το κεφάλι πάνω στο δερμάτινο μπράτσο.
Αφήστε τα δύο μπράτσα σας να πέσουν έξω από την πολυθρόνα ώστε να απολαύσετε την απόλυτη ξεκούραση.
Στο ένα χέρι θα κρατάτε ένα βαρύ κλειδί, προς τα κάτω. Κρατήστε το απαλά ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού σας χεριού.
Κάτω από το κλειδί θα έχετε τοποθετήσει ένα πιάτο ανάποδα.
Μόλις ολοκληρώσετε αυτή την προετοιμασία αφεθείτε στην αγκαλιά του ύπνου, μεσημέρι ή απόγευμα και νιώστε όπως όταν στάζει η σταγόνα του λικέρ της ψυχής σας προς τον κύβο ζάχαρης του σώματος, πριν το γευτείτε.
Αν το κλειδί σας πέσει από τα δάχτυλα, ο θόρυβος που θα κάνει πάνω στο αναποδογυρισμένο πιάτο θα σας ξυπνήσει σίγουρα. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι αυτή η φευγαλέα στιγμή, όπου μόλις προλάβατε να ξεχαστείτε, παρότι πιστεύετε ότι έχετε πραγματικά κοιμηθεί, είναι απολύτως αρκετή και δεν χρειάζεστε ούτε ένα δευτερόλεπτο περισσότερο ώστε η σωματική και ψυχική σας ύπαρξη να έχει ξεκουραστεί.
Οφείλω την γνώση μου για τον ύπνο με κλειδί στο γεγονός ότι τον ασκούσαν οι μοναχοί καπουσίνοι του Τολέδο.
Ωστόσο, αργότερα, επιστρέφοντας από τη Γενεύη με αυτοκίνητο, με τον μεγάλο φίλο μου ζωγράφο José Maria Sert, μου εξήγησε, σε μια αλησμόνητη συζήτηση, τους διαφορετικούς τύπους ύπνου σύμφωνα με τους κανόνες της Τέχνης. Μου είπε ότι «ο ύπνος με το κλειδί» ήταν συνήθης πρακτική από τους ζωγράφους αρχιτεκτονικών σχεδίων οι οποίοι χρειάζονταν, προκειμένου να ασκήσουν την τέχνη τους, ένα εξαιρετικά σταθερό και ήρεμο χέρι.
Σαλβατόρ Νταλί»

Το σχέδιο που αποδίδεται στον Νταλί για τη σιέστα του κλειδιού:

Υπνάκος: Πόση ώρα πρέπει να κοιμόμαστε το μεσημέρι

Η σιέστα, ο μεσημεριανός υπνάκος, θεωρείται από πολλούς ένδειξη τεμπελιάς, παρά το γεγονός ότι τα πλεονεκτήματά του για την υγεία έχουν αποδειχθεί επιστημονικά.

Εχει αποδειχθεί, δηλαδή, ότι όσοι κοιμούνται το μεσημέρι έχουν μικρότερο κίνδυνο να υποστούν καρδιακά προβλήματα από τον υπόλοιπο μέσο όρο. Είναι, επίσης, πιο παραγωγικοί στις δραστηριότητές τους και σε μεγαλύτερη φόρμα από τους υπόλοιπους. Στην Ιαπωνία ορισμένες επιχειρήσεις έχουν εγκαταστήσει ειδικές αίθουσες για να παίρνουν οι εργαζόμενοι έναν υπνάκο το μεσημέρι.

Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι δεν υπάρχει ένα μόνο είδος σιέστας, αλλά δύο και τα πλεονεκτήματα είναι διαφορετικά.

Moise Kisling, 1916, Η σιέστα του Σεν Τροπέ:

Η σιέστα «πάρκινγκ»
Η πρώτη είναι η σιέστα που ονομάζεται «πάρκινγκ». Διαρκεί περίπου 20 λεπτά κατά μέσο όρο. Πρόκειται για ένα επεισόδιο ύπνου πολύ σύντομο και ελαφρύ και δίνει στον εγκέφαλο τη δυνατότητα να ξεκουραστεί χωρίς να πέσει σε βαθύ ύπνο. Η καρδιά κατεβάζει τους χτύπους, η αναπνοή χαμηλώνει και όταν το άτομο ξυπνήσει αισθάνεται ότι οι ικανότητες συγκέντρωσης και ενέργειας βρίσκονται στο ζενίθ. Η διάθεση και οι εγκεφαλικές δραστηριότητες βρίσκονται στο καλύτερο σημείο.
Οπως το λέει και το όνομά της, η σιέστα «πάρκινγκ» δεν απαιτεί παρά ένα αναπαυτικό σημείο: το κάθισμα του αυτοκινήτου, ένας καναπές ή ακόμη και το κρεβάτι χωρίς κάποιος να αλλάξει ρούχα και να φορέσει πιτζάμες. Και φυσικά, απαιτεί προγραμματισμό για ξύπνημα ώστε να μην πέσει σε βαθύ ύπνο.

Van Gogh -Η σιέστα:

Η μεγάλη σιέστα

Η δεύτερη είναι η λεγόμενη «μεγάλη σιέστα». Είναι ένας πραγματικός χρόνος ύπνου, διαρκεί 1,5 ώρα (δηλαδή ένας κύκλος πλήρους ύπνου) ή ακόμη και 2,5-3 ώρες (δύο κύκλοι) και στόχο έχει να αναπληρώσει μια αϋπνία ή απώλεια ύπνου που προηγήθηκε. Αυτού του είδους η σιέστα συνδιάζει όλα τα στάδια μιας κλασικής νύχτας: ύπνος αργός και ελαφρύς, ύπνος βαθύς και μετά πολύ βαθύς (που επιτρέπει να αναπληρώσουν δυνάμεις οι μύες) και παράδοξος ύπνος (ο ύπνος των ονείρων στον οποίο ξεκουράζονται το μυαλό και ο ψυχικός κόσμος).

Henri Matisse, 1905, Η σιέστα:

Για να κερδίσει κάποιος το μάξιμουμ από έναν τέτοιο ύπνο πρέπει καλύτερα να ξαπλώσει στο κρεβάτι και να αλλάξει ρούχα.
Ωστόσο, αυτή η σιέστα επιτρέπει σε κάποιον να ξεκουραστεί ή να αναπληρώσει αλλά απαγορεύεται ρητά σε όσους υποφέρουν από αϋπνία. Γιατί όσο ψευτοκοιμάται κάποιος το μεσημέρι τόσο χειρότερα θα κοιμηθεί την επόμενη νύχτα. Ενα λάθος που γίνεται συχνά αλλά επιδεινώνει την αϋπνία και τα προβλήματα που αυτή επιφέρει.

Gerda Wegener, 1922, Η σιέστα: