Μια ιερόδουλη εξομολογείται στον Independent το πώς είναι οι δικές της γιορτές. Τους φόβους της και τη δουλειά, που δεν σταματά παρά μόνο ανήμερα τα Χριστούγεννα.
Γράφει:
«Είμαι μια εργαζόμενη της βιομηχανίας του σεξ που δουλεύει σε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο. Είμαι τα τελευταία πέντε χρόνια σε αυτή τη δουλειά, εκ των οποίων τα δύο τελευταία δουλεύω μόνη μου.
Την περίοδο των Χριστουγέννων δουλεύω συνέχεια. Διακοσμώ το διαμέρισμά μου ακριβώς όπως όλοι, με στολίδια, φώτα και στοιβαγμένα κάτω από το δέντρο δώρα. Είναι ακριβώς όπως ένα κανονικό διαμέρισμα.
Παραμονή Χριστουγέννων είναι η πιο δύσκολη και η πιο πολυάσχολη ημέρα για μένα κατά την εορταστική περίοδο. Εκτός από αυτούς που μου χτυπούν το κουδούνι αργά τη νύχτα, αφού έχουν πάει σε πάρτι και είναι συνήθως μεθυσμένοι, και τους οποίους διώχνω, στο διαμέρισμά μου τα Χριστούγεννα έρχονται πολλοί υπέροχοι και γενναιόδωροι άνθρωποι, οι οποίοι μου φέρνουν ακόμη και δώρα.
Συγκεκριμένα, την περίοδο των Χριστουγέννων παίρνω πολλά δώρα και από πελάτες και από συναδέλφους. Οι γείτονές μου, που ξέρουν τι δουλειά κάνω, μου στέλνουν χριστουγεννιάτικες κάρτες. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι παράξενο, αλλά έχουμε καλή σχέση. Μου ανοίγουν την πόρτα και με χαιρετούν ευγενικά κάθε φορά που με βλέπουν στον διάδρομο.
Ανήμερα τα Χριστούγεννα δεν δουλεύω γιατί όλοι έχουν ρεπό, ό,τι δουλειά κι αν κάνουν. Είμαι τυχερή, επειδή πιστεύω ότι κανείς δεν θα μπορούσε πραγματικά να δουλεύει τα Χριστούγεννα.
Δουλεύω, επίσης, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Μια μέρα με πραγματικά μεγάλη κίνηση. Αλλά φέτος δεν θα δουλέψω την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Δεν αξίζει τον κόπο...
Μετά τις γιορτές, ο υπόλοιπος Ιανουάριος είναι σχετικά ήσυχος. Κατά βάση δεν έρχονται καθόλου πελάτες και όσοι ελάχιστοι έρθουν θέλουν να πληρώσουν το λιγότερο δυνατό. Είναι μια δύσκολη περίοδος οικονομικά για μένα...
Αυτό που με απασχολεί κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, σε ό,τι αφορά τη δουλειά, είναι οι έφοδοι της αστυνομίας, οι οποίες γίνονται πιο εντατικά σε σχέση με την υπόλοιπη χρονιά. Πριν από δύο χρόνια έκαναν έφοδο σε συναδέλφους, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στο Σόχο, έναν δρόμο κάτω από μένα. Εβγαλαν τις συναδέλφους και τους πελάτες έξω, με τα εσώρουχα στο κρύο για να τους φωτογραφίσουν, ενώ η αστυνομία κατέσχεσε και τα λεφτά των συναδέλφων από τα διαμερίσματά τους ως «αποδεικτικά στοιχεία». Ο στόχος τους ήταν να ανακαλύψουν αν γίνεται εμπορία ανθρώπων. Τίποτα τέτοιο δεν γινόταν και δεν βρέθηκε.
Τα σπίτια των κοριτσιών, όμως, έμειναν κλειστά για τρεις μήνες, συμπεριλαμβανομένων και των γιορτών των Χριστουγέννων, και έτσι τα κορίτσια μετά βρέθηκαν να πρέπει να δουλεύουν υπερωρίες. Επιπλέον, εκείνο το διάστημα, καθώς έπρεπε να συνεχίσουν να βγάζουν λεφτά, εργάζονταν με πιο επικίνδυνους τρόπους, όπως στους δρόμους.
Πολλές από εμάς έχουμε παιδιά ή άλλους ανθρώπους που στηρίζονται σε εμάς τόσο για τα καθημερινά έξοδα, όσα και για τα απαραίτητα την περίοδο των Χριστουγέννων. Το να κάνεις αυτή τη δουλειά είναι πολύ δύσκολο. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, λοιπόν, ότι αυτά που έχουμε βγάλει για να στηρίξουμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους θα μας τα πάρουν κάποιοι (σ.σ.: η αστυνομία), οι οποίοι υποτίθεται ότι πρέπει να μας βοηθούν...».