Για δεύτερη φορά, μέσα σε μερικούς μήνες, το Time «υποκλίθηκε» σε έναν Ελληνα φωτογράφο, για τη δουλειά του.
Είναι ο Αγγελος Τζωρτζίνης, αυτός που επελέγη από το περιοδικό για το βραβείο Best Wire photographer για το 2015, το οποίο ουσιαστικά απονέμεται σε εκείνον που θεωρείται ο καλύτερος φωτορεπόρτερ ειδησεογραφικού πρακτορείου.
Μόλις τον περασμένο Απρίλιο, το Time είχε κάνει αφιέρωμα στον Ελληνα φωτογράφο, χαρακτηρίζοντας τη δουλειά του ως μία δυναμική ματιά στη χτυπημένη από τη λιτότητα Ελλάδα. Αυτή τη φορά, επέλεξε να βραβεύσει τον Αγγελο Τζωρτζίνη για την «εγκάρδια δουλειά του στην καταγραφή της ανταπόκρισης της χώρας του σε δύο πρωτοφανείς κρίσεις», όπως αναφέρει το Time.
Ο Τζωρτζίνης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1984 στο Αιγάλεω και δεν είχε φιλοδοξία να γίνει φωτογράφος. Ομως, το 2006 πήγε στην Leica Academy of Creative Photography στην Αθήνα και μετά από αυτό συνειδητοποίησε ότι μπορούσε με τη φωτογραφική μηχανή να βρει το δρόμο του στη ζωή.
«Στόχος μου δεν είναι να προβάλω τον εαυτό μου στη φωτογραφία. Αντί για αυτό, θέλω να δουν οι άνθρωποι τις φωτογραφίες μου και να καταλάβουν τι σημαίνουν για εμένα», λέει στο Time. Ο Τζωρτζίνης άρχισε να συνεργάζεται με το AFP το 2007, ενώ δούλευε σε προσωπικά πρότζεκτ στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τουρκία και την Ελλάδα, όπως και σε θέματα για τους New York Times.
Προτιμά να καλύπτει θέματα που επηρεάζουν την ίδια την καθημερινότητά του και τον απασχολούν, εξηγεί. Θέματα όπως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και η κατάσταση με τους πρόσφυγες.
Τα τελευταία έξι χρόνια, ο 31χρονος είχε επικεντρωθεί στην οικονομική κρίση. «Με ενδιαφέρει γιατί είμαι κομμάτι της. Δεν είμαι απλά ένας επισκέπτης. Ζω μέσα στο πρόβλημα και το νιώθω καθημερινά. Είμαι μπερδεμένος και προβληματισμένος εξαιτίας αυτού, οπότε προσπαθώ να βρω τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου μέσα από τις φωτογραφίες μου», λέει. Οι φωτογραφίες του, πολλές φορές κοντινά σε διαμαρτυρίες, είναι μία δυναμική υπενθύμιση του πραγματικού αντίκτυπου που έχουν σε καθημερινούς ανθρώπους οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε αίθουσες στο Παρίσι, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, σχολιάζει το Time.
Τώρα, ο Τζωρτζίνης έχει επικεντρωθεί στη μεταναστευτική και προσφυγική κρίση. «Μου έχει φέρει στο μυαλό αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Μεγάλωσα σε μία γειτονιά στην οποία δεκάδες Ιρακινοί μετανάστες εγκαταστάθηκαν. Ζούσαν σε υπόγεια διαμερίσματα, πολλές φορές 5-6 σε ένα δωμάτιο, συνήθως σε άθλιες συνθήκες. Παίζαμε μπάσκετ στους δρόμους και ό,τι άλλο κάνουν τα παιδιά εκείνης της ηλικίας, αλλά πάντα αναρωτιόμουν πώς κατέληξαν στην Ελλάδα αυτοί οι άνθρωποι και τι άφησαν πίσω τους: τις οικογένειές τους, τις ζωές τους», λέει.
Οταν είδε τις εικόνες των νεκρών σωμάτων, να ξεβράζονται στις ελληνικές αρχές, δεν μπορούσε παρά να σκεφτεί ότι τα όνειρα των μεταναστών για ένα καλύτερο μέλλον κατέληγαν κάτι που θα γινόταν ένα δίλεπτο ρεπορτάζ. Οπότε, τον Απρίλιο αποφάσισε να αρχίσει να καλύπτει αυτό το θέμα, ακόμη και χωρίς να έχει κάποια συνεργασία με μέσο. Από τότε, το AFP του έχει αναθέσει αρκετά θέματα, στην Κω και τη Λέσβο. Κάθε φορά, ο Τζωρτζίνης προσπαθεί να ισορροπήσει τις ανάγκες ενός ειδησεογραφικού πρακτορείο με την προσωπική του προσέγγιση.
«Στόχος μου δεν είναι να είμαι ένας ακόμη μάρτυρας αυτής της κατάστασης. Προσπαθώ να κρατώ την απόσταση που μπορώ και να δείχνω τα πράγματα που οι άνθρωποι δεν βλέπουν συνήθως. Θέλω να βγάζω φωτογραφίες που θέτουν ερωτήματα για το μέλλον αυτών των ανθρώπων», καταλήγει.
Το Time παρουσίασε ένα μέρος της δουλειάς του Τζωρτζίνη, με αφορμή τη βράβευσή του