Το 1975, ενώ η Άννα Γουίντουρ έκανε τα πρώτα βήματά της στον χώρο της μόδας, δουλεύοντας ως fashion editor στο περιοδικό Harper's Bazaar, ο Μπομπ Μάρλεϊ είχε γίνει ήδη δημοφιλής με την επιτυχία του τραγουδιού «No Woman, No Cry» από το άλμπουμ Natty Dread.
Οι εντελώς ανόμοιες ζωές των δύο νέων «συναντήθηκαν» σε έναν από τους διαδρόμους του περιοδικού και εντελώς απροσδόκητα ερωτεύθηκαν με την πρώτη ματιά. Από τότε η Γουίντουρ, σημερινή διευθύντρια του περιοδκού Vogue και η γυναίκα με την μεγαλύτερη επιρροή στο χώρο της μόδας, κρύβει μετά μανίας το συγκεκριμένο κεφάλαιο στη ζωή της, το οποίο είχε πολύ μυστήριο και λίγη «διάρκεια ζωής».
Την εβδομάδα της γνωριμίας τους, η Άννα και ο Μπομπ χάθηκαν από όλους και όλα. Εκείνη καθόταν στα καμαρίνια των μαγαζιών που τραγουδούσε και εκείνος την προσκαλούσε κάθε βράδυ στο ξενοδοχείο που διέμενε.
Η νεαρή, τότε, Άννα δεν τον αποκαλούσε ποτέ με το όνομά του. Τον αποκαλεί μέχρι και σήμερα «Ρόμπερτ», ενώ για την εξαφάνισή της εκείνο τον καιρό είχε δηλώσει στο Harper's Bazaar πως... ψάχνει τον εαυτό της. Μπορεί να μην υπάρχει φωτογραφία που να είναι μαζί, αλλά η διευθύντρια της «Vogue» είχε εκμυστηρευτεί σε φίλο της, πως ο Μάρλει ήταν ο έρωτας της ζωής της και αυτό δεν ήταν αμοιβαίο.
Το ειδύλλιο κράτησε μόνο μία εβδομάδα, ενώ δεν έγινε ποτέ γνωστός ο λόγος που χώρισαν. Φαίνεται πως η οργανωτική και οραματική Γουίντουρ είχε γοητευτεί από τον Τζαμαϊκανό μουσικό, αλλά δεν μπορούσε να συμβαδίσει με τις απόψεις και τον τρόπο ζωής του.
Μετά από τον θάνατό του, λοιπόν, η αυστηρή και απαιτητική αρχισυντάκτρια κλείνει μία φορά το χρόνο όλα τα παντζούρια στα γραφεία της Vogue και ακούει ένα album του, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι carrot cake.Πολύ ρομαντικό για να μην είναι αληθινό!