Στα πρόσωπα της χρονιάς, που μας πέρασε, κάνει εκτενές αφιέρωμα η Handelsblatt, επιλέγοντας πολιτικούς και επιχειρηματίες που ξεχώρισαν. Ενα άλλο, όμως, κεφάλαιο αφιερώνει σε εκείνους που απογοήτευσαν περισσότερο. Μέσα σε αυτούς δύο ελληνικές παρουσίες: ο Αλέξης Τσίπρας και Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των πολιτών. «Η απόσταση ανάμεσα στις υποσχέσεις και στην πραγματικότητα πουθενά αλλού δεν είναι μεγαλύτερη από ότι στην Ελλάδα», σημειώνει χαρακτηριστικά στο δίστηλο, που αναφέρεται στον κ. Τσίπρα.
Οι προεκλογικές του υποσχέσεις συμπεριελάμβαναν μεταξύ άλλων: εκδίωξη της Τρόικας, ακύρωση της δανειακής σύμβασης, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Η πραγματικότητα, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω.
«Η οικονομία είναι σε καθοδική πορεία. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να παρακαλέσει τους Ευρωπαίους εταίρους για νέα δάνεια και να αποδεχθεί νέες περικοπές, ώστε να αποτρέψει την απειλούμενη χρεοκοπία. Οι συντάξεις μειώνονται περαιτέρω, το άχθος του χρέους γίνεται όλο και βαρύτερο», υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Στις απογοητεύσεις του 2015 βρίσκεται και ο Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, με την Handesblatt να επισημαίνει πως είναι κατώτερος των περιστάσεων, και πιο συγκεκριμένα του προσφυγικού ζητήματος.
«Η προσφυγική κρίση συγκλονίζει εκ θεμελίων την Ευρώπη. Στην ΕΕ ο αρμόδιος επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ο πρώτος που αντιμετωπίζει υψηλές προσδοκίες, οι οποίες αποδεικνύονται πάνω από τις δυνάμεις του. Δεν προλαβαίνει η υπηρεσία του να υποβάλει προτάσεις και οι εθνικές κυβερνήσεις αρχίζουν να τις αποδομούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: η διαμάχη για τον διαμοιρασμό των προσφύγων με βάση προκαθορισμένες ποσοστώσεις», γράφει το δημοσίευμα.
Ο ανερχόμενος Γιούνκερ
Στους ανερχόμενους πολιτικούς κατατάσσει η εφημερίδα τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για τον οποίο σημειώνει: «Οταν (…) στα τέλη του 2014 ανέλαβε το αξίωμά του, έδωσε μία υπόσχεση: ότι, υπό την ηγεσία του, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα είναι κάτι περισσότερο από μία απλή διοικητική αρχή. Ότι θα μετατρέψει τις Βρυξέλλες σε ένα ευρωπαϊκό κέντρο εξουσίας και θα διαπραγματεύεται ως ίσος προς ίσον με τους Ευρωπαίους ηγέτες. Κάνοντας τον απολογισμό, έναν χρόνο μετά, πρέπει κανείς να παραδεχθεί ότι οι υποσχέσεις αυτές έχουν εκπληρωθεί».
Οπως εκτιμά παράδειγμα αποτελεί η ελληνική κρίση, στην οποία «επέδειξε αρχικά υπερβολική εμπιστοσύνη προς τον όχι εντελώς αξιόπιστο πρωθυπουργό Τσίπρα», αλλά «αργότερα άρχισε να υιοθετεί πιο σκληρή στάση. Αυτό έφερε αποτέλεσμα. Ο Τσιπρας υποχώρησε, αποδέχθηκε τους όρους των δανειστών και η Ελλάδα κατάφερε να παραμείνει στην ευρωζώνη. Μία νίκη για τον Γιούνκερ». Στην προσφυγική κρίση που ακολούθησε ο ρόλος του προέδρου της Κομισιόν είναι ακόμα πιο σημαντικός, καθώς επιδιώκει, από κοινού με την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, ένα ενιαίο δίκαιο περί ασύλου στην ΕΕ. Το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας: «Ουδείς ανέμενε ότι ο Γιούνκερ κάποτε θα γινόταν ο πιο στενός σύμμαχος της Μέρκελ στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα η καγκελάριος δεν ήθελε καν να δει τον ''δύσκολο'' Λουξεμβούργιο στην ηγεσία της Κομισιόν».
«Η Μέρκελ εξαρτάται από τον Τσίπρα»
Σε σχόλιο σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα, υπάρχει η άποψη πως η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, πλέον, εξαρτάται περισσότερο από τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα σε σύγκριση με το παρελθόν.
«Το καλοκαίρι ήταν ο Τσιπρας που ήθελε κάτι, δηλαδή δάνεια δισεκατομμυρίων, τώρα είναι η Μέρκελ (που θέλει κάτι), δηλαδή των έλεγχο των ελληνικών συνόρων. (…) Δεδομένου ότι για τη Μέρκελ η επίλυση της προσφυγικής κρίσης είναι πιο σημαντική από εκείνη της ελληνικής κρίσης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι την επόμενη χρονιά θα δούμε και άλλες καθυστερήσεις στο (ελληνικό) μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα», σημειώνει.