Ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί έναντι των αποτελεσμάτων της Συνόδου Κορυφής εμφανίζονται τραπεζικοί παράγοντες, καθώς όπως επισημαίνουν υπάρχουν ακόμα πολλά θέματα που πρέπει να διευκρινιστούν πριν γίνει η αποτίμηση των αποφάσεων για το «κούρεμα» και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Το μόνο σίγουρο- όπως σημειώνουν- είναι και με τη «βούλα» των πρωθυπουργικών δηλώσεων, είναι ότι το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα, καθώς στη περίπτωση που δεν βρεθούν τα αναγκαία κεφάλαια στην αγορά για να καλυφθούν οι απώλειες από το «κούρεμα» και οι υποχρεώσεις για δείκτη 9% έως τον Ιούνιο του 2012, θα πρέπει να ζητηθεί η βοήθεια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ήτοι να γίνει κρατικοποίηση των περισσότερων αν όχι όλων των τραπεζικών ιδρυμάτων, για διάστημα τουλάχιστον δύο ετών.
Κι εδώ ξεκινά, βέβαια, ο προβληματισμός για το ποιες ακριβώς θα είναι οι επιπτώσεις για την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος- σε συνδυασμό με τις εξελίξεις που θα «τρέχουν» και στην υπόλοιπη Ευρώπη- αλλά και το πώς θα αποφευχθεί η ασφυξία στη πραγματική οικονομία, με δεδομένο ότι κατά τη διαδικασία ανακεφαλαιποίησης των τραπεζών, η ροή χορηγήσεων θα ελαχιστοποιηθεί.
Ειδικά όσον αφορά στο νέο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, με «κούρεμα» 50% και όχι 21% που προέβλεπε η απόφαση της 21ης Ιουλίου, μένουν ακόμα πολλά σημεία στο ημίφως, τα οποία ενδεχομένως να αλλάξουν πλήρως την εικόνα της πρώτης ανάγνωσης των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής. Το πρώτο είναι εάν θα προβλεφθεί ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής των τραπεζών όπως το 90% στη προηγούμενη απόφαση.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν θα υπάρχει τέτοια πρόβλεψη, κάτι που αυτομάτως φέρνει το δεύτερο ερώτημα: τι θα γίνει στη περίπτωση που δεν φτάσει στο 100% η συμμετοχή άρα δεν θα έχουμε καθαρό όφελος 100 δισ ευρώ, όπως προβλέπουν οι αποφάσεις; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται το «κούρεμα» να είναι μεγαλύτερο για όσους τελικά συμμετάσχουν.
Ερώτημα υπάρχει και ως προς τη διάρκεια των νέων ομολόγων, εάν θα είναι δηλαδή 30ετούς, 20ετούς ή 15ετούς διάρκειας, λεπτομέρεια κρίσιμη, καθώς σε συνδυασμό από το επιτόκιο που θα τα συνοδεύει, θα επιτρέψει την αποτίμηση του οφέλους για τη μείωση του χρέους και την ανακούφιση του προϋπολογισμού από το ετήσιο κόστος δαπάνης για τόκους. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι το από το πώς ακριβώς θα λειτουργήσει το κονδύλι των 30 δισ ευρώ της συμμετοχής της Ευρωζώνης στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, θα καθοριστεί και το τελικό όφελος για το χρέος. Όπως διαφαίνεται από το κείμενο των αποφάσεων, αυτά τα 30 δισ ευρώ προβλέφθηκαν ως κίνητρο συμμετοχής των τραπεζών στο πρόγραμμα. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες της Wall Street Journal, αυτά τα 30 δισ ευρώ θα τα δανειστεί η Ελλάδα από το EFSF για να τα χρησιμοποιήσει ως εγγύηση για τα νέα ομόλογα, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι το καθαρό όφελος δεν θα είναι 100 δισ ευρώ αλλά 70 δισ ευρώ...